Walking the Dog: het succes van de Brusselse animatiefilm

Op 14 augustus komt de film The Congress uit, van de Israëlische cineast Avi Folman. Het Brusselse bedrijf Walking the Dog zorgde voor ruim een kwart van de animatiebeelden. Eerder sleepte het Oscarnominaties in de wacht voor Les Triplettes de Belleville. Wat is het geheim van het wereldwijde succes van de Brusselse animatiesector? Een poging tot verklaring.

Bij Walking the Dog, een van de bekendste animatiefilmbedrijven in België, heerst een drukte van jewelste. Eind september moet de eerste versie van de 3D animatiefilm Jack and the Cuckoo-Clock Heart af zijn. De film is gebaseerd op de bestseller La Mécanique du Coeur van Mathias Malzieu.

Na eerst ervaring te hebben opgedaan bij filmbedrijven Little Big One en Trix richtten de Limburgers Eric Goossens en Anton Roebben in 2000 hun eigen bedrijf op. Walking the Dog trekt eerst in in het bedrijvencentrum Dansaert in hartje Brussel. Sindsdien stapelen de Limburgse Brusselaars het ene succes op na het andere. Gezien de exponentiële groei kochten ze in 2009 een oude melkfabriek op in de Deschampheleerstraat in Koekelberg, niet ver van metrostation Ribaucourt. Een buurt die blijkbaar ook andere mediabedrijven aantrekt: een van de buren is Koeken Troef, het bedrijf van Bart De Pauw.

En ook in de voormalige melkfabriek zit het bedrijf krap. Op dit moment werken een honderdtal freelancers - er is geen enkele vaste medewerker - tegen de deadline van de Cuckoo-Clockfilm. De medewerkers zijn in volle concentratie aan hun computerscherm gekluisterd en zitten bijna op mekaars schoot.

'Delen in de winst'
Op het palmares van Walking the Dog staan onder meer volgende co-producties voor Les Triplettes de Belleville (2003, goed voor drie Oscar-nominaties), Un Monstre à Paris (2010), Brendan and the Secret of Kells (2009), Pinocchio (2012) en The Congress (2013). "Per jaar werken we ongeveer één langspeelfilm af", zegt production designer en artistiek adviseur Anton Roebben. "De keuze met wie we in zee gaan is heel belangrijk, want we gaan dan als het ware een huwelijk aan met de regisseur en andere producers", vult producer Eric Goossens aan. "We kiezen voor co-producties en niet louter om tekenopdrachten omdat we zelf controle willen houden over het product, en ook omdat we willen delen in de winst".

Hoe komt het dat een Belgisch bedrijf zo een belangrijke speler is geworden op de internationale animatiefilmmarkt? "Eerst en vooral door de expertise die de jongste jaren is opgebouwd", weet Goossens. "Er zijn in Brussel en bij uitbreiding België heel wat goede filmscholen: denk maar aan het Rits, La Cambre, Sint-Lukas, het Kask in Gent en het Mad in Genk (waar Goossens en Roebben allebei les geven, red.). En die jongeren krijgen bij ons heel wat kansen. De leeftijd van onze medewerkers schommelt tussen de 25 en de 33 jaar. Via het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) nemen we ook jongeren in dienst via de formule Stages op de werkvloer, waarbij de jongeren zo'n 700 euro per maand krijgen om stage te lopen".

"Door het succes van onze films sturen ook steeds meer buitenlandse scholen studenten naar ons. Momenteel zijn er bijvoorbeeld vier studenten uit Montpelier".

Tax Shelter
Het talent en de goede opleidingsmogelijkheden mogen dan een belangrijke rol spelen, het financiële aspect is minstens even belangrijk. In de filmwereld overleef je niet zonder de weg te vinden naar de subsidiekraan, eigenlijk kranen in het meervoud.

Belangrijkste financiële stimulans voor de filmwereld om in België (co-)producties op te zetten is de Tax Shelter, een gunstig fiscaal regime van de federale overheid. Bij de co-productie The Congress bij voorbeeld brengen de vier deelnemende bedrijven uit Polen, Luxemburg, België en Israel elk een kwart van de productiekosten - 15 miljoen euro - bijeen.

Voorts geeft het Brusselse Gewest investeringssteun, net als de Franse Gemeenschap (via Wallonie-Bruxelles Images), het Vlaams Audiovisueel Fonds (voor langspeelfilms) en het Mediafonds (documentaires en tv-reeksen).

Sinds kort is er ook Screen Flanders. Voorwaarde om gebruik te mogen maken van dat fonds is dat er uitgaven worden gedaan in het Vlaamse gewest. Om daarop in te spelen opent Walking the Dog een filiaal op de voormalige mijnsite van C-Mine in Genk.

"Als Limburgers dragen we ook ons steentje bij tot de reconversie van de mijnstreek", aldus Goossens. "Maar we zijn en blijven graag in Brussel. Ook in deze buurt, niet ver van het metrostation Ribaucourt, hebben we ons goed weten te integreren. We werken in een internationale context, en daarvoor is een locatie als Brussel zeer geschikt. Alleen is het jammer dat België in het algemeen en Brussel in het bijzonder zo versnipperd is", betreurt Goossens. "De lokale overheid trekt niet voluit de kaart van de animatiesector, in tegenstelling tot steden als San Francisco, Potsdam, Angoulême en Montréal."

'We huren 22 appartementen'
Hoe internationaal het bedrijf ook is geworden blijkt uit het grote aantal nationaliteiten op de werkvloer. "Ongeveer de helft van onze freelancers komt uit het buitenland".

Een werkneemster houdt zich trouwens voltijds bezig met de huisvesting van de tijdelijke medewerkers. "We huren momenteel 22 appartementen voor hen, gespreid over Brussel."

Daar kunnen ze dan gaan uitrusten voor hun titanenwerk. Want zo kan men het maken van een animatiefilm wel omschrijven. Per seconde film moeten er tussen de 8 en de 16 beelden getekend worden. Per dag maakt één animator 10 tot 15 tekeningen, goed voor één tot anderhalve seconde film dus.

Walking The Dog gaat er ook prat op volledig paperless te werken. De tekeningen worden niet meer gemaakt op papier, maar via zogenaamde Syntechtabletten, via PC dus.

Uitkijken naar reacties op The Congress
Het is nu uitkijken naar de reacties op de Belgische release van The Congress op 14 augustus. Begin juli was regisseur Avi Folman, die eerder hoge ogen gooide met Waltz with Bashir, zelf aanwezig op de avant-première in bioscoop Vendôme. "Het is geen gemakkelijke film", beseft Eric Goossens, "maar toch zal hij een nieuwe standaard zetten in animatiefilm, met deels Live-Action en deels animatie. "Het is tegelijk één langgerekte hallucinatie, een portret van een moeder-zoonrelatie en een persiflage op de filmbusiness in Hollywood."

Een film met vele lagen dus. Een beetje zoals het bedrijf Walking the Dog zelf.

Bekijk de trailer van The Congress op YouTube

Kijk ook naar de reportage in Cannes van tvbrussel.