'Hope': nuchter en nauwgezet ziektedrama

Tot de slechte reputatie van films over mensen die tegen een dodelijke ziekte strijden, draagt het correcte en confronterend eerlijke Hope totaal niet bij.

Weer thuis in Oslo bij haar partner, drie kinderen en drie stiefkinderen na een internationale tournee verneemt een danschoreografe dat haar hoofdpijn en zichtverlies het gevolg zijn van een hersentumor. Medicijnen met ellendige bijwerkingen, emotionele turbulentie en de nodeloos grote onzekerheid over haar situatie maken het Anja aartsmoeilijk om helder na te denken over honderden kwesties.

Nooit krijg je het gevoel dat regisseur Maria Sødahl toewerkt naar een dwingende boodschap of uit is op emotionele ravage. Nuchter en nauwgezet beschrijft ze een donkerzwart maar niet helemaal hopeloos levensmoment waar ze ervaring mee heeft. In het bijzonder neemt ze de relatie onder de loep tussen de zieke choreografe en haar door zijn theaterwerk geobsedeerde partner.

Bewijs van de zin voor nuance en het grote respect voor de complexiteit van het leven is dat je er als kijker nooit uitgeraakt of de noodsituatie het traag gegroeide rot in de relatie blootlegt of het koppel juist een kans geeft om weer naar elkaar toe te groeien. Stellan Skars­gårds kop herkent u uit het oeuvre van Lars von Trier en tal van bijrollen in Hollywoodfilms, maar het is Andrea Bræin Hovig die indruk maakt met haar gelaagde vertolking.

HOPE
NO, dir.: Maria Sødahl, act.: Andrea Bræin Hovig, Stellan Skarsgård