You may also like: bààn

Jean-Philippe De Gheest en Pascal N. Paulus stelden zich lang te dienste van onder meer Mark Lanegan en Melanie De Biasio, maar het is onder de naam bààn dat ze nu op onze radar verschijnen.

Nog voor van een pandemie en algehele stilstand sprake was, maakte bààn muziek om te ontsnappen. Hun vorige album kreeg niet voor niets de titel Reset mee: het instrumentale smeedwerk tussen de Brusselse toetsenist Pascal N. Paulus en zijn drummende stadsgenoot Jean-Philippe De Gheest vaagt beklemmende gedachten uit en zet je blik op oneindig met weidse composities die geen woorden verdragen.

“Vanaf het begin wisten we: geen teksten,” knikt Jean-Philippe De Gheest. “Woorden kunnen gevaarlijk zijn. Met bààn willen we even weg van een wereld waarin we gebombardeerd worden met informatie, maar ook van onze persoonlijke beslommeringen en andere muzikale verplichtingen. Even zwijgen. Bààn is gáán, pure vrijheid, voor ons, maar ook voor de luisteraar.”

Stilte noemt hij het, weg van de ruis van het leven. Maar ook verbeeldingskracht, zoals je een boek leest en daar zelf een wereld in beeld en geluid bij construeert. Titels geven wel iets weg, zoals ook die van hun nieuwe, derde plaat: Shadowboxing. “Je fysiek en mentaal voorbereiden op wat er komt, zonder dat je weet wat dat is: dat gevoel wilden we uitdrukken.”

Bààn is een totaalconcept dat ook visueel intrigeert dankzij de foto's van de Brusselse fotograaf Alexis Gicart. Stillevens met beton en asfalt, verhakkelde landschappen met grijs als steunkleur. “Alexis voelde vanaf het begin heel goed aan welke beelden bij de muziek pasten,” zegt Pascal N. Paulus. “Dat is echt een gedroomde samenwerking.”

Soundtracks voor onbestaande films, zo noemt Paulus de muziek van bààn. Imaginair werk van David Lynch of Wim Wenders. “Er was een plan om verschillende videoclips te draaien die samen een film zouden vormen, maar dat was te duur. We kijken ernaar uit om ooit écht eens een score voor een film te maken.”

De muziek van bààn ontstaat, niet verrassend, uit improvisatie. Hun debuut was een pure weergave van de eerste keer dat De Gheest en Paulus muzikaal in dialoog gingen. Lappen van twintig minuten waren dat aanvankelijk, droogweg 'Pt. 1' en 'Pt. 2' genoemd. Maar op Shadowboxing oogt het allemaal wat concreter en compacter. “We wilden onszelf uitdagen,” legt Paulus uit. “Konden we dat gevoel van oneindigheid ook oproepen in vijf minuten?”

“Live zullen we nog altijd héél ver uitweiden,” glimlacht De Gheest. Verliezen ze dan nooit de tijd uit het oog? “Natuurlijk, dat moet, want anders zit je niet in de muziek. Als je op de klok kijkt en beseft, ik heb nog maar tien minuten, ik moet afronden, dan ben je alles kwijt.” (Lacht)

BÀÀN
Shadowboxing verschijnt op 3/3 (W.E.R.F.)