Eefjes melodieuze meisjesdingen

De Nederlandse singer-songwriter Eefje de Visser debuteert met'De koek', een dozijn eigenzinnige, rondom een akoestische gitaar en een hoekige piano geboetseerde liedjes. Ze zingt over de liefde en de leegte, het niet te bevatten leven.

De 25-jarige De Visser groeide op in een muzikale familie in het Zuid-Hollandse Moordrecht, bij Gouda, de geboortestad van Leo Vroman. "Op mijn vijftiende heb ik wat gedichten van hem op muziek gezet. Hij gaat zo vrij om met taal, hij breekt zinnen af, gebruikt woorden die niet bestaan. Hij is luchtig," vertelt De Visser. In 2009 won ze de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter. Ze investeerde het prijzengeld in de opname van De koek en haar eigen Eefjes Platenmaatschappijtje. De songs op haar debuut klinken ongewoon en onvoorspelbaar, met rake zinnen als 'ik begrijp alleen maar mijn eigen verdriet', 'een hand in mijn mouw en de andere in jouw hand' of 'als ik eens wist dat iedereen hetzelfde mist als ik'. "Ik wilde mijn zin doen, kleine compacte liedjes maken die op zichzelf staan in hun eigen wereld: dromerig, monotoon soms, catchy en poppy."Je wilt of kunt niet anders?

Eefje de Visser: Ik schrijf al van mijn twaalfde. Op een bepaald ogenblik weet je niet meer wat je doet en waarom, en lijkt het logisch dat je andermans regels overneemt. Dus maakte ik liedjes met structuren. Tot ik merkte dat ik daar niet trots op was. Ik probeerde te zijn wie ik niet was. Ik moet er gewoon niet over nadenken. (Lacht) Ik laat het meer zijn gang gaan nu, dan vroeger. Dan doe ik waar ik goed in ben.

En dan klink je ongewoon.
de Visser: Ik hou van ongewoon, Fiona Apple of Feist, The Beatles en Kate Bush. Als het maar uitgesproken melodieus is en niet doet wat je verwacht.

Je maakte je plaat met je ex-vriend, Marcel Tegelaar. Was dat makkelijk, samen van 's ochtends in de keuken tot 's avonds in de studio?
de Visser: Vond ik wel. Het was intens en toch relaxed. We konden alles tegen elkaar zeggen. We waren niet bang om ruzie te maken, dat deden we trouwens bijna nooit. In elk geval, ik had zo weinig studio-ervaring dat als ik met iemand anders was gaan werken die ik goed vond, ik allicht niet assertief genoeg was geweest. Alles is geschreven in de vijf jaar dat we samen waren, maar hij zette weinig vraagtekens. Hij weet dat elk een tekst op zijn manier invult. Vaak gaat één liedje over veel dingen tegelijk.

De drums zijn zeer aanwezig. Was dat jouw idee?
de Visser: Marcel is een hiphopper. Maar ik hou ook van hard. Als singer-songwriter en meisje met drumborstels komen aanzetten is wat soft, te voor de hand liggend. Het is een mix van samples en livedrums, geen bandjesgeluid maar niet elektronisch.

Er wordt veel gewacht en nagedacht. Ben je zo?
de Visser: Het valt wel mee nu, de plaat is uit, alles loopt. Ik moet in stand houden wat er is. Ik wist jaren niet wat ik wilde met muziek. Ik dacht dat alles draait om gelukkig worden, dat je dat geluk in jezelf moest vinden en dat je dan overal tegen bestand bent. Nu weet ik dat je soms gelukkig bent, en soms niet. Ik geloof niet meer in de verlichting. (Lacht) Ik moet gewoon dingen doen die me blij maken.

uur: 20.00 uur
tickets: €12

------------