Een andere kijk op de cello door trio Reijsiger/Fraanje/Sylla

Cellist Ernst Reijseger is een man van vele muziekjes en (onorthodoxe) speelstijlen. Aan de hand van een zeer fysieke en expressionistische speelstijl ontwikkelde hij een nieuw vocabularium voor het instrument.

Tijdens zijn carrière kruiste Reijseger het pad van illustere muzikanten als Misha Mengelberg, Yo-Yo Ma, Trilok Gurtu en Omar Sosa. Met de Nederlandse jazzdrummer Han Bennink en de Amerikaanse saxofonist Michael Moore vormde hij het invloedrijke Clusone Trio.

Hij maakte tevens deel uit van de befaamde Instant Composers Pool. Naast de werelden van vrije improvisatie en hedendaags klassiek verkende Reijseger ook meer exotische oorden en verwerkte de invloeden ervan in verschillende van zijn composities en projecten. Zoals in de soundtracks voor Werner Herzog of op Zembrocal musical, opgenomen met lokale muzikanten van Réunion.

Vorige week verscheen Count Till Zen, de tweede cd met de Nederlandse pianist Harmen Fraanje en de Senegalese zanger-percussionist Mola Sylla. Grosso modo is dat wereldmuziek gekruid met improvisatie en jazz, maar niets is wat het lijkt bij Reijseger. Of toch deze keer? "Het grootste deel werd op een enkele voormiddag uitgewerkt. We namen alles op met slechts één microfoon. Het zijn gewoon mooie liederen met een prachtige groove." Gewoontegetrouw brengt Reijseger ook in deze context muziek met een knipoog, letterlijk zelfs deze keer met de hoesfoto. "Die vrouw stond als kind op de hoes van Janna (2003). Nu knipoogt ze als je op de website gaat kijken."

Je zou denken dat Reijseger met zo'n naam en als componist van de meest uiteenlopende muziekjes graag reist. "Nee hoor, ik hou niet van vliegtuigen. Aankomen vind ik het leukst. Ik heb artrose en heb altijd pijn. Wat mij betreft, is een goed concert net om de hoek. Ik begrijp niet hoe iemand als Werner Herzog het doet. De man is 72 en host de hele aardbol rond. Hij is niet aardig voor zijn lichaam. Ik denk dat hij op een dag gewoon eens omvalt, ik rot langzaam weg. (Lacht) Maar laten we positief blijven. Naast Count till zen is er nog een andere nieuwe plaat uit, Feature. Fraanje en Sylla werkten daar eveneens aan mee, samen met nog een resem andere muzikanten. Ik mocht dit album voor mijn zestigste verjaardag zelf samenstellen van mijn platenlabel Winter & Winter. Er staan onder meer filmopnamen op met groot ensemble en een aantal duo's met Fraanje op kerkorgel."

Aan gedrevenheid en vooral ook oprechtheid geen gebrek bij Reijseger. "Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn en daarom begin ik steeds opnieuw. In elke nieuwe situatie probeer ik consequent mijn muzikale mogelijkheden te herontdekken. Daarvoor studeer ik veel in mijn eentje. Cello, cello, cello, een heel saai verhaal eigenlijk." Tot je de man live aan het werk ziet, zoals vorige maand solo tijdens het Brussels Jazz Festival. Dan krijg je wel een andere kijk op de cello.