Tijdens het maken van hun vijfde plaat stelde bluesrockduo Black Box Revelation vast dat het dieper in de ziel zat te peuteren dan voorheen. En dat het een derde groepslid nodig had om die introspectie in muziek om te zetten. “Wanneer we dat beseften? De eerste keer stoofvlees-friet bij de Gerry. Héél zout.”
© Heleen Rodiers
I would feel much better, talking ’bout the weather,” klinkt het wanneer we binnenvallen in het tijdelijke repetitiekot van Black Box Revelation. De gitaren van ‘Lazy St’ ronken nog zompiger dan op de plaat. “When they ask me about my work / ’Cause every time they do / I start feeling blue / Why don’t they shut up?” Euh, gasten, daar willen we het net wel over hebben, want we zijn er helemaal voor naar het Oost-Vlaamse Nieuwenhove gereden, langs glooiende weiden, bronstige tractoren en wegen met meer putten dan Lennons “four thousand holes in Blackburn, Lancashire”! Dat Jan Paternoster en Dries Van Dijck bijvoorbeeld eens uitleggen waarom ze een indringer bij zich dulden die niet Roméo Elvis of Seasick Steve heet. Want sinds multi-instrumentalist Jasper Morel de rangen heeft vervoegd bij het maken van hun vijfde album Tattooed smiles, is Black Box Revelation “een duo met drie” geworden, zoals ze het zelf graag zeggen.
“Alles waar wij zo lang aan gewerkt hebben, kan Jasper op vijf minuten kapotmaken,” zegt Van Dijck. Een grap natuurlijk, die bewijst dat de sfeer tussen de drie goed zit. Of niet? Terwijl de drummer en de gitarist even chillaxen in de sofa, houdt Morel zich schuil in de controlekamer om naar de playbacks te luisteren. “Hij mag niks zeggen van ons,” knipoogt Dries Van Dijck. “Anders zou hij de échte sfeer tussen ons kunnen beschrijven,” knikt Jan Paternoster, “en de bloedvete naar buiten brengen.”
© Heleen Rodiers
| Jan Paternoster (vooraan), Dries Van Dijck en Jasper Morel (rechts: een gelijkbenige driehoek
Is het DNA van Black Box Revelation hertekend?
Jan Paternoster: (Denkt lang na)
Dries Van Dijck: Het DNA is hetzelfde, maar er is iets toegevoegd. Met ons tweeën waren we nooit in de vibe van Tattooed smiles geraakt.
Paternoster: Bekijk het zo: Black Box was eerst een tiener, dan een twintiger, en nu wordt hij een dertiger. Je DNA verandert niet, maar je maakt wel een evolutie door.
The Black Keys hebben jullie het een paar jaar geleden voorgedaan: geruisloos evolueren van tweespan naar meerkoppige band. Maar zij haalden er wel een bassist bij. Jullie...
Paternoster: (Snel) Met een bassist erbij zit je meteen in een totaal ander universum.
Van Dijck: Een basgitaar zit altijd samen met de drum in de groove. Dat is iets anders dan wat wij doen met een Moog of mellotron.
Paternoster: Op die manier blijft het veel meer voelen als Black Box Revelation. Het maakt niet uit met hoeveel we dan zijn. Het is ook niet dat we antibasgitaar zijn, hé. Op Highway cruiser, onze vorige plaat, heeft Thomas Brenneck, onze producer, bas gespeeld in ‘War horse’. Zoiets gebeurt in the heat of the moment. (Lacht)
Vanwaar kenden jullie Jasper eigenlijk?
Paternoster: Niet. We zijn eens een pint met hem gaan drinken, en hebben hem gevraagd of hij geen drankprobleem had.
Van Dijck: Hij zei dat hij ervan kon afblijven.
Paternoster: En dan was hij aangenomen. Na een kwartier samen spelen, zat het goed.
Jasper mag niks zeggen, anders zou hij onze bloedvete naar buiten kunnen brengen
Welke plek neemt hij in op het podium?
Paternoster: Wij blijven staan. Jasper komt in het midden, net achter ons. Een driehoek, dus.
Van Dijck: Tijdens de tournee van het afgelopen najaar hebben we allerlei constellaties uitgeprobeerd, en zo werkte het het best. Ook tijdens repetities.
Jullie zitten hier trouwens wel héél professioneel te repeteren. Willen jullie iets bewijzen?
Paternoster: We hebben nu twee weken gerepeteerd, drie keer per week. Dat is inderdaad nieuw. We zijn minder lui geworden.
Is dat omdat de muziek dat vraagt?
Paternoster: Mensen hebben ons al vaak gezien, je wilt ze niet alleen met nieuwe nummers verrassen. Je probeert toch altijd een stap verder te gaan. Het niveau op te krikken. Voor het publiek, maar ook voor jezelf. Om te voelen van oké, we zijn in topvorm, we halen er álles uit wat we kunnen.
Was dat vroeger niet zo?
Paternoster: Misschien waren we sneller content. Zoals je bij het maken van een plaat altijd kritischer wordt, omdat je jezelf beter leert kennen. Het gekke is dat we deze keer voor een harde grungeplaat gingen. Omdat we altijd zachter uitdraaien dan we eigenlijk zouden willen. En kijk nu, Tattooed smiles is de meest ingetogen plaat die we al in elkaar gedraaid hebben. (Grinnikt) Ik denk dat wij eerder ruig zijn in het gevoel dat in de nummers zit. Zoals Neil Young veel ruiger is dan AC/DC. Wacht, die zijn wel ruig. Euh, zeg maar... Deep Purple.
Van Dijck: Er zit meer dynamiek in onze songs. Vroeger lukte het me niet om rustig te drummen. Tijdens onze eerste tournees zat ik na elke show met ijs op mijn armen in de kleedkamer, omdat ik voortdurend ontstekingen had. Nu kunnen we veel beter doseren. Dat is zoals goeie voetballers, die gasten halen uit als het moet maar voor de rest staan ze véél stil. (Lacht)
Paternoster: Ik herken dat: ik gaf me vroeger zo hard dat ik in het derde nummer al aan het aftellen was naar het einde omdat ik niet meer kon. (Lacht) Nu denk ik na anderhalf uur, yes, ik kan nog een uur gaan. Misschien zijn we nu veel fitter dan vroeger.
Van Dijck: Toen gingen we vaker naar McDonald’s en Burger King. En elke avond was het, wooow, gratis bier! De koelkast moest leeg. En die van degene met wie we samen speelden ook.
© Heleen Rodiers
En nu heb jij een verlovingsring aan je vinger, Jan, en ben jij een verantwoordelijke vader, Dries. Is het een andere beleving om nu een maand op tournee te gaan, wat jullie na jullie drie shows in de AB zullen doen?
Van Dijck: Ik ging ervan uit dat het helemaal anders ging zijn, ja. Maar het valt wel mee. Tegenwoordig kan je facetimen en zo, hè. De najaarstournee na de release van Tattooed smiles is voorbijgevlogen.
Paternoster: Dries heeft wel voor het eerst heimwee gehad.
Van Dijck: Mijn zoon lag in het ziekenhuis. Toen dacht ik: zou ik niet beter thuis zijn? Maar, ja... dit is wat we doen. Hij zal het later wel cool vinden. Onbewust kruipt dat wel in je manier van muziekmaken en van spelen, denk ik. Daar gaat de plaat over. Het leven bougeert. Jan heeft drie grootouders zien sterven tijdens het maken van de plaat, bij mij kwam er nieuw leven bij.
Paternoster: Het is goed om beide kanten te zien. Dan snap je het leven beter.
Van Dijck: Vroeger waren we ook altijd de jongsten. Nu niet meer.
Paternoster: We krijgen vaak te horen dat we oude gasten zijn in een jong lijf. Dat is natuurlijk gezever, maar aan de andere kant heeft het wel iets. Tijd heeft me altijd gefascineerd, omdat je er geen vat op hebt. Dries is 27, ik 29, maar we zijn al meer dan tien jaar bezig. We beseffen steeds meer dat het nu moet gebeuren.
Wanneer hadden jullie door dat Tattooed smiles de plaat van de introspectie ging worden?
Van Dijck: De eerste keer stoofvlees-friet bij frituur Victor & Gerry in Overijse. Héél zout.
Paternoster: Tussen de opnames door beginnen wij over alles te filosoferen. Over het bestaan van een bakske friet met stoofvlees, en die gast die dat elke dag voor iedereen maakt, bijvoorbeeld. Toen een van de klanten naar buiten ging, zei Gerry: “Niks veranderen.” Dat was heel betekenisvol. Je leven verandert de hele tijd, maar mensen zijn daar bang voor. Stel je voor dat je favoriete stoofvlees-friet om de zoveel tijd verandert. En wanneer dat dan weer je favoriete stoofvlees-friet is, veranderen ze ’m weer! (Lacht) Bon. De concert die we nu voorbereiden, is onze favoriete stoofvlees-friet. Goe veel zout. Niet ingeboet op vettigheid.
Jan en Dries hebben er in een recordtijd al hun inside jokes in geduwd
Hoe komen jullie na een show tot rust?
Paternoster: Een coupe champagne. Om te hydrateren.
Van Dijck: En dan een pint om te decompresseren.
Paternoster: Dat klinkt megabanaal, maar het is fijn om na een concert iedereen bij je te hebben die je dierbaar is en die je wilt bedanken. En er zelf bij stil te staan dat je hard werkt en dat je ergens voor gaat en je ambities altijd probeert te verleggen. Vroeger deden we dat niet, dan moesten we vooral feesten.
En als je geen muziek maakt, wat dan?
Paternoster: Dealen. (Grijnst)
Oké. Normaal zou je nu moeten zeggen dat je bent beginnen te schilderen.
Paternoster: Haha. Die stap is nog te groot. Ik doe dat wel, maar op mijn telefoon, met een app. In het Met in New York had ik gezien dat David Hockney iPad-schilderijen maakt. Dat vond ik graaf, dat de duurste nog levende kunstenaar met nieuwe media experimenteert en gewoon op een iPad schildert. Misschien heeft dat me geïnspireerd. Je smartphone heb je ook elke dag vast, de stap is klein... En thuis heb ik geen ezel staan.
DO’S-AND-DON’TS
De deur van de controlekamer zwaait open, Jasper Morel sloft da building in. Hét moment om hem bij de arm te grijpen! Hoe verliepen zijn eerste maanden als, euh, derde wiel aan de fiets? “Ik dacht dat er do’s-and-don’ts zouden zijn, maar alles verliep superchill,” biecht hij op. “Het begin was eigenlijk echt hilarisch, ik heb nog nooit zoveel gelachen bij het muziekmaken. Dries en Jan spelen al meer dan tien jaar samen, ze zijn ongelofelijk op elkaar ingespeeld. Hun inside jokes hebben ze er in een recordtijd in geduwd.” (Lacht)
Morel is een duivel-doet-al. Met Dominique Vantomme heeft hij een jazzproject. Hij was een tijdje gitarist bij Emma Bale. Vandaag beroert hij ook de snaren bij Rock Rally-revelatie Josephine. En hij heeft een eigen project, iets instrumentaals, met brede grooves. “Ik heb een klassieke opleiding gehad. Maar ik probeer dat allemaal te vergeten als ik speel.” (Glimlacht)
Wat ons wel bij de vraag der vragen brengt: heb jij een basgitaar?
JASPER MOREL: Ja. Maar ik heb die nog niet durven meenemen. Het blijft een beetje taboe. (Lacht) We gebruiken wel een bass synth. En Jans gitaar klinkt ook al laag genoeg. Tijdens de Radio 1 Belpop Sessie in de AB begin december grapte iemand van een andere band of een bassist de volgende stap zou zijn. Toen hebben Jan en Dries die dan maar meteen het podium mee op gesleurd. Dat is hun humor, hé.
Een autorit naar het hart van de hoofdstad later floept er een Instagram-story van Jan Paternoster op ons scherm: de rekening van een grote bestelling bij de frituur. “Voor maar vier man!” We kijken nu al uit naar de stoofvlees-friet die Black Box Revelation in de AB zal serveren. Wedden dat het onze favoriet wordt?
> Black Box Revelation Concerts: 14 > 16/3, 20.00 Artist talk: 14/3, 18.00 Ancienne Belgique
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.