Jazzmuzikant Nicolas Kummert stelt nieuw album voor

"Ik word tegenwoordig zelfs aangekondigd als 'de Vlaamse saxofonist'," zegt Nicolas Kummert lachend als we hem complimenteren met zijn uitstekende Nederlands. De Brusselse jazzmuzikant, die een tijdje in Parijs woonde maar opgroeide in Saint-Marc, een dorpje in de buurt van Namen, doet momenteel de tour van de Vlaamse culturele centra met Drifter.

Het kwartet met ook de Finse pianist Alexi Tuomarila en drummer Teun Verbruggen in de rangen gooide onlangs hoge ogen in Flagey. Maar we ontmoeten hem in Espace Senghor, waar hij af en toe komt repeteren en straks samen met Lionel Loueke zijn nieuwe album La diversité voorstelt.

"Het klikte meteen," zegt Kummert over de New Yorkse gitarist met wortels in Benin. "Hij straalt helemaal niet uit dat hij net nog met pakweg Chick Corea of Herbie Hancock heeft gespeeld." Kummert heeft een lange voorgeschiedenis met Afrika. "Op mijn zestiende ontmoette ik een Senegalese saxofonist die ik daarna tijdens de zomervakantie in Dakar heb opgezocht, een ware openbaring voor een jongen uit Saint-Marc."

Sindsdien keerde hij meerdere keren terug en trok hij met verschillende muziekprojecten ook naar Benin en Mali. "Afrika heeft me de ogen geopend. Muzikanten hebben er een duidelijkere rol in de gemeenschap. Hier steunt de overheid ons wel, maar we blijven toch een beetje apart staan." Dat is meteen ook de reden waarom een globetrotter als Kummert zich zo goed voelt in Espace Senghor.

Zachtaardig en dromerig
Het Etterbeekse cc probeert de link te leggen tussen de lokale gemeenschap en de rest van de wereld, en is bovendien genoemd naar Léopold Sédar Senghor. "Dat was niet alleen de eerste president van Senegal, maar ook een dichter en filosoof die altijd een sterke band tussen Europa en Afrika heeft nagestreefd. Zijn boodschap is hier op de muur gekalkt: 'J'ai rêvé d'un monde de soleil dans la fraternité de mes frères aux yeux bleus.' Een soort die puur wil blijven, is evolutionair gezien trouwens gedoemd om te verdwijnen."

Daarnaast houdt Kummert gewoon van het idee dat een president ook een dichter kan zijn, zeker in onzekere tijden. Het sluit aan bij zijn persoonlijkheid én zijn tenorsaxofoonspel, allebei zachtaardig en dromerig. Brad Mehldau omschreef dat een dikke tien jaar geleden al als "wonderful gentleness".

"Ik kan mij niet altijd uitdrukken met veel noten of opborrelende energie, wil me nooit opdringen, dingen of gevoelens forceren. Ook niet als ik zing. Nochtans is het geen concept om een easy-listeningplaat te maken. Zowel bij Drifter als bij Lionel wil ik niet te veel op voorhand afspreken. Het zijn de vrije communicatie en de improvisatie met de collega-muzikanten op het podium die bepalen waar we naartoe gaan."

> Nicolas Kummert feat. Lionel Loueke: La Diversité. 09/02, 20.30, Espace Senghor, Etterbeek