Harry Potter and the Deathly Hallows: Part I

Hoe de ultieme confrontatie tussen Harry Potter en Voldemort afloopt, weten de lezers van de fenomenale boekenreeks van J.K. Rowling al drie jaar. Wie Potter alleen van de films kent moet nog wachten tot zomer volgend jaar: het zevende en laatste boek is over twee films verspreid. Deel 1 is nu in de zalen.

Het is een erg donker en zelfs deprimerend spektakelstuk dat mijlenver staat van de kinderachtige eerste film. Perkamentus is dood, Voldemort is aan de winnende hand en installeert een fascistisch bewind dat niet-raszuivere tovenaars opjaagt. Trouwe vrienden en medestanders van Potter vallen met bosjes. De oorlog kan niet meer gewonnen worden zonder offers. De hedendaagse sage is niet vrijblijvend. Samen met Hermelien en Ron gaat Potter verwoed op zoek naar de gruzielementen: voorwerpen waarin Voldemort stukjes ziel verstopte met de bedoeling onsterfelijk te zijn.

Wie ook maar één aflevering gemist heeft, snapt er geen jota van. Zelfs wie alleen de films en niet de boeken kent, zal zich een paar keer in de haren krabben. Zoals de zes vorige keren zijn de speciale effecten adembenemend maar heeft de film geen eigen smoel, geen eigen spanningsboog. Ook deze beeldt het boek uit. Regisseur David Yates slaagt er gelukkig in om het tempo hoog te houden en de grimmige, bittere sfeer visueel te vertalen.