Fred Hersch stelt nieuw album voor in het PSK

Bij het grote publiek mag hij dan nog steeds niet zo bekend zijn, in jazzkringen behoort Fred Hersch tot de top. Zo was hij jaren de vaste begeleider van Toots, werd hij onlangs door de Amerikaanse Jazz Journalists Association gelauwerd als beste pianist en prijkte zijn cd 'Whirl' vorig jaar op bijna alle eindejaarslijstjes.

Jazzcats hebben duidelijk meer dan een leven. Fred Hersch is daar het levende bewijs van. In 2008 geraakte hij voor twee maanden in een coma als gevolg van zijn hiv-infectie. Na zijn ontwaken, begon hij verbeten terug te vechten. Sindsdien staat hij nog actiever op de barricaden dan voordien om een aantal onderwerpen relaterend aan zijn ziekte te verduidelijken maar bovenal musiceert hij als nooit voorheen. Whirl verscheen nadat hij een moeilijk herstelproces doorworstelde. De cd werd overal bejubeld. Eerder dit jaar verscheen al een nieuwe cd, een solo-opname in de New Yorkse jazzclub The Village Vanguard. Opnieuw een kanshebber voor de eindejaarslijstjes en een bewijs dat Hersch levendiger is dan ooit.

We ontmoetten de pianist tijdens het Gent Jazz Festival, de dag voor hij samen met legendarische muzikanten als Al Foster en George Mraz een tribute bracht aan een van zijn grote goeroes, de ondertussen overleden Joe Henderson. "Hij leerde mij improviseren en creatief te zijn door onder meer een lange solo deftig te structureren. Musiceren aan zijn zijde was naar school gaan en beseffen wat jazz echt is."

Een andere grootheid van wie Hersch heel wat opstak was Stan Getz. "Dankzij hem weet ik hoe je best een ballad speelt. Kenmerkend bij Getz was echter zijn totaal eigen sound. Dat probeer ik eveneens te bereiken. Veel pianisten denken enkel aan vingervlugheid, bij mij is het echte de eigen klank die telt. Dat benadruk ik sterk bij mijn studenten. Brad Mehldau had dat snel door."

Voor Toots heeft Hersch enkel lovende woorden over. "Hij vindt al lang niets nieuws meer uit, maar hij staat nog altijd scherp. De manier waarop hij een melodie uitwerkt met dat kleine instrumentje van hem, daar kan je enkel bewondering voor hebben."

Hersch is iemand die trouw blijft aan zijn muzikanten en meestal jaren met hen optrekt. Voor Whirl ging hij nog eens vreemd. "Ik speelde jaren met bassist Drew Gress en drummer Nasheet Waits. Gezien Drew zijn drukke agenda begon ik meer en meer beroep te doen op John Hébert. Hetzelfde verhaal geldt voor Nasheet en Eric McPherson. Het is dus eerder een verschuiving dan een radicale ommezwaai. In de loop van deze maand (het gesprek had plaats begin juli, red.) spelen we een week samen in de Village Vanguard om nieuw materiaal uit te proberen zodat we op en top klaar zijn voor de Europese tournee van november. Het is de langste toer die ik ooit deed. Ondertussen heb ik fysiek gelukkig alles terug onder controle. Zeker met deze twee muzikanten zie ik het zitten. Ik voel me goed in hun gezelschap. Als je zo lang op de baan bent, is dat maar best."

Deze concerten betekenen heel veel voor Hersch. "Er kwamen weliswaar nog twee andere platen uit tijdens mijn herstelperiode maar die waren reeds opgenomen voordien. Dat was een mooie zet om in de kijker te blijven natuurlijk. Whirl is echter mijn echte comeback. Volgens sommigen ga ik hier zeer diep en klinkt het heel vrij. Persoonlijk denk ik dat dit nog meer het geval is op het eind vorig jaar opgenomen Alone at The Vanguard. Dat heeft waarschijnlijk te maken met ouder worden en met al wat ik meemaakte. Mijn levensvisie is veranderd. Ik voel me vrijer in wat ik doe."

uur: 20.00 uur
tickets: 18/20 euro
----------------