Machete

Danny Trejo’s karakterkop één keer zien is hem nooit meer vergeten. U kunt kiezen uit meer dan tweehonderd titels. Bij uitzondering mag hij eens de grote held zijn: Machete, een Mexicaan waar je maar beter niet mee rotzooit. Dat ondervinden een drugsbaron (een moddervette Steven Seagal), een extremistische senator (Robert De Niro) en andere voorbeelden van racistische Amerikanen die hun buren onbeschaamd exploiteren.

Machete vilt ze levend en zonder een greintje emoties te verraden. Ook als de sexy vrouwen zich op hem storten, verpinkt hij niet. Wat een kerel. De stoïcijnse messentrekker dook voor het eerst op in een van de trailers van fictieve films die bij de hommage hoorden van Robert Rodriguez en Quentin Tarantino aan de exploitatiefilms uit de glorietijd van de grindhouses. De langspeelfilm is een orgie geworden van slechte smaak, doldwaas extreem geweld, komische horror, gratuit bloot, cartooneske personages en andere schuldige pleziertjes.

We konden er ongeveer een uur smakelijk mee lachen. Daarna wordt het vermoeiend. De plot kronkelt maar interesseert niemand nog, de sfeer is te zot om nog wat met de politieke subtekst te doen en de grap is verteld maar de grappenmaker beseft het nog niet. Maar voelen we ons bekocht? Nope. Het was aangenaam kennismaken met Machete.