Djangofolllies viert verjaardag Reinhardt met Tcha Limberger

Het Brussels Jazz festival mag dan al uitgeblazen zijn, dat andere jazzfestival Djangofolllies draait nog steeds op volle toeren. Voor de 25ste keer al programmeren ze rond de verjaardag van Django Reinhardt (23/1) heel wat muziek die inspiratie haalt uit z’n oeuvre. Dit jaar kruipt Tcha Limberger op het podium voor het verjaardagsconcert en verklankt hij de link die de gipsygitarist had met de Amerikaanse jazziconen. “Ik vind niet dat je kan zeggen dat Django gipsyjazz speelde. Hij deed gewoon zijn eigen ding.” Oeps?

Als er iemand vertrouwd is met het oeuvre van Django Reinhardt is het wel Tcha Limberger. Net als Django groeide ook hij door zijn grootvader Piotto Limberger op met de Manouche-muziektraditie, werkte met het Waso Quartet van z’n vader aan het album DjanGo! en geeft met zijn groep Les Violons de Bruxelles een nieuwe interpretatie aan het werk van Reinhardt. De ideale persoon dus om het verjaardagsconcert te verzorgen.

Daarin wil Limberger vooral laten weerklinken welke invloed de grote Amerikaanse jazzmuzikanten op Reinhardt hadden. Zo zou die de Amerikaanse jazz ontdekt hebben op het appartement van zijn vriend Émile Savitry, waar hij een week lang als gehypnotiseerd naar de Amerikaanse platen had zitten luisteren. “Och, zoals zo vaak bij Django is dat verhaal waarschijnlijk een mooie vermenging van feit en fictie. Maar het klopt wel dat de Amerikanen echt zijn idolen waren. Vooral de New Orleans-stijl en de swing dan.”

‘Hij wist heel goed waar hij mee bezig was’

Ondanks die Amerikaanse invloeden krijgt Reinhardt toch steeds dat etiket gipsyjazz opgeplakt.

“Ik vind niet dat je kan zeggen dat Django gipsyjazz speelde", zegt Limberger. "Hij deed ook maar gewoon zijn eigen ding, maar wist wel heel goed waar hij mee bezig was. De theorie misschien niet, maar hij heeft zich de taal, de akkoorden, de harmonieën van de Amerikaanse stijl meesterlijk eigen gemaakt.”

Toch kan je er moeilijk onderuit dat Reinhardt niet meteen klinkt als zijn Amerikaanse voorbeelden. En dan wordt al snel gewezen op Django’s keuze voor de gitaar.

“Dat is natuurlijk onzin. Vroeger had je een ritmegitaar in elke jazzband. Net als iedereen met een unieke stijl heeft hij gewoon zijn eigen interesses uitgepuurd tot de essentie. En waarschijnlijk denken we daar achteraf ook veel te veel over na. Zoiets gebeurt zelden met voorbedachten rade.”

‘We brengen eigenlijk historische muziek’

Bewust of niet, Django Reinhardt heeft een enorme legacy “en die is enorm breed. Zelf voel ik me ingebed in de traditie van Django, maar ik denk niet dat ik daarmee de evoluties in de hedendaagse gipsyjazz volg. Wat wij brengen is eigenlijk historische muziek.”

Aan de andere kant van het spectrum heb je muzikanten als een Quinn Bachand, die met de traditie van Django aan de slag gaan en er iets helemaal nieuw mee maakt, “en ook dat verdient absoluut een plaats op Djangofolllies. Ik denk dat ook Django zelf nog heel wat verder zou geëvolueerd zijn, had ie langer geleefd. Misschien was hij wel modaal gaan componeren als een Coltrane. We zullen het nooit weten.”

TCHA LIMBERGER TRIO & SEBASTIEN GINIAUX 23/1, 20.00, La Tentation