Falling Man, de Gentse chilipepers, in Recyclart

Recyclart heeft deze week een contingent muzikale Gentenaars op bezoek. El Negocito is niet alleen een café in de hoerenbuurt met een reputatie op het vlak van avant-jazz en experimentele muziek én de Chileense keuken, het is ondertussen ook een platenlabel met een eigenzinnige artistieke koers.

El Negocito krijgt nu een avond lang carte blanche in Recyclart. Op die carte komen niet alleen die Chileense spijzen en dranken te staan, maar ook drie groepen van het platenlabel die allemaal een concert geven. De tafels staan gedekt om zeven uur. Om negen uur opent het Giovanni Barcella Trio van de Gents/Italiaanse psycho-drummer Giovanni Barcella met Jeroen Van Herzeele op tenorsax en Manolo Cabras op contrabas. Om halfelf is het aan Moker dat naast Barcella ook onder meer Bart Maris in de gelederen heeft. Middernacht is dan het uur van het combo Falling Man: een bastaard van Mark E. Smith en John Spencer, met als vocalist danser/acteur Sam Louwyck, bekend van onder meer Tom Barmans Any way the wind blows of het recente Rundskop. Zijn muzikale carrière begon in El Negocito.

Sam Louwyck: "El Negocito is een heel interessante muzikale plek. Tijdens een wilde nacht tweeënhalf jaar geleden kwam de bassist van Flat Earth Society (Kristof Roseeuw) binnengestapt en hij vroeg om mee te jammen. Hij wist dat Falling Man, dat al een tijdje bestond, op zoek was naar een vocalist. Ik heb zelf lang muziek gestudeerd, maar ik ben geen muzikant. Een echte muzikant leeft in symbiose met zijn instrument. Ik heb dat alleen met mijn lichaam en met mijn stem. Noem me een vocalist, geen zanger en zeker geen frontman. We zijn een collectief en op die manier gaat het snel. De nummers komen vlot en vlak voor we in Brussel spelen zitten we met Pieter-Jan De Smet in de studio om onze eerste ep op te nemen. De full-cd is voor later op het jaar."

Noem eens wat referenties.
Sam Louwyck: Wat de vocals betreft hebben mensen het weleens over Tom Waits, maar dat is natuurlijk een icoon waarmee je jezelf niet kunt vergelijken. Muzikaal leunen we aan bij The Birthday Party of bij Captain Beefheart. Na het overlijden van Beefheart hebben we trouwens nog een optreden aan hem opgedragen. Maar eigenlijk hebben we door de samenstelling - twee gitaren, drums, vocals en geen bas - een heel eigen sound, en hopelijk een paar tunes die echt het lichaam binnendringen.

U schrijft ook de teksten.
Louwyck: In mijn eigen stijl. Ik ben niet de poëet van de bloesems die bloeien, maar van simpele emoties en af en toe wat dommigheden. We hebben nummers in het Engels, het Gents en het Frans. In het Frans klinkt het een beetje als Arno omdat ik ook van de kuststreek ben. Maar Arno is een sympathieke mens. Hij had er niets tegen. We hebben ook nog een paar nummers in het Duits in de kast liggen.

Zou u niet voor theater of film willen schrijven?
Louwyck: Graag, maar dat is nog prematuur. Deze zomer staan we met de groep wel op Theater Aan Zee. Het is fijn om alles naast elkaar te kunnen doen. Voor het filmwerk zit ik dikwijls in het buitenland en binnenkort sta ik in NTGent in Ginds, tussen de netels van Marijke Pinoy. Maar muziek geeft toch weer een andere kick.

15/04/2011 om 19.30
€5