Het zonnige parcours van Vetiver

Het nieuwe album van de Amerikaanse nu weird folk-band Vetiver klinkt een tikje experimenteler. Spilfiguur Andy Cabic kroop met onafgewerkte songs de studio in en liet het moment de muziek bepalen.

Vetiver is een kleine band uit San Francisco die sluipend door het hoge gras van de popmuziek een fijnzinnig oeuvre bij elkaar speelt. Op The errant charm verzoekt zanger, songschrijver en baardmens Andy Cabic het leven van de zonnige kant te bekijken, ondanks de boodschap in 'Worse for fear' dat "all happiness is sad". "Voor mij is deze plaat pure fun, maar tegelijk draagt ze ook wel die melancholie in zich die mensen associëren met Vetiver," vertelt Cabic aan de telefoon vanuit LA, waar hij met zijn vaste producer en geluidsingenieur Tom Monahan zijn nakende tournee voorbereidt. 'Hard to break' katapulteert je inderdaad zo naar de zonnige West Coast-pop van The Byrds - Cabic wordt mede door zijn zachte tenor niet voor niets weleens de 'Jack Johnson voor intellectuelen' genoemd.

Goed, dat is maar één kant van Vetiver. The errant charm wordt ook bevolkt door tedere stadsblues à la Josh Rouse, lichtvoetige dub, Wilco-achtige rockers, uptempo softpop die uit de schoot van Fleetwood Mac lijkt op te wellen en een handvol frêle ballads in de beste nu weird folk-traditie. "De enige cement die het allemaal samenhoudt, is tijd: al deze songs zijn ontstaan in een korte tijdruimte," legt Cabic uit. "Dit is het vijfde album dat ik maak met Tom, we wilden ons traditionele werkschema door elkaar schudden. Voor het eerst ben ik zonder vooropgesteld plan de studio ingetrokken. Ik had twee of drie songs uitgewerkt, en voor de rest losse stukken. In tien dagen tijd hebben we alles laten 'gebeuren'."

Cabic werkte snel, het resultaat is wat experimenteler dan we van hem gewoon zijn. "De akoestische gitaar is nog altijd de basis, maar ze is wat meer naar achter gedrukt. Ik heb nu ook synths en drummachines de richting van de liedjes laten bepalen. Aanvankelijk dacht ik dat het een zootje zou zijn, maar dat valt mee. Zo zie je maar dat ik altijd weer verkeerd inschat hoe mensen mijn muziek ervaren."

Roadplaat
Cabic verzet er zich al jaren tegen, maar Vetiver krijgt steevast het etiket folk opgekleefd - dat heb je als er een coverplaat in je oeuvre zit met folksongs uit de jaren 1960 en '70 en je ook nog eens goed bevriend bent met freak folkers Joanna Newsom en Devendra Banhart. "Ik maak gewoon popmuziek met andere arrangementen. Ik hou van folk en ik ben erdoor beïnvloed, maar dat geldt net zo goed voor nieuwere dingen. Tijdens het maken van deze plaat heb ik teruggegrepen naar de muziek waar ik begin jaren 1980 mee opgegroeid ben, vroege R.E.M., The Go-Betweens, The Feelies..."

Cabic ging veel wandelen om de ruwe mixen in zich op te nemen, en vindt dit de perfecte soundtrack voor een onbezonnen uitje. Een roadplaat waarbij alleen het ruisende gras je gezelschap biedt. "Er zit een eigenzinnig kantje aan, dat gevoel dat je hebt als je gewoon maar wat gaat wandelen zonder bepaald doel. Je trekt je van niks iets aan en laat de wind de weg dicteren." En dan is er dat ene moment dat een bocht in je pad legt. Daar gaat de ingetogen country-twang 'Faint praise' over, waar de plaat zijn titel aan onttrekt. "Ik ben elke keer weer verbaasd over de kracht die enkelvoudige gebeurtenissen op je leven kunnen hebben."

uur en tickets: 20.00 uur - €9/12/15