Puzzle

Wat koop je als de jarige een huisvrouw is die de kunst van het onopvallend uitblinken in het huishouden beheerst en niet ontevreden lijkt te zijn met een rimpelloos bestaan? Voor haar vijftigste verjaardag krijgt María del Carmen een puzzel. Kan het braver en onschuldiger?

En toch is het geschenk de zandkorrel die heel haar raderwerk ontregelt en dus dat van de familie waarvan zij de as is. María ontdekt een passie. Ze blijkt een groot puzzeltalent en spreekt in het geheim af met de fervente puzzelaar Roberto. De aristocraat is zowat in alles het tegenbeeld van haar man.

Verhaal noch thematiek zijn wereldschokkend. Maar moet dat altijd en overal? Eenvoud kan ook aangenaam zijn. De Argentijnse Natalia Smirnoff zoekt het in haar regiedebuut niet te ver maar wat ze vertelt is tenminste helder, onderhoudend en geloofwaardig. Mede dankzij de sobere maar complexe (het gaat om de verinnerlijkte gevoelens!) vertolking van María Onetto heb je na afloop het gevoel dat je María al jaren kent.

Paradoxaal genoeg, want als dit sensibele portret van een vrouw die zich zonder geweld uit het keurslijf bevrijdt één ding verduidelijkt, dan is het wel dat je de andere nooit helemaal kent en doorgrondt. Is het niet veeleer een geruststelling dat we voor elkaar een puzzel zijn die nooit helemaal af is?