Julia Holter, tegengif voor het samenlevingsgejoel

De meeste mensen beginnen muziek te maken omdat ze anderen muziek horen maken. Niet zo voor de Californische singer-songwriter en componiste Julia Holter, die haar eigen complexe geluid en dromerige universum distilleert uit oude verhalen. "Alleen putten uit mijn eigen leven zou me gaan vervelen."

De gesofisticeerde albums van Julia Holter werden tot dusver geïnspireerd door een theaterstuk (Tragedy), een essay (Ekstasis) en een roman die later een musical werd (Loud city song, haar meest recente werkstuk).

"Het is moeilijk te zeggen wat me precies inspireert, of wat het verband is," probeert ze ons vanuit thuisbasis Los Angeles uit te leggen. "Soms verzin ik de verhalen zelf, zoals ik deed voor de meeste songs op Ekstasis, maar het klopt dat ik me vaker laat leiden door een onderwerp dat al eens verhaald is, een traditie in de kunst- en literatuurgeschiedenis. Een extra reden om wat verbeelding te gaan lenen is dat ik haast elk aspect van mijn muziek zelf controleer. Dan kan ik ook eens iets loslaten. En zo leg ik tegelijk een link met het verleden en maak ik een oud verhaal opnieuw relevant voor anderen. Alleen putten uit mijn eigen leven zou me gaan vervelen. De verhalen die ik vertel zijn een middel om het over emoties te hebben, ook al zijn het niet direct mijn eigen emoties."

Voor Loud city song greep Holter terug naar de musical Gigi, die ze als kind ettelijke keren zag. "Ik ben niet echt fan van musicals, maar ik groeide er wel mee op, en in dit specifieke geval kon ik niet anders dan er een album aan te wijden. Ik kende het decor en de karakters door en door, en die waren erg smeedbaar. Archetypisch gaat het over gedesillusioneerde individuen die op zoek zijn naar hun plek in een soms erg oppervlakkige samenleving. Daar kon ik wel iets mee.

" De musical van Lerner & Loewe stamt uit 1958 en is gebaseerd op een roman uit 1944 van de Franse schrijver Colette, maar blijft ook anno 2013 actueel. In het verhaal wordt een meisje door haar familie klaargestoomd voor een carrière als courtisane en een huwelijk met een rijke man. "Maar dat ziet ze niet zitten. Ze wil zichzelf zijn, zoals elke tiener. Haar familie wil echter vooral dat ze materieel niets tekortkomt. Tegelijk is het een observatie van een samenleving die geobsedeerd is door de romances van celebrity's, heel oppervlakkig en niet zo verschillend van denkpatronen van nu."

"In essentie gaat het over individuele gevoelens die platgebombardeerd worden door het gejoel en de luidheid van de samenleving. Laat ons dat proberen een halt toe te roepen. Op Loud city song wordt dat effect concreet in 'Horns surrounding me', waarin het hoofdpersonage achternagezeten wordt door een marching band."

Gelukkig dienen Holters composities, of ze nu zacht of luid weerklinken, zich aan als een valabel alternatief, waarin ze als geen andere city girl haar luisteraars weet te bedwelmen met haar hoogsteigen universum. Onlangs tweette Holter dat elke keer dat ze over muziek schrijft, ze de neiging heeft die te vergelijken met eten: poutines, sandwiches, taco's. Gevraagd naar waar ze haar eigen albums mee zou vergelijken, blijft ze op de vlakte. "Is het fijne van muziek niet dat de luisteraars er hun eigen poutines, verjaardagstaart of burrito's van kunnen maken?"

wanneer: 3/11, 19.30 uur
tickets: €16/19