De vele stemmen en humeuren van Kimbra

Kimbra, de boze ‘ex’ van Gotye in ‘Somebody that I used to know’, komt nu ook haar eigen plaat voorstellen. Daarop klinkt ze veel eclectischer en avontuurlijker dan haar Belgisch-Australische collega.

Al luistert ze nooit naar de radio, ze kon er het voorbije jaar ook zelf niet aan ontsnappen. "Dat nummer was echt overal," zegt de 22-jarige zangeres vanuit haar hotelkamer in het Canadese Montreal, waar ze de internationale release van haar debuut Vows kracht bijzet. "Toen ik in Berlijn met een vriendin kebab aan het eten was in een eettent speelde de Tiësto-remix op de achtergrond. En toen ik aan het winkelen was in Istanbul schalde het door de winkelstraat. Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe vreemd het is om aan de andere kant van de wereld een song te horen die je hebt opgenomen in je slaapkamer!" "Aan de andere kant van de wereld" mag je gerust letterlijk nemen, want Kimbra is afkomstig van Nieuw-Zeeland. Na passages op de kindertelevisie en op het lokale rock concours kreeg ze er op haar zeventiende een platencontract aangeboden. Het eclectische resultaat daarvan heet Vows, staat vol vocale gymnastiek en groeide in Oceanië uit tot een bestseller. In het zog van 'Somebody that I used to know' is nu ook de rest van de wereld aan de beurt.

Klopt het dat je op je elfde al mocht zingen tijdens een thuismatch van de All Blacks, het Nieuw-Zeelandse rugbyteam?
Kimbra: Ja, ik zong voor 27.000 rugbyfans het Nieuw-Zeelandse volkslied. Ik was ontzettend nerveus, vooral omdat het in twee talen moest. Maar ik denk dat het me later geholpen heeft om mijn zenuwachtigheid makkelijker te overwinnen. Jong geleerd is oud gedaan, niet? Ik heb altijd een enthousiast temperament gehad, was steeds voor nieuwe dingen te vinden. Er ging een wereld voor me open toen ik op een dag ontdekte dat er naast mainstreampopmuziek ook pakweg punkrock en metal en elektronische muziek bestond.

Onlangs twitterde je: 'De prioriteit van je gevoelens is om je veilig en op je gemak te voelen, maar de goddelijke prioriteit van het leven is om risico's te nemen en te groeien. Wat zal het zijn?' Luisterend naar je debuut lijk je die keuze al gemaakt te hebben.
Kimbra: Ja, het was de bedoeling om uit mijn comfort zone te stappen, en risico's te nemen. Nu ik de kans kreeg om mijn muziek ook buiten Nieuw-Zeeland en Australië uit te brengen, ben ik bewust in het diepe gesprongen. Ik ben uit mijn bubbel gestapt, en dat was enorm verrijkend. Ik haat het om muziek te maken volgens een bepaalde formule. Zo'n onbevreesde houding komt de muziek alleen maar ten goede. Ik ben graag onvoorspelbaar, laat mijn stem liefst alle mogelijke richtingen uitgaan. Pas wanneer je beseft dat je met je stem niet slechts één emotie, maar een waslijst aan emoties kan vatten, wordt het een interessant instrument om mee te werken. Eén soort stem is trouwens lang niet voldoende om al mijn humeuren weer te geven. (Lacht)

Je springt inderdaad vaak van de ene sfeer naar de andere en je gebruikt je stem echt als een instrument. Verzorg je je stem dan ook anders?
Kimbra: Ik warm al mijn spieren op voor ik het podium op ga, niet alleen mijn handen en mijn hoofd. Het is goed je hele lichaam even te ontspannen, want de projectie en de kleur die je in de noten legt, komt van al je ledematen. Eigenlijk warm ik me op zoals een atleet, die stretcht en push-ups doet. Dat geeft me veel meer mogelijkheden. Ik wil niet zomaar easy on the ears zingen. Ik wil emoties overbrengen.

Alhoewel Vows het erg goed deed in je thuisland heb je toch een nieuwe versie van je debuut opgenomen voor de internationale markt. Vond je dat nodig?
Kimbra: Ik weet niet of het echt nodig was, maar het was voor iedereen wel interessanter. Ik ben naar de VS getrokken om er samen te werken met verschillende producers. Met bekende namen zoals Greg Kurstin (The Flaming Lips, Foster the People) en Mike Elizondo (Dr Dre, Fiona Apple), maar ook met de drummer van The Mars Volta en andere geweldige muzikanten. Dat hield me bij de les en liet me toe om te evolueren. In eerste instantie dacht ik gewoon een extra bonustrack aan de cd toe te voegen, maar na al die sessies had ik zeven nieuwe songs, en die stonden stuk voor stuk voor een nieuwe Kimbra-era. Dus hebben we die ook toegevoegd aan de plaat. Kimbra, de 22-jarige artieste, is nu eenmaal niet meer de 17-jarige debutante. En fans die de oude songs en versies willen beluisteren, kunnen nog altijd de originele plaat kopen.

Ook visueel ziet het er allemaal bijzonder aantrekkelijk uit. Koop je nog steeds de meeste kleren in vintage- en tweedehandswinkels?
Kimbra: Ja hoor. Na muziek is het mijn grootste hobby. Het geeft mijn leven extra kleur. Ik vind het gewoon tof om leuke jurkjes te kopen, zelfs al zijn ze wat te groot. Op de toerbus staat er wel geen naaimachine, maar dan ga ik toch gewoon met veiligheidsspelden aan de slag en vraag ik aan vrienden of ze me kunnen helpen met naaien.

Gotye vertelde me vorig jaar dat hij eerst nog overwogen had om zijn vriendin te vragen voor de rol die jij uiteindelijk zou spelen op 'Somebody that I used to know', maar dat vond hij uiteindelijk toch iets te gewaagd: een donkere song over een relatiebreuk zingen met iemand waar je stapelverliefd op bent.
Kimbra: Ja, dat snap ik wel. (Grinnikend) Hij heeft er goed aan gedaan voor mij te kiezen!

"Mijn vriendin zou me in de videoclip nooit die kille blik hebben kunnen geven," voegde hij er nog aan toe.
Kimbra: (Lacht) Ik vermoed wel dat dat klopt. It might be a little bit too close to home. Nu konden we allebei veel vrijer gevoelens kanaliseren uit onze eigen ervaringen, die we dan tijdens de opnames en in de clip lieten clashen. Maar daarna konden we tenminste gewoon onze eigen weg gaan. Dat maakte het dreigender.

20.00, €17/20