De on-Belgische veroveringstocht van Milow

“Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik over tien jaar zou moeten vaststellen dat ik al mijn kansen verkwanseld heb.” Jonathan Vandenbroeck, alias Milow, beschouwt het als zijn plicht om de wereld te veroveren. En hij is ervan overtuigd dat het met zijn nieuwe cd North and South ook kan lukken.

Het zijn hectische tijden voor Jonathan Vandenbroeck, wiens eenvoudige, semi-akoestische popliedjes, tegenwoordig sporadisch ingekleurd met een vleugje elektronica, zowat de succesvolste muzikale exportproducten werden van een land dat niet houdt van dromers en helden, zoals hij er zelf een placht te zijn. Althans zo getuigt hij op 'The kingdom', een ingetogen aanklacht op het schrijnende politieke schouwspel. North and South is zijn derde album in België en Nederland, zijn tweede in het grootste deel van Europa en - "hopelijk" - zijn eerste in Engeland en Amerika.

Het minste wat je kunt zeggen is dat de selfmade muzikant uit Leuven, die eerst de Benelux veroverde met 'You don't know' en later een grensoverschrijdende hit scoorde met zijn akoestische versie van de 50 Cent ft. Justin Timberlake-song 'Ayo technology', een on-Belgische ambitie heeft die het provincialistische denken ver overstijgt: 'Sing it loud today/I am the one that got away'.

Je wilde deze nieuwe plaat in zoveel mogelijk landen tegelijk laten verschijnen. Dat is toch haast niet meer van deze tijd?
Milow: Klopt, alleen de echt grote sterren doen het nog. (Lacht) Maar ik wilde het omdat we de vorige releases land per land ingepalmd hebben. Nu we met Universal een grotere promotie- en distributiemachine achter ons hadden, die haar efficiëntie met pakweg Rammstein al bewezen had, was het logistiek mogelijk om de cd gelijktijdig te laten uitkomen in bijna heel Europa. Dat heeft het voordeel dat je een momentum creëert, waarbij krachten op elkaar inwerken. Bovendien spreekt het romantische idee dat de fans mijn plaat overal tegelijk kunnen krijgen mij als muzikant enorm aan. Ook in mijn onlinecommunicatie maak ik niet graag een onderscheid tussen een fan in België, Duitsland of Spanje.

Vorige week stond North and South op één in de Duitse airplaycharts. Eerder gingen er van de 650.000 albums die je verkocht ook al meer dan de helft in Duitsland over de toonbank. Heb je er een verklaring voor waarom je het zo goed doet bij onze oosterburen?
Milow: Ik weet niet of Duitsers mijn muziek beter vinden dan Belgen, Zwitsers of Spanjaarden. De waarheid is, denk ik, dat er 85 miljoen Duitsers zijn. Het is een grote markt, waar je veel kunt spelen. Eens de sneeuwbal daar aan het rollen gaat, ben je vertrokken.

Engeland blijft vooralsnog onontgonnen terrein. Zeker voor Belgische bands lijkt dat wel een oninneembare vesting.
Milow: Precies om die reden prikkelt de Engelse markt me. Maar ik wil het op mijn manier doen. Ik heb in 2009 heel bewust de stekker uit een Engelse release getrokken, omdat ik het gevoel had dat het niet het juiste moment was. Timing is heel belangrijk, want een eerste indruk komt nooit meer terug. Nu hoop ik dat North and South mijn debuutplaat kan worden in Groot-Brittannië en de VS . Maar ik heb het zo druk in al die andere landen dat ik moeilijk lang kan zitten kniezen over iets dat ik niet heb.

Je verbleef ooit een jaar als uitwisselingsstudent in Amerika. Denk je dat daar een kans maakt?
Milow: Dat was in San Diego. Eigenlijk is mijn carrière daar zelfs ontstaan. De mensen die ik daar ontmoette zijn vanaf de eerste minuut een onzichtbaar publiek voor me geweest. Ik wou ook echt iets maken dat zij goed konden vinden. Mocht ik ooit kunnen optreden in San Diego of Los Angeles, dan zou dat voor mij de cirkel rondmaken. Maar alles op zijn tijd. Ik ga me nu niet overhaasten. In 2011 wil ik mijn Europese succes consolideren. Begin 2012 zullen we bekijken wat volgt: de VS, Australië, Latijns-Amerika, Azië? Onderweg zijn vind ik sowieso belangrijker dan het eventuele einddoel. Het is de motor van mijn creativiteit, want het zorgt voor stimuli en ontmoetingen, die essentieel zijn voor een songschrijver. Veel mensen vragen me of die derde plaat een moeilijke bevalling was, maar precies omdat ik de voorbije jaren zoveel meegemaakt heb, had ik inspiratie te over.

Is 'The kingdom', een van de opvallendste nieuwe songs, een antwoord op al de vragen die je in het buitenland kreeg over België?
Milow: Nee, in het buitenland ligt men minder wakker van ons dan men hier weleens denkt. Maar door het feit dat ik de voorbije jaren zo weinig thuis was, kreeg ik wel een ander perspectief op de situatie in ons land. 'The kingdom' verankert het hier en nu, waar North and South past in een breder thema, want elk noorden heeft een zuiden, elk Vlaanderen heeft een Wallonië. Die ambiguïteit probeerde ik te vatten.

Je hebt destijds Politieke Wetenschappen gestudeerd aan de KULeuven, dus die staatsstructuur heb je ooit echt in je hoofd moeten prenten?
Milow: Ja, en toch heeft het tot mijn derde plaat geduurd voor ik er iets mee gedaan heb. Van de 33 nummers die ik heb opgenomen heeft er ééntje een politieke dimensie, en dan nog is het veeleer een persoonlijk nummer dan een protestsong. Ik had ook het gevoel dat ik het mij kon veroorloven om snoeihard te zijn over een aantal dingen die hier mislopen omdat die dingen ook in mij zitten. Mijn afkomst maakt deel uit van mijn DNA.

Ondanks zijn vrolijke gelaat gaat het nieuwe album over verlies. Je neemt ook afscheid van je vader die drie jaar geleden overleed.
Milow: Op microniveau gaat North and South inderdaad over verlies, op macroniveau over de problemen in België. Die twee zaken staan symbool voor het afbrokkelen van dingen die je als vanzelfsprekend beschouwt. Plots kom je erachter dat sommige zekerheden er niet meer zijn. Dat klinkt heel ernstig, maar het is geen donkere plaat geworden. Integendeel, precies dat verlies heeft me toegelaten om af en toe onbeschaamd luchtig te zijn. Het moest vooral een hoopvol album worden, waarin mensen troost en houvast kunnen vinden.

Uiteindelijk blijft het maar popmuziek. Ik kan popmuziek moeilijk relativeren omdat het mijn passie is. Maar ik besef dat het voor de meeste mensen maximum een deel is van de soundtrack van hun leven. Als muzikant probeer ik die soundtrack te schrijven.

27 & 28/04/2011 om 20.00
€24/27