Guido Belcanto op zoek naar romantiek

Guido Belcanto kreeg succes bij het grote publiek toen in 1989 zijn eerste lp Op zoek naar romantiek verscheen. In de reeks Rewind van de AB beleven we het allemaal nog eens opnieuw, live met een waslijst aan gastmuzikanten. "Het wordt een echte fandag," belooft de zanger zelf.

Van rock-'n-roller tot koning van het Vlaamse levenslied, en recent zelfs tot bluesbroeder. Guido Belcanto legde een lange en vooral kleurrijke weg af die geplaveid was met hits, plastic rozen, rode lampen en havenvampen maar zijn parcours werd ook getekend door eenzaamheid en gebroken harten.

Hank Williams

Zijn meest recente cd, Ik zou mijn hart willen weggeven, is de perfecte link met zijn debuut. Vintage Belcanto, alsof het om een samenvatting van zijn hele oeuvre gaat. "Ik zou het zelf niet meteen zo scherp stellen," verduidelijkt Guido Belcanto. "Het is vooral de weergave van mijn ware muzikale roots: country-and-western, rock-'n-roll en blues. Daarmee is het voor mij allemaal begonnen. Maar op mijn eerste plaat heb ik dat bewust verstopt. Ik wilde iets doen dat hier in Vlaanderen geworteld was en dan kom je terecht bij kleinkunst, chanson, cabaret en smartlap. Die jas heb ik indertijd aangetrokken om zo authentiek mogelijk te klinken. Ik was lang geobsedeerd door de gedachte dat ik enkel persoonlijk kon blijven als ik in die wereld bleef. Een wereld van accordeon, piano en andere instrumenten die men daarmee vereenzelvigt. Met de nieuwe cd ben ik van dat idee-fixe afgestapt. Het werd me allemaal te eng. Vandaar nu een cd met Angelsaksische roots. Waarom zou ik die verstoppen? Dat is toch geen schande? De reacties zijn trouwens uiterst positief. Heel wat mensen zeggen me dat ik mezelf nu eindelijk gevonden heb. Dat zijn diegenen die natuurlijk niet weten dat ik daar ooit begon."

Country en het levenslied liggen natuurlijk niet ver van elkaar. Belcanto: "Juist. Luister maar naar Hank Williams. Zijn liedjes zijn smartlappen in de meest superieure vorm. Oersimpel maar tekstueel zo geschaafd dat het echte pareltjes zijn. In twee minuten kon hij een heel verhaal brengen, terwijl ik er soms acht minuten over doe, wat veel te lang is. Zelfs zijn titels vormen vaak een song op zich."

Eenzaamheid als rode draad

Belcanto's hele oeuvre lijkt verdacht sterk op een schreeuw naar liefde. Het woordje eenzaamheid komt meer dan regelmatig voor, zowel op die eerste plaat als op de nieuwe cd. "Eenzaamheid is niet alleen de rode draad in deze plaat maar in gans mijn oeuvre. Het eenzame hart op zoek naar liefde is mijn grondthematiek. Al mijn platen zijn variaties daarop. Het is een gevoel dat nooit gedateerd geraakt maar van alle tijden is. Het is een cliché dat nog steeds geldt: elke mens is fundamenteel eenzaam. Maar is dat een ramp? Nee. Volgens mij kun je de mensheid verdelen in twee soorten: diegenen die niet zonder de anderen kunnen en diegenen die niet met de anderen kunnen. Dat is natuurlijk een ruwe opsplitsing, waarbij ik me eerder tot de tweede categorie reken. Ik ben liever alleen dan constant met iemand bij mij. Ik verveel me nooit als ik alleen ben en voel me ook nooit alleen. Ik kan me wel eenzaam voelen in gezelschap en dat is veel erger want dan ben je tijd aan het verprutsen."

:: Rewind: Guido Belcanto

wanneer: 25/9 • 20.00, UITVERKOCHT!

waar: Ancienne Belgique 110, Brussel, 02-548.24.24, info@abconcerts.be, www.abconcerts.be