Nele Needs a Holiday: 'Er zijn al genoeg meisjes die mooi zijn en kunnen zingen'

"Mijn mama zegt dat ik niet mag toegeven in interviews dat mijn liedjes autobiografisch zijn," zegt zangeres Nele Van den Broeck, die een vast stramien herkent: "Ik beleef iets, I get into trouble, shit happens, ik begin te huilen, het nummer komt."

Je kent haar misschien van het kindertheater, of als het meisje met de ukelele dat het één-programma Iedereen beroemd even mocht afsluiten met liedjes over de gênante dingen die haar overkomen. Dat meisje is intussen 29 en heeft een eerste album uit met de meidengroep Nele Needs a Holiday. Binnenkort gaat ze studeren voor singer-songwriter aan het London Centre of Contemporary Music. Nee, dat is niet de BRIT School, waar Adele en Amy Winehouse hun humaniora deden, maar een echt conservatorium met ingangsexamen! "Een excuus om naar Londen te gaan en daar door te breken als internationale popster," lacht ze, ook al heeft ze even voordien nog verklaard dat roem een beest is. "Je levensgeluk daarvan laten afhangen, is waanzin. Om als popprinses gehypet te worden, ben ik sowieso te oud en te dik." (Lacht)

Twee jaar geleden stond je al te popelen om It's my party uit te brengen. Watskeburt?
Nele Van den Broeck: Hoe noem je zoiets? Olifantsdracht? (Lacht) De plaat is in juni 2013 opgenomen, maar dan pas begon het echte werk: een label zoeken, concerten vastleggen… Als je een eenmansbedrijf bent, kruipt daar veel tijd in.

Is de single 'Drunk song' autobiografisch?
Van den Broeck: Superherkenbaar, toch? Wakker worden na een zatte avond waarop je intens gelukkig was, alles wat je gedaan hebt overlopen en je afvragen of je de mensen zal sms'en om je te excuseren of hun de kans geeft het organisch te vergeten. (Lacht) Eén ding klopt niet. Ik zing: "I kissed a guy of 17". Hij was 21, of alleszins geboren in de jaren 1990, maar dat paste niet in het rijmschema. Soms sta ik te flirten met een kerel op café die dan plots geboren blijkt in 1993. Dat die mensen überhaupt al kunnen praten!

De kiem van je huidige muziekcarrière ligt in 2007, je zelfverklaarde doemjaar.
Van den Broeck: 'Loser's twist' gaat daarover. Ik was gebuisd in mijn derde jaar aan het RITS. Toen de hakbijl viel, was ik kwaad en verdrietig, maar daarna overheerste de opluchting. Ik hoefde niet meer bang te zijn om te falen. In 2008 heb ik wel nog veertig mislukte audities gedaan. Elke afwijzing was een steek in mijn hart. Ik zag me al leerkracht Duits worden. Maar dan ben ik toch opnieuw liedjes beginnen te spelen, vooral op zatte huisfeestjes, samen met mijn Casio, een veredelde rekenmachine. (Lacht)

Hoe zou je jullie geluid omschrijven?
Van den Broeck: Voor de opnames heb ik alles van Helen Shapiro grijsgedraaid, zij combineert ook kwinkslagen met joie de vivre. Sommige nummers hebben die sixtiessound, andere zijn exotischer, met veel ukelele en tromgeroffel. Noem het de cynische variant van Helen Shapiro, gereïncarneerd in Kimya Dawson (de helft van The Moldy Peaches, tp) die op safari gaat in de jaren 1950, te veel cocktails drinkt, en geen enkel dier doodschiet.

Is Nele Needs A Holiday een groep?
Van den Broeck: Ik noem het een universum, maar tijdens een soloconcert in Engeland heb ik weleens gezegd: "I'm a band, I'm not a singer-songwriter. And you know why? Being a band gets you laid!"

En, hoe lang was de rij na het optreden?
Van den Broeck: De kijkfile bedoel je? Ach, er zijn genoeg meisjes die mooi zijn en kunnen zingen. Ik zal wel grappig en sympathiek zijn!

Nele Needs a Holiday

data: 19/9, 21.00

tickets: €5

waar: Ancienne Belgique, Brussel

--------

Nele Needs a Holiday on that bumpy road to fame

data: 19/9, 19.00

tickets: gratis, mits reservering

waar: Huis 23, Steenstraat 23, Brussel