De surf-'n-roll van Boom Pam

Boom Pam moet zowat het origineelste trio uit de muziek zijn: een elektrische gitaar, een tuba en een drumstel, meer hebben deze Israëliërs niet nodig om mediterrane surfrock te maken, gekruid met klezmer, Balkan-brass en Arabische klanken. “Onze boodschap zit in de muziek, een mix van heel wat culturen.”

De naam Boom Pam komt van een song van Aris San, een Griekse zanger en gitarist die in de jaren 1950 naar Israël verhuisde en daar succes oogstte met het interpreteren van traditionele muziek op elektrische gitaar. "In de jaren 1960 en '70 gingen in het Midden-Oosten veel groepen folklore op elektrische gitaar spelen," zegt Uri Brauner Kinrot, de ex-gitarist van Balkan Beat Box, aan de telefoon vanuit Israël. Boom Pam zet die lijn verder door deze folklore in de 21e eeuw te loodsen met een hoogst originele bezetting.

Vanwaar komt het idee om de bas te vervangen door een tuba?
Uri Brauner Kinrot: Dat ging heel natuurlijk. Oorspronkelijk bestond de groep uit twee gitaristen, tijdens jamsessies zijn we een mix van folklore en surfrock beginnen te spelen. Een bevriende tubaspeler kwam meejammen. Het voelde gewoon goed.

Zolang we het maar geen Balkan-grooves noemen.
Kinrot: Nee, we voelen ons echt geen onderdeel van de Balkan-revival. We zijn verzot op Balkan-muziek en spelen er ook wat, maar onze muziek gaat veel verder. We halen inspiratie uit klezmer, oosterse en Arabische folklore, maar ook surf en rock-'n-roll. Daarnaast houden we van garagerock, Black Sabbath, Link Wray… We zijn veeleer rock-'n-roll dan Balkan.

Hoe komt het dat jullie als trio live zoveel energie hebben?
Kinrot: Net omdat we een trio zijn! Elk instrument krijgt echt veel ruimte, iedereen kan doen wat hij wil. Soms is het bijna overdreven. Jimi Hendrix speelde altijd in trio, net als heel wat rock- en bluesbands uit de jaren 1960 en '70.

Jullie derde album Alakazam is in Israël al uitgekomen. Wat mogen we verwachten?
Kinrot: We hebben voor het eerst volledig in trio opgenomen, en het album rockt ook veel meer. Behalve de openingstrack, 'Alakazam', een cover van Steve Millers 'Abracadabra', en een cover van 'Harlem nocturne', een oude jazzballad, zijn het allemaal eigen composities. Het album komt in het voorjaar uit in Europa.

Is jullie feestmuziek een manier om te vergeten wat er misloopt in het Midden-Oosten?
Kinrot: Ik denk niet dat het mogelijk is te vergeten dat er zoveel mensen lijden. Met onze muziek proberen we daarmee om te gaan. We zijn alle drie gefrustreerd over de Israëlische politiek en het militaire optreden. Palestijnen hebben recht op hun land, en ik hoop echt dat we binnenkort in Palestina of Libanon kunnen optreden. Dat zou een politieke overwinning zijn!

Maar wij zijn geen praters. Wij brengen onze boodschap in de muziek, een mix van heel wat culturen. Want dat is hoe de wereld zou moeten zijn, zonder grenzen en zonder verschillen tussen mensen.

wanneer: 03/12/2010 om 23.00
ticket: €3/5