Joy Wellboy: geluk als mantra

Het bluesy elektronicaduo Joy Adegoke en Wim Janssens, samen Joy Wellboy, lijkt zijn Brusselse grond al te zijn ontgroeid. De twee ruilden onlangs onze hoofdstad in om zich te laven aan het creatieve klimaat van Berlijn. Van daaruit lijkt hun vier jaar oude carrière nu een grote tweede stap te nemen.

"Ik ben graag in Brussel. Al mijn vrienden wonen hier. Maar na 32 jaar moest ik weg," vertelt Joy Adegoke. "In Berlijn hangt een heel aparte en creatieve sfeer. We schrijven er aan één stuk door nieuwe nummers."

Hoewel Joy Wellboy in Brussel beetje bij beetje naamsbekendheid verwierf, begon hun verhaal pas echt toen hun intimistische elektropop ter ore kwam van de Duitse dj Ellen Allien. Allien ging meteen overstag en bracht onlangs hun debuut Yorokobi's mantra uit op haar label BPitch Control, dat eigenlijk vooral technoartiesten aanbiedt.

Adegoke: "Ze zijn heel open-minded hoor. We zijn een beetje anders, dat is waar. Maar ik denk wel dat ze veel moeite gaan doen om ons te verkopen. Ellen hoorde ook een remix van (de Brussels houseproducer) DC Salas en vond het leuk dat er dansvloerversies van onze muziek gemaakt kunnen worden."

Wim Janssens: "Het was tof om ons nummer in een club te horen en er tweehonderd man op uit zijn dak te zien gaan. Maar wij ambiëren niet om volgende zomer op dancefestivals te gaan spelen. Wij zijn een liveact, zoals de meeste bands."

Joy, jij hebt aan verschillende danceprojecten je stem uitgeleend, waaronder Buscemi. Was je tijdens je omzwervingen op zoek naar Joy Wellboy?
Joy Adegoke: Ja, maar ik vond nooit iemand waar ik supergoed mee kon opschieten en die zin had om mijn verhaal te vertalen. Toen ik Wim tegenkwam, ging hij eerst alleen maar mijn muziek producen, maar dat is op een positieve wijze uit de hand gelopen.
Wim Janssens: Toen Joy me de eerste keer belde, hebben we drie uur aan de lijn gehangen. Ik was meteen verkocht. Het gebeurt maar zelden dat je zo snel een band hebt.

Yorokobi's mantra is naar mijn gevoel een zeer emotioneel geladen album geworden.
Adegoke: We zijn ook heel emotionele mensen. (Lachend) Nee, we schrijven altijd óns verhaal. Wim geeft opmerkingen op mijn teksten en we overleggen samen over de muziek.
Janssens: Het is beter om je ego daarbij even opzij te schuiven, anders raak je gekrenkt als je je verdediging hoog houdt. Niet altijd even evident hoor. Als iemand kritiek heeft op mijn stem, dan voelt dat meteen aan als een persoonlijke aanval. Je stem is het ultieme kanaal om je emoties te uiten.

Op het album horen we jouw stem anders amper, terwijl je in de single 'Lay down your blade' fantastisch klinkt. Hoe komt dat?
Janssens: Omdat ik in het begin in een andere positie zat. Meer die van vertaler dan van verteller. Maar ik denk dat ik in de toekomst wel meer te horen zal zijn.

Jullie stellen de plaat voor in de Botanique. Doen jullie iets speciaals voor zo'n thuismatch?
Janssens: Ja, ik denk wel dat we sommige nummers een beetje anders zullen aankleden. We hebben ondertussen ook wat meer beweegruimte. Vroeger hadden we enkel onze gitaar, loopmachine en een micro. We zullen nu wat meer materiaal het podium op sleuren, maar dat rudimentaire wil ik graag behouden. Geen computers alleszins. Het publiek moet het gevoel krijgen dat het naar een band kijkt die live speelt.

Joy Wellboy
wanneer: 13 oktober 2013, 19.30 uur
tickets: €13/16
---------------------