Cascadeur: zachte akoestische muziek van onder motorhelm

Als een menselijke octopus zonder gezicht zaait hij constant verwarring, maar vergis je niet: de muziek van de Franse zanger en componist Alexandre Longo alias Cascadeur is wel degelijk naïef en breekbaar.

Een 'cascadeur' is een stuntman: hij neemt de plaats in van een bekend acteur wanneer het risico op blessures in een bepaalde scène te hoog is. Precies de metafoor waar muzikant Alexandre Longo, zelf ook geen tafelspringer, naar op zoek was. "Ook al verplicht mijn muziek me in de openbaarheid te treden, ik blijf graag in de schaduw. Een stuntman vervangt een ster of een bekende kop, doet in zijn plaats levensgevaarlijke dingen, stelt zich dus kwetsbaar op, maar is haast egoloos. Dat vatte heel goed het idee samen hoe ik over muziek denk. Ik wil risico's nemen zonder zichtbaar te zijn."

Als we alleen op de hoes van The human octopus afgegaan waren, dan hadden we je geheid in het industrial of electronic body music-vakje gecatalogiseerd.
Alexandre Longo: Hier in Frankrijk hoor ik ook wel vergelijkingen met Daft Punk, omdat zij ook hun gezichten verstopten. Ik vind dat amusant. Als je verwacht techno of industrial te horen en er daarna zachte akoestische muziek op je afkomt, dan ben je natuurlijk uit je lood geslagen. Maar ik hou er wel van om mensen op het verkeerde been te zetten.

Ben je ook op het podium altijd gemaskerd?
Longo: Ja, ik draag weliswaar niet altijd een helm, maar mijn gezicht is wel de hele tijd bedekt. Het hoort er gewoon bij. Het klinkt misschien vreemd, maar toch is er meestal een goede interactie met het publiek. Ik converseer er graag mee. Mijn muziek is sowieso al heel melancholisch en introvert. Ook al draag ik letterlijk een helm, ik sluit me er figuurlijk niet in op.

Een van je muzikale inspiratiebronnen is Robert Wyatt, die haast ongrijpbare, erg naïeve, maar hemels mooie muziek maakt.
Longo: Ik hou vooral van zijn avontuurlijke parcours, van jazz tot progressieve pop, heel verrassend. Hij klinkt inderdaad een beetje buitenaards. En net als mij verbergt hij zich, want hij treedt niet meer op.

Is The human octopus je echte debuut?
Longo: Eigenlijk niet. Het is de synthese van de drie eerste albums die ik in eigen beheer heb opgenomen, maar dan met nieuwe arrangementen en orkestraties.
De titel verwijst naar mijn voordracht. Vroeger speelde ik vooral piano. Nu sta ik alleen op het podium, maar ik heb verschillende instrumenten rond mij die ik met handen en voeten bespeel. Het ziet er enigszins naïef uit, net zoals mijn muziek. Weet je, in Frankrijk spreken we niet veel vreemde talen. Ik zing wel in het Engels, maar ben zeker geen anglofiel. In het Frans zouden mijn teksten veel gecompliceerder klinken. In het Engels ervaar ik een veel grotere vrijheid, precies omdat ik beperkt ben. In mijn geval is dat een voordeel.

Als fan van Barcelona vergelijk je muziek graag met voetbal.
Longo: Ja, ik ben een fan van beiden. Net als de grootste artiesten vinden de beste voetballers een eigen taal en stijl uit. Kijk naar de bewegingen, de ritmes van spelers als Messi of Ronaldo. Het is alsof ze in dialoog treden met de andere spelers, zoals muzikanten dat doen met de andere bandleden en met hun instrumenten. Er is ook het lichamelijke aspect. Hoe een muzikant zijn instrument aanraakt, hoe een schilder iets op een doek penseelt,…: het is niet zo verschillend van hoe een voetballer een bal toetst.

start: 20.00 uur
tickets: 13 / 16 / 19 euro
--------