Maskers af: MEYY ontsluiert haar kijk op corona

Elke week peilen we bij Brusselse artiesten naar welke nieuwe waarheden er zich achter hun mondmasker hebben gevormd. Neosoulzangeres Meyy (19) hoopt dat we zijn wakker geschud, maar ziet ook nieuwe kansen.

Kan je aarden in de anderhalvemetermaatschappij?
Dat weet ik nog niet goed. De voorbije weken en maanden ben ik veel met mijn studies en mijn muziek bezig geweest, ik kwam niet buiten. Ik ben nogal een hypochonder, tijdens de lockdown deden mijn ouders vaak de boodschappen. Toen ik na een tijd een keer meeging, was dat heel raar. De handschoenen, de mondmaskers, het had iets apocalyptisch. Ondertussen vind ik dat je er nog maar weinig van merkt dat er een pandemie rondgaat.

Draag je een mondmasker?
Als dat nodig is, ja. Mijn achtergrond is wetenschappelijk, ik lees veel artikels over het nut ervan. Ze zijn zeker zinvol om de verspreiding van het virus af te remmen, maar dat percentage is klein. Vooral omdat we ze niet consequent gebruiken. Veel mensen die ik ken, doen al een maand hetzelfde mondmasker aan. Of je ziet obers ze dragen in een restaurant met gesloten ramen, maar de gasten niet.

Hoe heb je de lockdown beleefd?
Ik had net mijn neus aan het venster gestoken als artieste, maar ik was ook nog altijd aan het studeren. Net voor de lockdown was alles heel druk en chaotisch. Ik rende van les naar studio naar show naar meeting naar foto-shoot. Een week later zat ik gewoon thuis op het terras een boek te lezen en wat gitaar te spelen. Na twee weken zei ik tijdens het theezetten tegen mijn moeder dat ik me raar voelde. Ze antwoordde dat ik tot rust was gekomen. (Lacht) Veel mensen hadden bewust of onbewust nood aan die rust.

Kijk je met een andere blik naar buiten?
Vooral mijn kijk op tijd is veranderd. Ik heb heel mijn leven al het idee dat ik geen moment wil verspillen. Elke seconde van de dag wil ik iets nuttigs doen. Dat kon plots niet meer, en daar werd ik triest van. Dit is een van de spannendste periodes van mijn leven, waarin heel veel dingen gebeuren. Ineens wordt iedereen opgesloten. Dingen die normaal niks voorstellen, worden een activiteit. Het overbodige valt weg, enkel de basis blijft. Je leeft 'aardser'.

Heeft corona iets veranderd?
Ik denk dat we met te veel zijn om echt iets wezenlijks te veranderen. Het is een zegen en tegelijk een vloek dat we zo snel evolueren. De mens permitteert zich almaar meer, hij voelt zich superieur aan alle andere dingen op deze planeet. We moeten plaatsmaken voor de natuur zodat die rustig haar ding kan doen, zonder dat wij haar willen controleren. Ik hoop dat corona ons daarin heeft wakker geschud.

Hoe kijk je naar de toekomst?
Ik ben optimistisch. Normaal zou ik op Dour hebben gestaan, dat was mijn ultieme droom. Maar nu denk ik: ik was er misschien niet klaar voor. Tijdens de lockdown ben ik beginnen te experimenteren met andere muziek. Ik wil blijven groeien, en daarvoor moet je dingen durven om te gooien en falen. Ik heb weer zin in het leven, zeg maar. Ik ben blij dat het opnieuw kan.