Dijf Sanders van kop tot teen

De Gentse muzikant, producer en instrumentenbouwer Dijf Sanders is net bevallen van de exotische muzikale fantasie Moonlit planetarium. Dijf in leden en lijf.

EIGEN WIL
David 'Dijf' Sanders groeide op met het synth-geluid van de eighties en het lofi eclecticisme van de nineties. Maar pendelend tussen stijlen doet hij in de marge van rock, jazz en elektronica toch vooral waar hij zin in heeft: "Ik heb weinig geduld, mijn inspiratie moet voortdurend getriggerd worden." Over zijn popduo Teddiedrum, dat in 2011 met 'Miami' een radiohit had maar nu stilligt, zei hij: "Ik mijd veel meningen, verkies een drumcomputer als derde bandlid." Trouw aan de DIY-cultuur verscheen zijn nieuwe album in eigen beheer en werkt hij zonder manager.

KOSMOPOLITISCHE KAKEN
Op Moonlit planetarium krijgt Dijf Sanders het gezelschap van de kosmopolitische kaken van saxofonist-fluitist Nathan Daems en trompettist Jon Birdsong, die mochten improviseren op zijn bezwerende, exotische klanklandschappen "en er nog een paar extra bomen bij schilderden." Een road trip in het Midden-Oosten met enkele collega's leverde in 2013 al de Canvasreeks Soundtrack op. Anno 2016 troont de avontuurlijke Gentenaar je als een hedendaagse Sinbad de Zeeman op zijn matje mee naar een muzikale verbeeldingswereld van Duizend-en-een-nacht.

RITMES VOOR BUIK EN HEUPEN
Op de hoes van Moonlit planetarium is De slangenbezweerder van Henri Rousseau ideaal gecast. Het was de jungle op Fleetwood Macs Tango in the night die Sanders op het spoor van de Franse postimpressionist zette. De primitieve, naïeve stijl van de schilder, die geïnspireerd was door botanische tuinen en net als Sanders géén kunstopleiding genoot, sluit aan bij de tribale percussie en oosterse klanken die hier geregeld op buik en heupen mikken. "Die bezwerende geluiden sluimeren al lang," zegt hij. Live zal hij ze ondersteunen met zelfgemaakte instrumenten en beelden.

HANDIGE DOE-HET-ZELVER
Hoewel hij zelf autodidact is, geeft Sanders al jaren workshops aan jong en oud. Zo leert hij zijn 'studenten' in drie uur een elektrische lap steel guitar maken van afval. Daarmee wil hij vooral aantonen dat muziek meer is dan geijkte vormen en patronen. Het resultaat klinkt, zoals zijn opnames, liefst warm en organisch. "Ik draai niet alleen aan wat knopjes: ik wil instrumenten aanraken, de sfeer van een ruimte overbrengen." Ten bewijze is er eind maart de nieuwe van The Violent Husbands, opgenomen aan een kampvuur met één micro en in de verte een voorbijrazende trein en krekels.

MUZIKALE DUIZENDPOOT
Naast zijn werk als muzikant – solo, met Teddiedrum en The Violent Husbands, voor theaterhuizen als BRONKS en gezelschappen als het MartHa!tentatief – mixte of producete Sanders ook albums van pakweg Kenji Minogue en Blackie & The Oohoos. Zijn parcours heeft raakvlakken met dat van een muzikale duizendpoot, al is hij dus meer een man van geluidjes dan van muziekjes, want: "Is muziek niet meer dan ooit oorvervuiling geworden? Moonlit planetarium heb ik in eerste instantie voor mezelf gemaakt, omdat ik mijn goesting niet meer vond in de Fnac en op de radio."

Dijf Sanders

data: 5/3, 20.00

waar: BELvue Museum (Museum Night Fever)