Sergeant: manifeste indient

Marnef, die basgitaar speelde bij de band, heeft intussen een nieuw project. Dat heet... Sergeant. Een restant van zijn vriendschap met Jan ‘Maarschalk’ Lemmens alias Glints, vertelt hij. “Jan en ik zijn jeugdvrienden, we zaten samen op school in Kontich. Op ons zestiende hadden we samen een bandje, en daarin gaven we onszelf rangordes uit het gezelschapsspel Stratego. Die naam is blijven hangen. En nu denkt iedereen dat Jan en ik écht Maarschalk en Sergeant als tweede naam hebben. (Lacht) En natuurlijk is de link met Soldier’s Heart ook wel grappig.”

Marnef speelde een tijd bas en gitaar bij Glints, maar ook daar is hij mee moeten stoppen wegens te veel nevenactiviteiten. Zo vormt hij samen met Louis Janssens ook het jonge theatergezelschap DeSnor. De combinatie met muziek is niet altijd even makkelijk. “Nu ja, Sergeant is ook zowat de meest luie band van België,” lacht hij. “Maar deze zomer gaan we écht werk maken van nieuwe muziek.”

We, dat zijn hij en Benjamin Cools en Jasper Segers, beiden ook ex-miliciens van Soldier’s Heart. “Sergeant is geboren uit allemaal kleine demootjes die ik had opgenomen toen ik nog in die andere groepen speelde, maar waar ik nooit de tijd voor had om er iets mee te doen. Mijn opnames vragen veel puzzelwerk. En sowieso willen we eerst veel live spelen, om daar dingen uit te leren.”

Underground muziekplatform Subbacultcha noemde de muziek van Sergeant onlangs ‘indient’, een samentrekking van indierock en ambient. Marnef kan zich daar wel in vinden. “Wij bedenken lange, ambientachtige klanklappen die we dan bijknippen tot songs,” legt hij uit.

Ook lang zijn de titels van de twee songs die ze al uitbrachten: ‘Nothing but words which I or anyone else can turn inside out like a glove’ en ‘The forlorn perplexity of the petty-bourgeois caught up in the wheels of capitalism’. “Ik ga ooit het wereldrecord langste songtitel breken, dat beloof ik!” (Lacht)

Die laatste, een liedje met een lekker exotische baslijn, citeert de Hongaarse filosoof Georg Lukács’ visie op de expressionisten en leest als een politiek manifest. “Het is een soort van wake-upcall, ja, om ons te doen beseffen welke systemen onze levens beheersen,” zegt Marnef. “Dat is bij de verkiezingen nog maar eens duidelijk geworden. Ik amuseer mij heel hard, maar tegelijk ben ik nog nooit zo ongelukkig geweest.”

OUT LOUD: SERGEANT 8/6, 22.00, Beursschouwburg