Vlaamse documentaireweken: 'Het mooiste moment van mijn leven'

We gaan vroeg of laat allemaal dood en, nog erger, de mensen die we doodgraag zien, doen dat ook. Zou het kunnen dat we, alle vooruitgang ten spijt, het moeilijker hebben dan vroeger om de dood een plaats te geven?

De documentaire Epilogue herinnert eraan dat we niet verplicht zijn om de dood weg te moffelen of om sterven en afscheid nemen uit te besteden aan derden.

Brusselaar Manno Lanssens mocht de laatste maanden filmen van Neel. Intiemer kan niet. "Ik wil niet dood. Absoluut niet! Maar dit is het mooiste moment van mijn leven," zegt Neel halfweg. De behandeling tegen kanker is stopgezet en ze vindt de kracht om de dood recht in de ogen te kijken. Ze laat de begrafenisondernemer komen om haar wens te bespreken om thuis opgebaard te worden. "Het is nodig als iemand sterft, dat je dat echt kunt zien. Ik vind dat natuurlijk."

Even later kijkt ze op de computer haar rouwbrief na met een tekst van haar hand. Ze zou willen dat de mensen niet bijeenkomen om een dode te bewenen maar om met vreugde te getuigen van een leven. We zien ook hoe haar man Mark en de kinderen Sanne (28), Wannes (26) en Judith (17) omgaan met het nakende afscheid van hun geliefde.

Er is geen handleiding. Naast mooie momenten zijn er ook pijn en verdriet. Wat een getuigenis.

De documentaire zal vanaf 27 september gedurende twee weken vertoond worden in de verschillende Kinepolis-complexen in het kader van de Vlaamse Documentaireweken georganiseerd door Flanders Doc en Kinepolis/Cinemanie.

Vlaamse documentaireweken
wanneer: 26 september > 9 oktober 2011 (Epilogue: van 27 > 29 september + 4, 7 & 9 oktober)
waar: Kinepolis, Eeuwfeestlaan 20, Laken, 0900-00.555