Jeunes Boss jaagt op jonge wolven van de rap: 'Onze neus voor talent maakt het verschil'

Naar aanleiding van de Week van de Belgische Muziek voelden we de bollebozen van Jeunes Boss aan de tand, jonge creatievelingen die het bos door de bomen van de bloeiende Brusselse hiphopscene willen blijven zien. “Onze neus voor talent maakt het verschil,” zegt creative director Robert Bagunda.

Een paar jaar geleden probeerde Robert Bagunda het te maken met enkele gelijkgezinden in de rapcrew Young Nation 01. Optredens waren er genoeg, maar echt potten brak de groep niet. Dat lag aan de omkadering, besefte de jonge ondernemer en student marketing aan de Odisee-hogeschool. Of beter: aan het gebrek eraan. “Qua raptalent zijn we misschien wel nummer één in Europa, maar aan infrastructuur en knowhow om dat naar buiten te brengen, ontbreekt het nog te vaak,” zegt hij. Bagunda wilde voor jonge rappers zo'n platform creëren en een katalysator zijn. Zijn mederappers werden zijn medeondernemers.

Samen bedachten ze de internetradio Lowkey. “We hadden ontdekt dat er bij het RITCS voor de studenten een radiostudio was die buiten de lesuren niet werd gebruikt. Via een bevriende student konden we daar terecht, en zo zijn we radioshows in elkaar beginnen te boksen. We nodigden rappers uit, maar ook organisatoren, managers, producers enzovoort, filmden dat en gooiden dat online. Een jonge Roméo Elvis heeft bij ons nog een freestyle rapsessie gedaan. Die video is ondertussen 200.000 keer bekeken.”

Lowkey verhuisde niet veel later naar de avondprogrammatie op BRUZZ radio en groeide uit tot een Brusselse baken voor all things hiphop. Vandaar volgde de next step. “Via Lowkey zijn we op talenten beginnen te jagen, en hebben we Frenetik ontmoet,” vertelt Bagunda. De jonge rapper uit Brussel, die zich vorig jaar met zijn mixtape Jeu de couleurs en de heruitgave Couleurs du jeu ontpopte tot een van de grote beloften van de Belgische hiphop, werd een sleutelfiguur voor Bagunda en co. “Wij dachten, die gast is gewoon veel te hard. (Lacht) Die kunnen we niet laten gaan. Laten we een label creëren en hem producen.” Zo werd Jeunes Boss geboren, met dezelfde mensen die Lowkey bestieren en waarvan Bagunda de creative director is. “Lowkey is ons mediakanaal, zeg maar. Daarin promoten we onze eigen content, maar verder geven we iedereen uit de hiphop een forum. We willen artiesten helpen om hun doelen te bereiken door hun de juiste steun te geven, zowel juridisch als creatief en praktisch.”

Jeunes Boss doet daarnaast aan publishing en heeft enkele beatmakers in huis die instrumentals maken. Artiesten kunnen daarin komen shoppen, maar Bagunda en co. proberen die beats ook te plaatsen in films, series en reclames. Met voetbalclub Anderlecht sleepte Jeunes Boss net een deal in de wacht om muziek te voorzien op hun socials. En straks is er een kledingcollectie met hoody's, T-shirts, petten en broeken. Dat is noodzakelijk om te overleven, zeker vandaag. “De meeste inkomsten krijgen we van royalty's en streams, en het verkopen van albums. Daarna zijn er nog de optredens en showcases, maar die zijn natuurlijk nu beperkt. De publishing rights, airplay in films en series enzovoort, en merchandise zijn een kleine bron van inkomsten. Ik ga er niet over liegen, vandaag is het heel moeilijk om een artiest in de markt te zetten en als jong label te overleven. Je moet héél creatief zijn om eraan uit te komen.”

Creatief is Jeunes Boss zeker. Vorig jaar organiseerde het een Summer Camp, met workshops over het reilen en zeilen van de hiphop, gaande van muziekproductie, logistiek, artistic direction tot styling en media. “Dat was meteen een succes,” glimt Bagunda. “Er was plek voor vijftien man, maar we kregen een veelvoud aan inschrijvingen. Ik kan alleen maar besluiten dat er een grote honger is naar kennis over hoe de hiphopscene werkt. Er zijn wel opleidingen in de muzieksector, maar die zijn vaak te theoretisch. Een platform als Vi.be geeft ook fantastische ondersteuning en advies. Maar wij willen dingen vooral aanleren door in de praktijk te duiken.”

Zo moesten de deelnemers van het Summer Camp aan het einde zelf een event organiseren. Dat werd Boss It. Het groepje 'studenten' erachter blijft intussen events organiseren, tot grote vreugde van Bagunda. “Onze grote, grote ambitie is om van een Summer Camp naar een opleiding te gaan, en van een opleiding naar een richting, en van een richting naar een school. Daar komt uiteraard veel bij kijken. Het zou ook verder gaan dan de muziek, richting de bredere entertainmentsector. Met juridisch advies, planning, marketing, communicatie, het economische aspect... Maar laten we het eerst maar houden bij die Summer Camps.” (Lacht)

Niks mis met ambitie, maar hoe steek je als jong collectief je hoofd boven het maaiveld uit met grote spelers als het Brusselse Back in the Dayz en het Nederlandse Top Notch, die kanonnen als Roméo Elvis en Zwangere Guy in huis hebben? “Dat is de grote uitdaging,” knikt Bagunda. “Back in the Dayz en Top Notch hebben meer ervaring, maar vooral veel meer middelen, zowel financieel als qua netwerk. Ik denk dat wij het verschil kunnen maken met onze neus voor talent. Wij zijn allemaal 'geboren' in de hiphop. Mensen van Top Notch en Back in the Dayz zijn top in wat ze doen, ze zijn heel businessminded. Maar ze vergeten de artistieke kant, denk ik. Die artiesten zijn uiteindelijk het product, en die mag je niet verwaarlozen als je gaat voor de lange termijn. Frenetik bewijst dat onze intuïtie goed zit.”

Zwangere Guy was al bekend toen hij door Top Notch werd aangetrokken, zegt Bagunda. Voor Roméo Elvis doet Back in the Dayz, dat ook zijn eigen studio heeft, alleen de bookings. Jeunes Boss is overigens geen uitzondering, er zijn ook nog andere moedige spelers die het veld inpalmen. Zo heb je in Brussel ook nog Labrique, het label achter L'Or du Commun, LMI, het collectief van de Brusselse rapper Eddy Ape, en Papa Shango Entertainment van zijn collega Isha. Vergelijken is moeilijk, maar Bagunda vindt dat Jeunes Boss er relatief gezien goed uitkomt. Corona blijft uiteraard een rem op de groei, zeker nu de livesector nog altijd zo goed als stilligt. Dat zie je ook bij Frenetik: vorig jaar gooide hij hoge ogen met zijn debuut, maar zijn potentieel heeft hij nog niet helemaal kunnen waarmaken.

“Het is dubbel,” vindt Bagunda. “Veel mensen hebben Frenetik nog nooit zien optreden, en denken: die kerel is zo goed, die wil ik het nu echt weleens zien waarmaken op een podium. Zo bouw je spanning op. Maar je kan niet ontkennen dat er een zeker momentum verdampt is. Frenetik heeft in een halfjaar tijd twee albums uitgebracht, en die zijn heel goed ontvangen. Maar we hebben ze niet kunnen ondersteunen met een uitgebreide tournee, zoals je dat normaal zou doen. Als hij een nieuw album uitbrengt, moet je je daar weer op concentreren en kan je al het werk dat je rond de vorige platen hebt gedaan niet verzilveren.”

Met Frenetik tekende Jeunes Boss een deal met het Parijse label Blue Sky en Epic Records, een sublabel van het Franse Sony. Hoe goed het ook in België gaat, de link met Frankrijk blijft voor (Franstalige) Belgen superbelangrijk. “De game voor rappers als Frenetik gebeurt vooral in Frankrijk, dat kan je niet ontkennen. En dan moet je met mensen samenwerken die kennis hebben van die markt, in casu de Fransen zelf.”

Dat Frankrijk sinds Stromae de hele Belgische scene deed shinen met gezonde jaloezie naar onze muziekscene kijkt, is geweten. Maar raakt die fascinatie niet stilaan opgedroogd? “Integendeel, ik denk dat ze alleen maar groter wordt,” zegt Bagunda. “Fransen houden graag vast aan hun eigen muzikale cultuur en taal, terwijl Belgen het gewoon zijn om over het muurtje te kijken. Dat geeft ons een creatieve voorsprong.”

Bagunda vergelijkt de muzikale vrijage tussen België en Frankrijk graag met het verschil tussen Canada en de VS. “Kijk naar Drake, een Canadees, en de meest succesvolle rapper ter wereld. Hij is uniek, net zoals Belgen, en zeker Brusselaars, een unieke sound en stijl hebben. Die authenticiteit is wat ons tekent. Alleen is het nog altijd vaak zo dat een Belgische artiest eerst in het buitenland moet doorbreken vooraleer hij in België aandacht krijgt. Kijk naar Hamza, Damso, Lous and the Yakuza... Het is onze grote missie om die mentaliteit te doorbreken.”

Cultuurverschillen en de taalbarrière blijven daarbij grote spelbrekers, zegt Bagunda. “Zwangere Guy zal in Charleroi niet beluisterd worden. En Damso niet in Vlaanderen.” Artiesten als Stromae en Angèle overstijgen die grenzen toch? “Ja, maar dat zijn uitzonderingen. Vlamingen kunnen zich eerder spiegelen aan iemand als Angèle of Roméo Elvis dan aan Hamza of Damso. Dat is doodjammer, want we zijn al zo'n klein land, via één tussenpersoon kan je hier bij wijze van spreken iedereen bereiken.”

Hiphop nam het voorbije decennium een hoge vlucht, zowel artistiek als commercieel. Een plek in de mainstream is mooi, maar de kans op verwatering is reëel, beseft Bagunda. “Maar toch blijf ik erbij dat rappers niet genoeg erkenning kunnen krijgen. Corona heeft die hausse wel wat afgetopt. Labels mikken minder op nieuwe artiesten, omdat ze omzichtig met hun middelen moeten omspringen en je niet aan langetermijnplanning kan doen.”

Al die aandacht voor en (wereldwijde) populariteit van rapmuziek, vertaalt zich bizar genoeg nog niet in heel veel aandacht bij onze eigen mainstreammedia. “Nee, de grote meerderheid is er nog niet klaar voor dat hiphop de nieuwe pop is. (Lacht) In tegenstelling tot Nederland of Engeland wordt hiphop in België nog altijd vooral door jongeren beluisterd. Dat willen wij zo hard veranderen!”

LOWKEY
Elke dinsdag van 20.00 tot 21.00 op BRUZZ radio

FRENETIK
13/3, 20.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be