Octurn vindt inspiratie in Tibetaanse gezangen

Voor zijn nieuwste creatie koppelt de groep Octurn de eigen jazzwereld aan de keelgezangen van de monniken uit het Tibetaanse klooster van Gyuto. Denk vooral niet aan commerciële trance en loungetoestanden. Een “work in progress” noemt Bo Van der Werf het.

Een week voor de première in Grenoble vroegen we Bo Van der Werf, saxofonist-componist en stuwende kracht achter Octurn, naar het hoe en waarom van deze bijzondere samenwerking met de monniken uit Gyuto. Hun klooster werd opgericht in het noordoosten van Indië op het einde van de vijftiende eeuw toen de Chinezen Tibet binnenvielen. Van der Werf raakte door de jaren heen gefascineerd door hun wereld en verwerkt zijn impressies al een hele tijd beetje bij beetje in zijn muziek.

Mogen we dit project beschouwen als een vervolg op de cd 21 emanations uit 2006, waar je reeds Tibetaanse invloeden in je composities verwerkte?
Bo Van der Werf: Je kan het zeker zo bekijken omdat het allemaal deel uit maakt van een "work in progress". Ondertussen was er ook reeds het gamelan-project drie jaar geleden waarbij ik de werelden van Octurn en Ictus combineerde met deze van de typische Indonesische percussie. De concrete uitwerking van het concept met de Tibetaanse monniken van Gyuto kwam er dankzij Benoît Thiebergien, de directeur van het festival 38e Rugissants in Grenoble. Hij had ons gamelanconcert gezien en toen hij carte blanche kreeg voor een gloednieuw festival, contacteerde hij mij met de vraag of ik nog dergelijke ideeën had. Zo kon ik deze droom verwezenlijken.

Wat trekt je zo speciaal aan bij deze monniken?
Van der Werf: Ik ben al jaren gefascineerd door de filosofie uit het oosten, in bijzonder deze van Tibet. Dagelijks put ik daar kracht uit. Ook hun vrijheidsstrijd draag ik een warm hart toe. Iedereen heeft wel sympathie voor de Dalai Lama maar men vergeet nog te veel dat daar een hele bevolking onderdrukt wordt door China. Daarnaast zijn er de harmonische gezangen waar ik regelmatig naar luister om te relaxen en te mediteren. Ook al zijn er op het eerste gezicht muzikaal geen directe aanknopingspunten tussen beide werelden, toch hebben we een gemeenschappelijk punt. We genereren namelijk elk op onze manier vibraties.

Gaat de essentie van hun rituele aspect niet verloren door dit alles in een westerse context te plaatsen?
Van der Werf: Die vraag heb ik me eveneens gesteld. Je mag echter vooral niet vergeten dat we hun tradities niet misbruiken om er wat beats onder te plaatsen en zo commercieel te scoren. We vertrekken van het standpunt waarbij de twee werelden aan elkaar gelijk zijn. Het is trouwens niet de eerste keer dat deze monniken buiten hun klooster zingen. Zij beschouwen hun optredens, als je het zo wil noemen, als een geschenk aan de buitenwereld. Met hun gezangen willen ze overal positieve gevoelens verspreiden. Dat was iets dat me enorm opviel toen ik daar verbleef. Zij stellen zich volledig ten dienste van anderen en cijferen hun eigen persoon volledig weg.

Heb jij speciale composities geschreven om samen met hen uit te werken?
Van der Werf: Zij beschouwen hun gezangen niet als muziek maar eerder als sonore offerandes. Bij hen is er geen sprake van noten, akkoorden of ritmen zoals bij ons. Ik heb een week in hun midden vertoefd en observeerde zoveel mogelijk. Dit project is een weerspiegeling van mijn kijk op hun wereld. Wat het live wordt, moeten we nog afwachten (de première was daags na het interview, nvdr). We hopen op witte rook na de gemeenschappelijke repetities. (Glimlacht)

Octurn & de Tibetaanse Gyuto-monniken
wanneer: 16 mei 2011 om 20.30 uur
tickets: 12 / 13 / 14 euro