Brussels hiphopduo Caballero & JeanJass staat op Couleur Café

Ze worden de Laurel & Hardy van de Brusselse hiphop genoemd, maar zelf kijken ze liever naar Lethal weapon. Enter Caballero & JeanJass, het doeltreffendste wapen van het nieuwe Couleur Café.

Die baardmans die in de clip van Roméo Elvis’ doorbraaksong ‘Bruxelles arrive’ een indrukwekkende sliding maakt met een transpalette? Artur Caballero, ook bekend als Caba, Le Cab, Pharaon Blanc of kortweg Caballero.

Die krullenbol die zich in diezelfde clip koelte toezwaait met een handvol dollars terwijl Roméo Elvis twee flessen wijn gebruikt als sambaballen? Jassim Jean, in de scene ook aangesproken als Double J, Jazeu, JeanJabre, maar vooral als JeanJass.

Twee Brusselse rappers die in het zog van Elvis en co intussen naam hebben gemaakt als duo. Vorig jaar met het lekker flowende album Double hélice, dit jaar met het verrassend getitelde Double hélice 2. “In de hiphopscene ontstaan er voortdurend nieuwe codes,” grinnikt Caballero terwijl hij neerploft in de sofa van zijn ondergrondse studio. “Lil Wayne is voor ons belangrijk geweest, en die heeft ook Tha Carter I, II, III... Tot V geloof ik. Zie je, zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.”

De witgekalkte muren van hun piepkleine kelder ruiken nog naar nieuw. JeanJass toont de vocal booth waar ze hun rhymes inblikken. “En wat is dat?” “Dat is een luchtontvochtiger. Ratten en ander ongedierte hebben we buiten gekregen, maar het vocht blijft een probleem.”

De kelder bevindt zich onder Studio38, een creatieve hub voor fotografen, kunstenaars en muzikanten in Sint-Joost-ten-Node, bestiert door de innemende fotograaf Guillaume Kayacan, maar vooral een fotostudio met een indrukwekkende cyclorama waar de hele Brusselse rapscene al gepasseerd is.

Tenzij u de voorbije maanden op Mars vertoefde, weet onderhand iedereen dat die rapscene harder bloeit dan ooit. Met nieuwlichters als Roméo Elvis, Zwangere Guy, Damso, Hamza, bovengenoemd duo en ga zo nog maar een eind door.

Ook de Brusselse rapcrew La Smala heeft in Studio38 een kleine werkplek. “Wil je zo’n spelletje Time’s Up?” vraagt JeanJass. “Er liggen er hier nog een stuk of honderdvijftig. Ooit eens een zotte bestelling gedaan.” In een flits denk ik aan de Callboys, al was dat wel ander gerief. “Eh...”

Caballero en JeanJass zien er ontspannen uit. Dat is niet evident, want hun schema is hectisch. Ze zijn net thuis van een tiendaagse in Montréal, waar ze aantraden op Les FrancoFolies de Montréal, samen met onder meer de onvermijdelijke Roméo Elvis x Le Motel, Témé Tan, LeFtO en een rist Franstalige artiesten. “Montréal is heerlijk. Drie shows gedaan en véél rondgehangen.”

(Lees verder onder de afbeelding.)

Gisteren zaten jullie nog in Zwitserland. Scoren jullie in het buitenland?
Caballero: Hoe leuk optreden in België ook is, je zit snel aan de grens. Dus proberen we ook in Franstalige landen aan de bak te komen. Dat muziek uit België vandaag goed in de markt ligt, helpt ook wel.

JeanJass: Kijk naar wat Coldplay net nog in het Koning Boudewijnstadion deed: ze coverden ‘Formidable’ van Stromae. Hij is natuurlijk ons uithangbord, maar dat een groep van zo’n kaliber Stromae speelt, is toch wel symbolisch.

‘Bruxelles arrive’ van Roméo Elvis en jou, Caba, is niet voor niets een anthem geworden.
JeanJass: Dat is fantastisch, maar wij zijn ook al tien jaar bezig met muziek. Er zijn verschillende redenen waarom alle ogen nu op ons zijn gericht, denk ik. Er zijn héél véél artiesten met een erg goeie en diverse output. Ondertussen draait de rapscene in Frankrijk een beetje in rondjes. En er is het internet: je hoeft de metro niet meer vol te plakken met je affiches, je maakt een clip, zet hem op YouTube, en je overschrijdt meteen alle grenzen ter wereld.

Caballero: Wij komen niet zomaar uit de lucht gevallen, hè. Wij beseffen maar al te goed dat er een hele generatie voor ons het pad heeft geplaveid: Starflam, CNN, Benny B, Daddy K...

Vroeger moest je als Franstalige artiest naar Parijs, nu kijken ze ginds vooral naar ons. Wat zeggen ze daar eigenlijk over de Brusselse scene?
JeanJass: Ze vinden vooral dat onze rap zo spontaan is. En ze vinden ons très cool, al zien ze ook dat we onszelf niet al te serieus nemen.

Caballero: Ze benijden ons om onze muzikale vrijheid. Wij zijn door niks geremd, alles kan. Als we morgen zin hebben om een grappige videoclip te draaien, dan doen we dat. Willen we onze frustraties uitdrukken? Geen probleem. In Frankrijk zijn er wat meer ‘regeltjes’.

JeanJass: Er is ook geen jaloezie. Iedereen laat iedereen vrij in wat hij of zij doet, iedereen kent iedereen, er wordt voortdurend samengewerkt. Kijk naar Niveau4 op Couleur Café, dat is het mooiste voorbeeld van die cross-over. Vorig jaar hebben we zo Zwangere Guy ontmoet, en intussen is hij een pote geworden.

Caballero: Het is een huwelijkscontract, maar met duidelijke vrijheden. (Glimlacht)

Maar de titels van jullie albums suggereren dat jullie aan elkaar verbonden zijn als DNA.
JeanJass: Haha, toen we die titel bedachten, waar we een beetje def.

Euh... def?
JeanJass: Stoned. High. Défoncé. Iemand begon op een bepaald moment te lullen over helikopters met twee rotorbladen. Van die gigantische hefschroefvliegtuigen die ze in het leger gebruiken. Dat vonden we een mooie metafoor: wij twee als zo’n superhelikopter.

Caballero: Die bijkomende associatie met de dubbele helix vonden we wel geestig, maar zo diep hoeft het voor ons niet altijd te zijn.

Jullie doen me aan Run the Jewels denken, maar ik zag dat jullie ook wel eens de Laurel & Hardy van de Brusselse rap worden genoemd.
JeanJass: Ik denk dat we olijker zijn dan de rest. (Glimlacht) Al denk ik liever aan Danny Glover en Mel Gibson in Lethal weapon. Ze zijn grappig, en af en toe ook serieus. We zijn geen stand-upcomedians, maar je mag weleens lachen.

Double hélice 2 begint met een sample van “put some respeck on my name”, een internetmeme rond een hilarische quote van de rapper Birdman. Ik moest daarmee lachen.
Caballero: Eigenlijk is dat een spelletje: Engels heel direct naar het Frans omzetten. “Mets du respect sur mon nom”: klinkt cool, maar geen enkele Franstalige zou dat ooit zo zeggen. Eigenlijk hebben we dat opgepikt bij Le Roi Heenok, een geflipte rapper uit Montréal. Hij zingt niet “je vais manger un hot dog”, maar “je vais manger un chien chaud”. Ginds werd hij niet serieus genomen, maar onze rapgeneratie is heel erg door hem beïnvloed.

Nog een grappig zinnetje, uit ‘Match retour’: “Putain, tout ça pour dire que la vie n’est pas rose comme les joues de Kevin De Bruyne.”
JeanJass: Ik beken, ik ben een grote voetbalfan! In voetbal kan je de poëzie van het leven van elke dag lezen. En iedereen kent die voetballers, je weet meteen wat dat zinnetje betekent.

Wat hebben jullie trouwens met parmezaan? Die kaas strooien jullie graag uit over de lyrics.
Caballero: We houden niet alleen van foot, ook van food. (Lacht) En dat is gewoon lekkere kaas.

JeanJass: Een dag zonder parmezaan is een slechte dag. Wij zijn twee lekkerbekken. Dat komt door ons mediterrane bloed, in onze families is de keuken héél belangrijk.

We twijfelden of het wel zou werken, wij twee met een paar homies die wat zitten te lachen in de zetel, maar een van die clips is al meer dan 300.000 keer bekeken op YouTube. Veel reactie op gekregen. Sommige mensen kennen ons alleen maar daarvan. Er zijn vijf afleveringen, maar er komt zeker een tweede reeks.

Jullie rollen knoerten van joints, lurken aan de glaspijp en mixen een bananenmilkshake met weed. Geen internetpolitie op je dak gekregen?
JeanJass: Neuh. Eigenlijk willen we net tonen dat die drugs, als je ze gecontroleerd gebruikt, niet meer intoxicerend zijn dan alcohol.

Caballero: We gebruiken ook met mate, hè. We lagen niet apestoned in de zetel na elke aflevering. Bij het bereiden van zo’n weedpizza gebruiken we die stuff eerder als een kruid.

Iets wat jullie me kunnen aanraden?
JeanJass: De keftabrochetjes. C’était le hit.

In een van de afleveringen vroeg iemand: “T’es mahadeel?” Ik denk dat ik weet wat dat is...
JeanJass: Dat is een van de 150 woorden om te zeggen dat je stoned bent, inderdaad.

Caballero: Een van de vele Arabische woorden die de Marokkaanse kids in het Brusselse jargon hebben binnengesmokkeld. In het Frans zou je zeggen: je suis arrangé.

Kennen jullie Eddy Wally?
Caballero: Zegt me niks. Wie is dat?

De grootste Vlaamse schlagerzanger aller tijden. Zijn hoofd duikt op in een van de afleveringen van High & Fines Herbes. Niet erg respectvol!
JeanJass: Ah, is dat die kerel die “wauw” zegt? (Lacht) Sorry, maar dat is wel hilarisch.

Genoeg gelachen. ‘Un endroit sûr’ toont dat jullie ook een serieuze kant hebben.
JeanJass: De gedachte daarachter kwam eind 2015, in de nasleep van de aanslagen in Parijs: het idee dat je eigenlijk nergens veilig bent. Ik hou niet van moraliserende rap, ik wil je niet uitleggen hoe je moet leven en wat je moet denken. Ik geef je gewoon mijn visie mee, wat ik voel en denk. Maar de aanslagen in de Europese hoofdsteden hebben onze levens wel veranderd, onbewust of niet. En dan kan je niet anders dan erover te praten.

Caballero: Dat is een van de redenen waarom rap zo bloeit, denk ik: wij zingen over wat we meemaken, we zijn op het podium wie we in het echte leven zijn. Jonge kids voelen dat we dicht bij hen staan.

Caballero en JeanJass veren recht. Straks moeten ze aan de bak in het mondaine Waver. Mijn oog valt op Caba’s witte sokken. “Ralph Lauren.” “Ach zo?” “In de nineties wilden zwarte Amerikaanse kids uit achtergestelde wijken er ook uitzien als die rijke blonde jongens met hun Ferrari’s en golfclubs. Dus gingen ze zich zo kleden. Ik draag álles van hem.”

> Couleur Café. 30/06 > 02/07, Atomiumsquare, Brussel
> Caballero & JeanJass. 02/07, 16:45, Green Stage (Couleur Café), Brussel