"Ik denk dat muziek heden en verleden met elkaar verbindt. Ik wil geen moderne componist zijn. Ik denk dat die omschrijving te dubbelzinnig is voor het wezen van de muziek, gezien het modegrillen kan impliceren. Ik wil een muzikant van mijn tijd zijn." Het zijn woorden van de tussen de plooien van de muziekgeschiedenis gevallen Pools-Franse componist-pianist Alexandre Tansman (1897-1986).
CD: Eliane Reyes
In de eerste helft van de twintigste eeuw was Tansman een wereldster, een muzikant die perfect voeling had met 'zijn tijd', en die in 1946 een Oscar kreeg voor zijn score van de film Paris underground. Parijs was de stad waar hij vlak na de Eerste Wereldoog als jonge, aanstormende vernieuwer wezen moest. Hij frequenteerde er Stravinsky, Ravel en het zootje ongeregeld van Les Six.
De Brusselse pianiste Eliane Reyes is een grote pleitbezorger van Tansmans werk: deze nieuwe cd is inmiddels de vierde die ze inblikt. Met de 'Suite dans le style ancien' uit 1929 (die in wereldpremière ging in de concertzaal van het Brusselse Conservatorium) haakte Tansman in op de groeiende belangstelling voor de vormentaal van de barok. Ook zo voor de acht 'Cantilenas' uit 1949, een hommage aan Bach. Reyes geeft de rijke, vaak tussen bedachtzame poëzie en exuberante expressie balancerende schriftuur van Tansman een geraffineerde maar bijwijlen ook zware toets.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.