17-jarig talent Eliott Knuets mag jazzfestival Djangofolllies openen

Als de grote Wynton Marsalis naar je vraagt wanneer je zelfs nog achttien moet worden, dan heb je, euh, de juiste snaar geraakt. 2022 kondigt zich aan als een boerenjaar voor de piepjonge Brusselse jazzgitarist Eliott Knuets.

Zijn examens zijn net afgelopen als een enthousiaste Eliott Knuets op ons Zoom-scherm floept. De 17-jarige muzikant uit Dworp wou ons nog voor de kerstvakantie spreken, want daarna is hij er even tussenuit. Het is te zeggen, in de Franse Alpen zullen hij en zijn klasgenoot Jonathan Collin elke avond een korte jazzset spelen in de hotelbar, in ruil voor gratis skipassen en overnachtingen. Slim gezien, want zo kan het duo meteen de stukken inoefenen die ze op 13 januari brengen in het kader van het festival Django­folllies.

Dat wordt een bijzonder concert, niet alleen omdat het tweetal dan voor het eerst het werk van de legendarische gitarist Django Reinhardt voor een Belgisch publiek zal interpreteren, maar ook omdat Knuets achttien wordt. Het signaal om daarna nog een versnelling hoger te schakelen, met onder meer een Bozar-concert, een eerste album en een carte blanche op Brosella.

Al van jongs af hoorde Knuets de roep van de gitaar. “Toen ik twee of drie was, nam ik elk voorwerp vast om erop te tokkelen. Mijn vader was een grote rockfan en dus gebeurde dat soms ook op de tonen van Deep Purple of The Beatles.” Getroffen door zijn geestdrift kochten zijn ouders hem een eerste klassieke gitaar op een rommelmarkt. Later zou een vriend van zijn vader hem akkoorden leren spelen en schreef hij zich in aan de academie van Alsemberg.

In het vijfde leerjaar kwam hij terecht bij jazzgitarist Peter Hertmans, die een buurman bleek te zijn. “Mijn moeder herkende hem aan de schoolpoort omdat ze ooit een muziekstage bij hem gevolgd had, en sprak hem aan. Eigenlijk wist ik toen nog niets van jazz. Bij mijn vorige privéleraar had ik vooral solo's van Led Zeppelin geleerd. (Lacht) Maar door elke zaterdag bij Peter op bezoek te gaan, stopte mijn interesse in rock, en nu speel ik haast alleen nog jazz. Via hem ben ik erin gerold, én via Pat Metheny, wiens platen mijn moeder grijsdraaide. Hij zal wellicht altijd mijn lievelingsgitarist blijven.”

Die invloed klinkt straks ook door op Knuets' debuutalbum, dat uitkomt op 12 februari en het directe resultaat is van de lockdown. “Toen alles gesloten was, zelfs mijn school, kon ik plots acht uur per dag gitaar spelen op mijn kamer. Ik vond het zo inspirerend en fijn dat mijn familie me op een bepaald moment vroeg om me meer te zien!”

Intussen liep Knuets school aan de Brusselse kunsthumaniora en de jazzacademie in Waterloo, waar hij onder meer les kreeg van zijn oom, pianist Olivier Collette, die net als Peter Hertmans, contrabassist Sam Gerstmans en drummer Daniel Jonkers in zijn band speelt. “Binnenkort doe ik ook enkele concerten met Heptone Colours, de groep die verbonden is aan de club die Olivier runt in Itter en waar mijn debuut werd opgenomen.”

Dat artistieke ontmoetingen cruciaal zijn in je ontwikkeling als jazzmuzikant ondervond Knuets nogmaals op 19 februari 2020. Toen was hij toevallig te weten gekomen dat er in het café naast Bozar een open jam zou plaatsvinden met muzikanten van het Brussels Jazz Orchestra en het orkest van Wynton Marsalis, die er die avond hadden gespeeld. “Het zat helemaal vol toen ook Wynton om halftwaalf met zijn trompet kwam binnengestapt. Al was het door de drukte niet de bedoeling twee keer mee te spelen, ik heb aan zijn gitarist toch gevraagd of het mocht. Al een geluk: na onze jam en een korte babbel gaf hij me zijn nummer en is de bal voor mij echt aan het rollen gegaan. Tijdens de lockdown nodigde de manager van zijn bigband me uit voor een concert, dat door de pandemie helaas niet in New York kon doorgaan.”

In januari 2021 nam Knuets samen met zijn band een concert op in Waver, dat uiteindelijk in april gestreamd werd op het YouTube-kanaal van de bigband. Intussen is de jonge gitarist ook te gast geweest op een livestream van het Brussels Jazz Orchestra en ontving hij een invitatie om in maart de studio in te duiken met de Duitse pianist Florian Ross. “Ik was op het juiste moment op de juiste plaats. Echt zot! Eerst was het mijn droom om na mijn middelbaar direct naar New York te trekken, maar daar ga ik nu nog even mee wachten. Ik heb beslist om mijn bachelor in Basel te doen. Met leerkrachten als Mark Turner, Ambrose Akinmusire, Brad Mehldau en de gitaristen Kurt Rosenwinkel, Wolfgang Muthspiel en Lionel Loueke hebben ze daar een soort van superschool waar ik me klaar kan stomen voor de volgende stap.”

ELIOTT KNUETS
Eliott Knuets & Jonathan Collin duo: 13/1, 20.30, Les Riches-Claires, www.djangofolllies.be
Eliott Knuets & friends: 6/2, 11.00, Bozar, www.bozar.be
Heptone Colours: 22/2, 20.30, Théâtre Marni, www.theatremarni.com