Brussel danst met Discobaar A Moeder

Het excentrieke Antwerps dj-duo draait zijn vinylsingletjes zonder voorbereiding en zonder koptelefoon. Met hun micro als wapen en bindteksten in rijmvorm weten ze steevast ook de grootste kniesoor tot een glimlach te verleiden: “Zot doen en zwanze: met de Discobaar is het altijd vakanse.”

Van Witgoor Kermis en Kerkstraat Plage tot de Brusselse Grote Markt en zelfs het Sportpaleis: de mannen van Discobaar A Moeder zijn van alle markten thuis. Deze zomer spelen ze zowel in Dranouter als op de Laundry Day een set die geen onderscheid maakt tussen genres. Folkie of housefan, maakt niet uit: op tijd en stond wil iedereen ‘Thank god I’m a country boy’ brullen en met partner onder een handgemaakt bruggetje huppelen. Die attitude. Tijdens de halve finale van Humo’s Rock Rally speelden ze de kuskesdans.

“Ideaal om late tieners en twintigers die nog last hebben van hun pose even al hun vooroordelen opzij te laten zetten,” zegt Wouter ‘De Schele’ Hoet, de ‘selector’ die de plaatjes kiest. “De mensen zijn al serieus genoeg, laat ons af en toe maar wat tegengas geven.” Niets moet, alles kan en mag. “Onszelf keihard amuseren, daar kwam het van in het begin op neer, en dat straalt af op ons publiek,” vult ‘master of ceremony’, crate digger en gewiekste amateurrijmelaar Gunter ‘De Ras’ Van Reusel aan.



Volgens ons is het succesverhaal van Discobaar A Moeder het logische vervolg op de aloude Vlaamse traditie van bals en (chiro)fuiven (op het platteland) en variétéavonden (in de stad) die op een bepaald moment op zijn gat lag. "Te ouderwets," klonk het, of "Niet cool genoeg". Toen hoorde je tijdens avondjes uit vaak nog maar één muziekgenre uit de boxen schallen, meestal met een beat onder. Het succes van onder andere Discobar Galaxie, de Dewaele-broers, en recenter, Mensch, erger je niet! bewees ondertussen uitvoerig dat de tegenreactie op de dansvloer heviger (en eclectischer) dan ooit is.

Om zich tegenover deze collega’s te positioneren, mag het er bij Discobaar A Moeder allemaal wat losser aan toe gaan. “We proberen iets anders te doen, maar nieuw is het inderdaad niet,” zegt Hoet. “Precies omdat het allemaal in zo’n ongedwongen sfeer gebeurt, zie je de mensen wel opgelucht ademhalen: ‘Relax, hier kunnen we gewoon dansen zonder hip te moeten zijn.’”

“Er is niets mis met dj’s die hun set voorbereiden, maar dan moet je ook echt in de mix zitten, zodat alles technisch klopt,” vervolgt Van Reusel. “Dat is niets voor ons. We zouden niet zo goed kunnen inspelen op het publiek. Voor de meeste dj's zijn verzoeknummers horror, bij ons horen ze erbij. Ze zorgen mee voor de vibe. Dat hebben we onlangs nog mogen ondervinden tijdens het Ringlandfestival. Iemand vroeg ‘Purple rain’ van Prince aan, en ook al mochten we maar twintig minuten spelen, sloten we er toch mee af.” Het resultaat was kippenvel, en - heel gewoon voor een set van Discobaar A Moeder - een groepsknuffel.

Hét anthem van het dj-duo is ‘Saragossa’ van Jimmy Frey. “Die Vlaamse klassieker spelen we van in het prille begin, toen we ingingen op de vraag van ons stamcafé in Borgerhout om eens een avond te spelen, nu bijna vijftien jaar geleden,” zegt Van Reusel. “Liedjes die we echt beu geworden zijn, durven we al eens thuis laten, maar dit moeten we altijd meepakken. Anders kan de sfeer omslaan en grimmig worden." (Lacht)

Beschouw hun act echter niet als een persiflage op de praatgrage dj’s actief op de vroegere, op Hollandse leest geschoeide ‘vrije radio’s’. De roots van de Discobaar zitten veel dieper geworteld dan de Vlaamse klei. Zo maakte Van Reusel vanaf 1993 deel uit van de Far West Crew, een soundsystem dat Jamaicaanse reggae- en dubgeluiden naar Antwerpen bracht. Deze festivalzomer staat hij als Ras Gunti trouwens nog eens op Reggae Geel met een ska- en rocksteadyset (op zaterdag 6 augustus).

“Ook in de Jamaicaanse soundsystemtraditie is er een master of ceremony, die het publiek aanspreekt in rijmvorm, en een selector die vinylplaatjes draait. Dat volkse aspect hebben we bij Discobaar A Moeder overgenomen.” Met een Antwerpse kwinkslag weliswaar. Als enkele jonge gasten wat te veel lawaai maken, zoals onlangs op Kerkstraat Plage, spreekt Van Reusel hen persoonlijk aan. “Of ze nog niet in hun bed zouden moeten liggen. (Lacht) En ja, dan is het rap gedaan. Die micro is een wapen.”

“Als wij zelf naar een set gaan en er is geen micro, dan vinden we het al gauw saai,” zegt Hoet. “Ook dj’s die na ons komen, hebben het soms lastig om de boel weer in gang te krijgen: ‘Fuck, dat zijn die mannen met die micro,’ horen we hen dan denken.” Volgens beide dj’s is hun succes ook te danken aan hun democratische selectie. “Alle mensen krijgen hun momentje: new wave, hardrock, mambo, chachacha, rock-’n-roll, samba, tango, reggae… alles komt aan bod. En iedereen blijft plakken omdat men beseft dat het ook weer niet zo heel lang zal duren vooraleer hun favoriete genre opnieuw aan de beurt is.”



Twee cd-compilaties (Volle gas en 2de vitesse), talloze tv-optredens (Iedereen beroemd, De slimste mens ter wereld, Geubels en de Belgen, Beste kijkers) en nu weer een zomershow op Studio Brussel hebben hun populariteit alvast geen windeieren gelegd. Toch regelen ze hun boekingen nog altijd zelf, en ook hun dagjob in de sociale sector blijven ze aanhouden.

“We zouden er al een tijdje van kunnen leven,” zegt Van Reusel. “Maar dan wordt het een echte job. Nu blijft het vooral een uitlaatklep. Maar we beseffen dat we niet mogen overdrijven. We zijn geen achttien meer. Kijk naar de Discobar Galaxie. Zij zijn er na twee jaar dj'n onder alle Vlaamse kerktorens ook een hele tijd mee moeten stoppen.”

Normaal draait het dj-duo ongeveer tien procent plaatjes uit Vlaanderen. Op 11 juli zullen ze dat percentage naar aanleiding van de Vlaamse feestdag duchtig de hoogte in stuwen. “Onze set is dan helemaal Vlaams, in die zin dat als er maar ergens een link is met Vlaanderen, we het kunnen spelen,” zegt Hoet. “Dus ook de nieuwe lp die Lee ‘Scratch’ Perry met Pura Vida heeft opgenomen in West-Vlaanderen moet kunnen.”

Maar verder mag u uw hoop toch vooral instellen op een hutsepot van - jawel - ‘Saragossa’ en andere meezingers in uw moedertaal met “mogelijk ook Daan, Stromae, Irish Coffee, The Chakachas, Two Man Sound, Red Zebra en Nacht und Nebel” en een portie aanstekelijke rijmelarij. “Laat uwen air dus in de vestiaire en uwe jaar aan de bar, en laat ons zot doen en zwanze, want met de Discobaar is het altijd vakanse.”

Discobaar A Moeder
11/7, 20.00, Grote Markt, www.brusseldanst.be