Belpop-muzikant Elko Blijweert komt eindelijk met solodebuut

Alleskunner Elko Blijweert draait al jaren mee in de achterhoede van de belpopscene. Met zijn kleurrijke solodebuut I bambini di basilisco treedt hij eindelijk op het voorplan.

Ekster
“Victor Robyn van het label Ekster heeft me aangemoedigd om een soloplaat te maken. In de meeste groepen waarin ik speel, ben ik gitarist, maar hij wist dat ik thuis heel wat synths en drumcomputers had liggen. De meeste mensen kennen mij als gitarist door al de groepen waarin ik gitaar speel, maar ik ben altijd al gefascineerd geweest door elektronische muziek."

"In de loop der jaren heb ik mezelf uit pure verliefdheid een hele batterij elektronische instrumenten aangeschaft. Voor EXO2, een van de compilaties van Ekster, had ik één nummer gemaakt, en dat vond Victor heel erg goed. Dat heeft me gestimuleerd om aan I bambini di basilisco te beginnen. Die instrumenten stonden daar toch maar stof te vergaren, dus vond ik het prima om er eindelijk iets mee te doen.”

242
“Toen ik nog met Dead Man Ray optrad, deelden we ooit eens op een festival de affiche met Front 242. Ik was zware fan en heb toen gevraagd of ik als gastgitarist bij hen het podium op mocht, dat hadden ze ook al gedaan met Luc Van Acker en Tom Morello van Rage Against the Machine. Het klikte."

"Met Daniel Bressanutti en Patrick Codenys heb ik daarna de band Male or Female gevormd. We hebben een paar platen gemaakt waarmee we zelfs in de VS en Japan zijn gaan toeren. Van hen heb ik veel over elektronische muziek opgestoken. De naam van mijn soloproject, Elko B., is trouwens een verwijzing naar Daniel Bressanutti, die vaak Daniel B. werd genoemd. Dat het mijn soloproject wat anoniemer maakt, is mooi meegenomen.” (Lacht)

Bauhaus
“Toen ik twaalf was heb ik een picture disc gekocht van (de Britse gothic punkband) Bauhaus, Bela Lugosi’s dead. Er prijkten een paar zwart-witfoto’s op van Bela Lugosi, die blijkbaar vaak in vampierfilms speelde. En over die beelden stond de bandnaam in lichtgroen gedrukt. Ik had nog niet veel platen en stalde ze allemaal uit in mijn kast. Toen ik ging slapen en het licht uitknipte, bleken die letters op te lichten. Dat vond ik ge-wel-dig."

"Victor van Ekster is een grote muziekfreak, maar ook een grafisch ontwerper. Zijn label is een excuus om mooie platenhoezen te maken. (Lacht) Hij heeft de basilisk voor de hoes van I bambini geschilderd, en dan kwamen we op het idee om daar nog een zeefdruk met een glow in the dark aan toe te voegen die over de hoes schuift. Een natte droom die uitkwam.”

Bambini
“De helft van de liedjes is geïnspireerd door dieren. Zo ben ik bij het beeld van de basilisk uitgekomen, een mythisch, slangachtig wezen dat opduikt in de Latijns-Amerikaanse cultuur en in de Griekse mythologie. Dat Italiaans verwijst naar de Italiaanse muziek waar ik vaak naar luister tegenwoordig. Instrumentale dingen, Morricone en aanverwanten, veelal uit de jaren 1960, impressionistische, melancholische, soms kitscherige muziek."

"En het verwijst ook naar Matia Bazar, een Italiaanse popgroep die in de jaren 1980 een hitje had met ‘I bambini di poi’ waar ik helemaal gek van was. Ik heb veel voor kindertheater gewerkt, kinderlijke fantasieën zijn een grote invloed. En als je de titel een beetje ontleedt, ben ik het monster en zijn de songs mijn kinderen.”

I bambini di basilisco
I bambini di basilisco is nog maar de eerste echte soloplaat van Elko Blijweert, die al sinds midden jaren 1990 de belpopscene kleurt met zijn eigengereide gitaarspel. Destijds onder meer bij Dead Man Ray, Kiss My Jazz en Franco Saint De Bakker, vandaag toert hij met Gruppo Di Pawlowski en Eriksson Delcroix, en maakt hij muziek voor onder meer Wim Vandekeybus en Theater FroeFroe.

“Ik ben niet iemand die thuis alleen muziek zit te maken, ik heb altijd in functie van bands gedacht,” duidt Elko Blijweert die karige output onder zijn eigen naam. “Ik had simpelweg niet de behoefte om een soloplaat te maken. Maar vorig jaar heb ik minder theater gedaan, en het voelde alsof ik mijn eigen ei kwijt moest. Ik mag in de groepen waarin ik speel wel mijn eigen partijen invullen, maar creatief gezien had ik meer nodig.”

De instrumentale nummers op zijn album vallen op door hun speelsheid, met kinderlijke frivoliteiten en namen als ‘Krokodil’ en ‘Afrikakat’. “Ik heb soms last van door nostalgie getriggerde melancholie. Vroeger meer dan nu. Noem het nostalgie naar een leuke kindertijd die er niet echt geweest is... Nu, ik ben altijd gek geweest op naïeve muziek."

"Soms benader ik componeren nogal theoretisch, dan pak ik een prent van een dier en maak daar muziek bij, steunend op de kennis die ik heb opgedaan door de jaren heen. Maar de beste creatieve momenten die ik heb, zijn eigenlijk wanneer ik me kan laten gaan. Zoals bij een theater of dans meegaan in de sfeer van wat er allemaal gebeurt op scène.”

Zingen doet hij voorlopig nog niet. “Ik heb nooit de drang gehad om teksten te schrijven. Als kind kon ik ook nooit echt goed liedjes meezingen. Met Joris Caluwaerts doe ik dit najaar wel een project waarin ik ga zingen. Een poging tot toch.”

> Elko Blijweert. 20/06, 20.30 (+ Moon Duo), Les Ateliers Claus, Sint-Gillis