Les Nuits: Mariee Sioux en Maïa Vidal

De Amerikaanse zangeres uit Nevada City (het stadje dat ook Alela Diane en Joanna Newsom grootbracht) zegt dat Gift for the end lang op zich liet wachten omdat ze veel heeft getoerd, maar vooral ook omdat 24 uur op 24 met muziek bezig zijn niet voor haar is weggelegd.

"Na verloop van tijd wordt het voorspelbaar, en dat is het laatste wat je wilt als artiest," zegt Sioux met stille stem terwijl ze aan haar indianenvlechten frult - ze hééft indianenbloed van moederskant, maar wordt daar niet graag op vastgepind. "Ik heb tijd nodig om leven op te zuigen, om constructieve dingen te doen. Vorig jaar ben ik twee maanden lang opgezogen door de Occupy-beweging in Oakland. Ik werkte in de keuken, van 9 uur 's ochtends tot 3 uur 's nachts, verdeelde eten aan crackheads, hippies en Occupy-manifestanten. Het was alsof ik een job had."

Had dat invloed op Gift for the end?
Mariee Sioux: Nee, de songs waren al geschreven. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat het album uiteindelijk sneller afgewerkt was dan verwacht. Ik had geen tijd meer voor iets anders. Occupy heeft een enorme impact gehad op mijn leven en denken. Het ging er in Oakland heftig toe. Rellen, traangas, de politie die kleurlingen aftroefde. Ik was nog nooit met zulke brutaliteiten geconfronteerd. Ik ben er zelf voor het eerst gearresteerd. (Lacht)

"We've lost the old magic" zing je in 'Old magic'. Zijn we het kwijt?
Sioux: Dat gevoel heb ik heel sterk. We hebben geen magie meer zoals mensen 1.000 jaar geleden hadden. Een soort pure energie die ons met elkaar verbond. Iets waar mensen nu nog een glimp van krijgen na het eten van hallucinogene paddenstoelen, bijvoorbeeld.

Zelf mee geëxperimenteerd? Gift for the end is een lekker psychedelisch plaatje.
Sioux: Een beetje. Ik was daar altijd heel bang van. Wiet roken is voor mij iets heel intens, dus dacht ik dat ik het straffere spul maar beter moest laten. Maar het was totaal het omgekeerde. Ik vond het een van de meest verkwikkende ervaringen ooit. Ik hoop dat dat zich naar de muziek vertaalt, dat ik anderen zo een schouder kan bieden.

Je benadrukt graag je verbondenheid met de natuur. Maar wat doet die steen op de cd-hoes?
Sioux: Ik vond het een prachtig beeld. Die foto werd door een vriend van mij genomen, ik vind het belangrijk om samen te werken met mensen die ik ken. Het is een speciaal soort mineraal dat je onder meer in Afghanistan vindt. Je moet het omzichtig behandelen, je mag het niet blootstellen aan licht, want dan verliest het zijn schoonheid. Dat idee projecteer ik graag op mensen. Ik pieker vaak over wat het is om mens te zijn. Soms voelt het zo fucked up om nu te leven.
In 'White fanged foreverness' pleit je voor de "backroads". Moeten we afdwalen van de reguliere paden?
Sioux: Daar citeer ik Kate Wolf, een folkzangeres uit de jaren 1970 en '80 die op jonge leeftijd geveld werd door kanker. Haar muziek was redelijk soft en niet zo obscuur als die van pakweg Vashti Bunyan, een beetje meer americana en bluegrass, maar wel heel puur. Ze deed haar eigen ding, wilde niemand kopiëren. Die puurheid hoop ik ook in mijn muziek te kunnen stoppen.

Les nuits: mariee sioux (+ Maïa vidal)
wanneer: 16 mei 2012 om 20.00 uur
tickets: €9/12/15
--------------