Contratenor Carlos Mena ontmoet Céline Scheen

Carlos Mena is een schitterende ster aan het klassieke muziekfirmament. Overal waar hij optreedt, verovert de Spaanse contratenor de harten en hoofden van het publiek. In de Miniemenkerk wordt dat niet anders.

Moeiteloos verbindt Mena, dit seizoen in residentie in het Paleis voor Schone Kunsten, zijn virtuositeit aan een rijk muzikaal en retorisch inzicht. Hij studeerde en werkt met de groten der aarde, zoals René Jacobs, Jordi Savall en diens Hespèrion XXI, staat op alle belangrijke opera- en concertpodia ter wereld en heeft pas een nieuwe cd uit met delicaat werk van John Blow.

Contratenors - volwassen mannen die het zangbereik hebben van een alt - waren lange tijd buitenbeentjes in de muziekwereld. Maar Mena is een enthousiaste pleitbezorger: "Mijn stem is pas laat 'gekeerd', ik zong lang met een tenorstem. Als kind gebruikte ik spontaan mijn kopstem in de koren waar ik zong. Op een bepaald moment hoorde ik opnames van barokmuziek met een contratenor. Pas toen besefte ik dat ik zelf zo zong. Sindsdien ging het snel. Ik deed auditie bij de befaamde Schola Cantorum Basiliensis en werd toegelaten. Ik stond nooit stil bij het feit dat ik met zingen mijn brood kon verdienen. Pas in Bazel, toen ik bij René Jacobs in de leer was, besefte ik dat ik hard aan het studeren was om een zanger te worden."

U zingt vaak repertoire uit de barok. Maar daarnaast pakt u ook geregeld uit met werk uit de romantiek en zelfs met muziek uit de twintigste eeuw, zoals Britten en Cage. Hoe bepaalt u die keuzes?
Carlos Mena: Ik hecht veel belang aan mijn geestelijke ontwikkeling. Elke dag, elk moment, elke repetitie, elk concert is een uitgelezen kans om jezelf verder te ontwikkelen en om jezelf beter te leren kennen. Net daarom is de keuze uit zo'n enorm repertoire zo belangrijk en stimulerend. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar het is net mijn keuze om me niet in één repertoire te specialiseren. Toen ik in Zwitserland de deur van de Schola achter mij dichttrok, was ik bezorgd over wat de toekomst zou brengen. Ik was niet zeker over de betekenis van wat ik deed. Maar ik heb veel hulp gehad van een psychotherapeut die me deed inzien dat elk moment een kans tot leren inhoudt. Een van de belangrijkste vragen die een muzikant zich kan stellen is wat de zin van muziek is. En wat hij met deze muziek wil vertellen. Dat soort vragen zijn voor mij de essentie. Me daarop focussen helpt me, ook in andere situaties, zoals bij kritiek, applaus en zelfs interviews. (Lacht hartelijk)

Het programma dat u brengt in de Miniemenkerk is een encuentro tussen Spaanse en Italiaanse barok. Wat houdt deze ontmoeting in?
Mena: Ze heeft veel betekenissen en verwijst alleszins naar de ontmoeting tussen verwante repertoires, met name de barokmuziek uit het Spanje en Italië van het einde van de zeventiende en begin van de achttiende eeuw. In Spanje was men in die periode vooral geïnteresseerd in de Italiaanse manier van muziek maken. En er is een heel duidelijk verschil. Spaanse componisten maakten graag gebruik van heel wat typische ritmes, vooral gebaseerd op dansvormen. Ze schreven 'Spaanse muziek', maar in de vormentaal en met alle retoriek en regels van hun Italiaanse collega's. We brengen ook het Stabat mater van Alessandro Scarlatti, vader van de beroemde Domenico, die heel lang in Spanje heeft gewerkt.

Ricercar Concert: Carlos Mena
wanneer: 17 november 2010 om 20.00 uur
tickets: 23 / 34 euro