Aldo Struyf over muziek maken na je veertigste

Op Pukkelpop was het weer werken geblazen voor Aldo Struyf: eerst stomen met Creature with the Atom Brain en na middernacht nog eens het podium op als toetsenist van de Mark Lanegan Band. "Nog steeds een privilege," vindt de Antwerpse muzikant die stilaan de tol van het rock-'n-rollleven begint te voelen.

Sinds 2005 bestiert Aldo Struyf, ook al toetsenist bij het (in een lange winterslaap verkerende) Millionaire, zijn eigen band. Creature with the Atom Brain was eerst een soloproject, maar na drie albums is het kwartet uitgegroeid tot een goed op elkaar ingespeeld radarwerk, dat niet alleen met Lanegan optrok, maar eveneens de voorprogramma's van Queens of the Stone Age (QOTSA), The Jesus and Mary Chain en Alice in Chains mocht verzorgen. Geen klein bier in de wereld van bezwerende rock-'n-roll, luide gitaren en noise. Hun nieuwe plaat The birds fly low klinkt haast volwassen, met naast de alomtegenwoordige psychedelica af en toe zelfs een blazerssectie. "Vroeger vroeg ik me af: 'Welk raar geluidje ga ik eerst gebruiken?' Ik maakte eclectische muziek, maar in het wilde weg," zegt Struyf. "Nu werk ik gestructureerder en, ja, ook veel harder."

De nieuwe plaat heet The birds fly low. Dat klinkt dreigend, alsof er ergens een prooi op de grond ligt…
Aldo Struyf: … of alsof het gaat onweren. Weet je wat het is? Ik ben ondertussen de veertig voorbij, en kijk anders tegen het leven aan. Vroeger kende ik bij manier van spreken de hele stad. Dat gevoel is nu weg. Vrienden bouwen een gezinsleven op en stappen uit de muziek. Tegelijk stel ik vast dat mijn lichaam niet altijd meer meekan, en dat de helft van mijn vrienden tegenwoordig wel een druppeltje voor dit of een pilletje voor dat nodig heeft. Zelf heb ik door het vele roken last van kortademigheid. Daar word ik allemaal mee geconfronteerd als ik thuis alleen aan nieuwe nummers zit te werken, en dat sluipt in de teksten, de muziek én de albumtitel. Ik maak er wel een erezaak van om tussen de eenzaamheid meer positieve vibes te stoppen. Kijk naar mijn goede vriend Mark Lanegan. Eigenlijk had hij allang dood moeten zijn, maar hij heeft zich herpakt en leeft nu tien keer zo gezond als de meeste mensen die ik ken.

Hoe is jullie vriendschap precies ontstaan?
Struyf: Ik heb hem leren kennen toen we met Millionaire op tournee waren met QOTSA, die hem als extra zanger hadden ingelijfd. Vanaf het eerste moment dat ik hem in de kleedkamer zag, konden we uitstekend met elkaar opschieten. Ik luisterde als tiener niet naar The Rolling Stones of The Beatles, maar net als hem naar de Australische undergroundscene. Het was het startpunt van een lange vriendschap en veel samenwerkingen (de inktzwarte bariton van Lanegan is ook te horen op The birds fly low).

Je hebt het fysiek al wat lastiger. Zijn die avonden dat je twee concerten moet spelen dan niet extra vermoeiend?
Struyf: Als je met Lanegan meespeelt, stelt dat halfuurtje Creature niets voor. Het blijft een privilege om naast hem op het podium te staan: hij zingt elke keer alsof zijn leven ervan afhangt. Naar die toewijding kijk ik nog steeds op. Ik wil ook beter worden, terwijl ik tegelijk mijn ding blijf doen. Zoals The Melvins ook nog altijd The Melvins zijn.

Dreature with the Atom Brain
wanneer: 11 september 2012 om 20.00 uur
tickets: €11/14
---------