Het is voor eeuwig en altijd gedaan met Praga Khan

Praga Khan zwaait deze week uit op Belgische bodem, daarna trekt de band naar de VS voor zijn allerlaatste breakfast in Vegas on cocaine and gin.

33 jaar, en dan ten grave gedragen worden: Jezus Christus, het is alleen weggelegd voor de allergrootsten. Dat weet Maurice Engelen, het breedste stel lippen sinds Mick Jagger, ook. De muzikale goeroe uit Herselt, een kluit aarde op het snijpunt tussen Limburg, Antwerpen en Vlaams-Brabant, trekt op die symbolische leeftijd de stekker uit Praga Khan in de Ancienne Belgique, nadat de eerste single van zijn band in 1989 was verschenen.

Pioniers waren het, gegaard in de florerende Belgische elektroscene van de jaren 1980. Of beter: ontsproten uit de assen van de new beat, waarin Engelen had gedabd met het wellustige Lords of Acid en hun culthit ‘I sit on acid’. Engelen, een gediplomeerde spekslager, zag brood in de muziek toen de belpop nog even droog stond als de gemiddelde Belgische zomer anno vandaag. In 1982 had hij samen met Roland Beelen Antler opgericht, een label dat focuste op elektronische muziek.

Praga Khan ontstond uit Engelens voorliefde voor Indiase muziek. Omdat Raga Khan al elfendertig keer stond ingeschreven bij Sabam, maakte hij er Praga Khan van. Waardoor mensen de helft van de tijd dachten dat de band uit Praag kwam. Engelen gooide hoge ogen in het buitenland, zijn eerste concert met Praga Khan was in Buenos Aires. De Argentijnse tennislegende Guillermo Vilas was fan van hun single ‘Bula bula’, op een dag stond die in Herselt, waarna ze samen de single ‘Si quieres amarla’ maakten.

In 1999 kreeg Engelen een hoofdstukje toebedeeld in The Encyclopedia of Record Producers, omdat hij volgens de samenstellers een van de tien invloedrijkste klankentappers in de Amerikaanse muziekindustrie van de jongste twintig jaar was. Met dank ook aan zijn werk met Lords of Acid, en hun hitalbum Lust, waarmee hij de technoscene zowat in gang trapte. Met ‘Injected with a poison’ raakte hij ook met Praga Khan in de hitlijsten. De electronic body music die hij samen met zijn compagnon Olivier Adams distilleerde uit new beat, new wave en breakbeats, gaf een impuls aan de prille internationale dancescene. The Prodigy, The Chemical Brothers, Underworld, ze zijn schatplichtig aan dat bandje uit Herselt.

Midden jaren 1990 werd Praga Khan als eerste Europese band getekend door Rick Rubin, producer van onder meer Red Hot Chili Peppers en Beastie Boys. Praga Khan sierde zelfs de soundtrack van Basic instinct, nadat regisseur Paul Verhoeven hun single ‘Rave the rhythm’ had gehoord in een discotheek in New York.

In België was Engelens hoogtepunt lang voetballen voor het eerste elftal van KFC Herselt. Praga Khan was geen sant in eigen land, Belgen sloten rock in de armen, elektronische muziek werd niet voor vol aanzien. En dat voor een groep die werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, 150 concerten uitverkocht in de VS, er drie gouden albums op rij scoorde en toerde met Rammstein als voorprogramma. Erkenning kwam er eindelijk in 2000, toen Praga Khan in het zog van hits als ‘The power of the flower’ en ‘Breakfast in Vegas’ als eerste Belgische act ooit het hoofdpodium van Rock Werchter mocht afsluiten.

De AB is niet de laatste stop van Praga Khan. Voor het slotakkoord trekt Engelen naar de VS, waar hij nog 54 keer het zinnetje “I smell your sweat on my skin, breakfast in Vegas on cocaine and gin” mag laten meekelen. En wat daarna? Engelen, een grootvader van 63 intussen, heeft zichzelf tijdens de lockdowns heruitgevonden en gaat nu unplugged.