Kumbia Queers: Tropipunk in Recyclart

Kumbia Queers zijn zes vrouwen uit Argentinië en Mexico die na een rock- en punkverleden beslisten de cumbiascene onveilig te maken. Sindsdien wisselen ze cumbiacovers van de Ramones, Black Sabbath, The Cure en Madonna af met eigen nummers vol humor, kitsch en vrouwvriendelijke erotiek. Vrijdag staan ze in Recyclart in het teken van Nightshop, een clubavond rond ‘global bass music’ waarbij etnische muziek wordt ontworteld, ontrafeld en vermengd met elektronica.

Kumbia Queers zijn zes vrouwen uit Argentinië en Mexico die na een rock- en punkverleden beslisten de cumbiascene onveilig te maken. Sindsdien wisselen ze cumbiacovers van de Ramones, Black Sabbath, The Cure en Madonna af met eigen nummers vol humor, kitsch en vrouwvriendelijke erotiek. Vrijdag staan ze in Recyclart in het teken van Nightshop, een clubavond rond global bass music waarbij etnische muziek wordt ontworteld, ontrafeld en vermengd met elektronica.

Kumbia Queers werd in 2007 in Buenos Aires gevormd door de unie van de Argentijnse groepen She Devils en Juana Chang met de Mexicaanse zangeres Ali Gua Gua van Ultrasónicas, allemaal wilde vrouwenpunkbands. "De punk- en rockscenes waren echter hun verzetsgeest verloren, het was tijd voor iets anders," zo verklaart gitariste Pilar Arrese aka Piladevil de verrassende overstap naar cumbia. "In Argentinië is cumbia van de lagere sociale klasse, van de zogenaamde negros (negers, wat slaat op de armen die donkerder van huid zijn, NVDR). Veel mensen, in de eerste plaats de rockers, haten die klasse. Wij willen met onze cumbia de zaken laten evolueren, dat past volledig in onze punkgeest!"

De 'cumbialesbiennes' brachten in 2007 hun debuut Kumbia nena! ("cumbiameisje") uit, gevolgd door La gran estafa del tropipunk ("Het grote bedrog van de tropipunk") in 2010. Dat laatste album is geproducet door Pablo Lescano, frontman van Damas Gratis, vaandeldragers van de cumbia villera, de Argentijnse gettocumbia (villas zijn de getto's van Argentijnse steden, de Argentijnse favela's).

Zelf noemen Kumbia Queers hun muziek liever tropipunk dan cumbia. "In onze naam schrijven we 'kumbia', met een k, doodgewoon omdat we er niet in slagen echte cumbia te spelen, onze cumbia klinkt steeds punk! Het is een mix van cumbia met punkrock, hiphop en reggaeton." Naast de Colombiaanse cumbia halen ze hun inspiratie uit de Mexicaanse cumbia sonidera en de Argentijnse cumbia villera vermengd met garagerock en chicha, de psychedelische Peruviaanse cumbia uit de jaren 1960.

Meezingers
Covers van Patti Smith, Misfits, Nirvana en de Ramones, dat vindt Kumbia Queers de max. "We leren veel door de muziek van onze favorieten te spelen, en het publiek kent die nummers, ze kunnen dus meezingen." Ambiance verzekerd. Of 'tropipunk à gogo', zoals ze het bij Recyclart noemen.

Het tweede deel van de naam, Queers, blijft een raadsel. Zijn het lesbiennes die voor hun seksuele geaardheid uitkomen? Of is het een grap? "We zijn queers, dat woord omvat het best de diversiteit waarvoor de band staat," zegt Piladevil. Hoe zo'n sterke vrouwenband ontvangen wordt in Latijns-Amerika, een werelddeel dat bekend is voor zijn machismo? "Sommigen aanbidden ons, anderen haten ons! We zijn het gewend, dat was ook al zo met onze punkrockbands. (Lacht) We hebben alle zes een heel sterke persoonlijkheid, dat zorgt voor bewondering, verwarring en haat!"

10/06/2011 om 22.00
€5/8