"Het feest is altijd waar we niet zijn geweest": klinkt bijzonder vertrouwd in een wereld waarin het "nooit genoeg" is. Maar muzikaal pompen Brusselaar Frank Vander linden, Michel De Coster en Dirk Jans op hun elfde studioplaat het vertrouwde rocktrio-DNA van De Mens vers bloed in door pianist David Poltrock aan te trekken.
CD: Nooit genoeg van De Mens
Met een jonge veertiger over de vloer willen de vijftigers van de weeromstuit weer dertigers zijn. De rugzakjes – noem het bagage of ervaring – verjongen echter niet mee. Zo krijg je een album dat het palet zowel verbreedt als verdiept. Eén waarin de snelle, aanstekelijke single 'Nooit genoeg', de meest dansbare track uit hun catalogus, afgewisseld wordt door het ingetogen filosofische dilemma 'Als je niets hebt' – "Als je niets hebt, heb je niets om voor te leven, dus zorg dat je iets hebt / Als je iets hebt, ben je bang het te verliezen, dus zorg dat je iets hebt."
Bespiegelen doen beide tracks elk op hun manier, maar de muzikale inkleuring contrasteert: strak, hoekig en funky tegenover verstillend, warm en melodieus. Het pompende 'Pijn – dronkenschap – verdriet' zoekt daarna alweer de dansvloer op, met het orgel van Poltrock als extra motor. Zijn soepele toetsen zijn ook elders een verrijking: opvallend jazzy op het einde van het bevreemdende 'Haat je me nog? (of ben je mij al vergeten)', repetitief en romantisch in het met Sarah Bettens ingezongen hoogtepunt 'Alsof we belangrijk zijn'.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.