Chynna: van de catwalk naar de hiphop

Tijdens die periode trok de nu 25-jarige Rogers vaak van Philadelphia, waar ze opgroeide, naar New York om er rond te hangen in het kielzog van de rapper A$AP Yams. Ze was nog maar een tiener toen ze een vertrouweling werd van het door de intussen overleden Yams opgerichte, invloedrijke hiphopcollectief A$AP Mob, waar ook de relrapper A$AP Rocky (die onlangs nog in een tijdje in een deel van uitmaakte. “Ik ging naar A$AP Rocky's eerste concert ooit in Philadelphia kijken, toen hij nog maar één mixtape uit had – ik zat in het vierde middelbaar,” vertelde Rogers in een interview met het Amerikaanse magazine Billboard. “Ik wilde zijn A&R worden en was geïnspireerd door de manier waarop A$AP Yams de carrière van Rocky vormgaf.”

Rogers raakte goed bevriend met A$AP Rocky. Die zag in haar echter geen rol achter de schermen, maar ervoor. Hij moedigde haar aan om meer tijd te investeren in de rhymes die ze op haar vijftiende was beginnen te maken. In 2013 bracht ze haar eerste single uit, 'Selfie'. 'Glen Coco' kwam een jaar later en in 2015 releaste ze met I'm not here. This isn't happening haar eerste ep. Dat de titel naar Radiohead verwees, maakte duidelijk dat Rogers' smaak en stijlenpalet breed gingen. Op haar volgende release, de mixtape Ninety, knipoogde ze dan weer naar de heavymetalproggers Blue Öyster Cult en in de video van de single 'The conversation' naar Hitchcock.

“You want this life, right? I do what I like, bitch,” rapte Rogers in 'Seasonal depression', tot nog toe haar meest gestreamde song. En dat doet ze. Haar beats zijn grillig en donker, en klinken als een soundtrack voor een futuristische dystopie. Dit jaar bracht ze vier singles uit, en werkt ze aan haar debuutalbum. Dat ze daarvoor wil samenspannen met de al even scheve Schotse beatkunstenaar Hudson Mohawke, doet alvast watertanden.

Rogers' rhymes zijn net zo eigengereid, tegelijk heel erg kwetsbaar en stoer. Ze schrijft over de dood van haar moeder en haar verleden als drugsverslaafde, maar ook over haar mentale veerkracht. “Het heeft me nooit geïnteresseerd om te rappen hoe goed mijn pussy is,” vertelde ze vorig jaar aan muziekbijbel Pitchfork. “Door mijn modecarrière had ik daar al een uitlaatklep voor, ik moest mijn vrouwelijkheid niet uitspelen in mijn muziek. Ik kon focussen op het uiten van mijn gevoelens en mijn muziek als mijn dagboek zien.”