Patrick Watson: hunkeren naar de haard

Succes betekent voor muzikanten tegenwoordig steeds vaker onderweg zijn, dus hunkeren ze ook weleens naar de haard. Zeker als ze enkele koters hebben rondlopen. Patrick Watson, de Canadese zanger van de gelijknamige band die al drie platen lang met onthutsend mooi gevolg pop aan klassiek en folk knoopt, trok de afgelopen vijf jaar veelvuldig de wereld rond, nam songs op op de meest uiteenlopende plekken, maar kreeg ook twee kinderen.

Zijn nieuwe album besloot hij thuis op te nemen. Hij kocht twee lofts naast elkaar, de ene om in te wonen, de andere bouwde hij om tot studio. "Zo kon ik tegelijk muzikant én papa zijn," zegt hij over de opnames van Adventures in your own backyard.

"(Gniffelt) Onderweg zijn is leuk, de eerste dagen ben je blij dat je je oude leven terug hebt. Maar dan begint het toch te knagen. Ik probeer nu minder lang, maar intensiever op tournee te gaan. Dat is de uitdaging, er op korte tijd evenveel uithalen."

Moeten we die titel dan letterlijk nemen?
Patrick Watson: Ja en nee. Je reist de wereld rond en ziet al die fantastische, exotische dingen, maar tegelijk ga je beseffen dat je veel van de magie mist die thuis voor je neus gebeurt. Je kunt het ook ruimer interpreteren. Er wordt tegenwoordig zoveel energie gestoken in grote politieke problemen, terwijl de lokale gemeenschap achterophinkt. De wereld zou er een stuk beter uitzien als we ons meer op onze eigen leefwereld zouden focussen. Ken je David Lynch' Interview project? Hij liet twee meisjes door Amerika trekken langs kleine dorpjes. Ze ontmoeten de vreemdste individuen. De verhalen die ze optekenden waren soms grappig, dan weer ontroerend, maar altijd eerlijk. Dat was een grote inspiratiebron.

Een van de songs heet 'The quiet crowd'. Dan heb je het vast niet over je publiek.
Watson: We worden overstelpt met luidruchtige roepers tegenwoordig, zowel op de linker- als de rechterzijde. Maar de meerderheid van de mensen houdt zijn mond, en zit, net als ik, vast in het midden, heen en weer gesleurd tussen een berg nonsens. Het internet heeft de poort naar de wereld geopend, maar de wereld is ook zo ongrijpbaar.

De titelsong opent ook met een deur. Maar die leidt je kennelijk into the wild.
Watson: Ik ben opgegroeid in de natuur. Hoe vaak ik ook reis en in steden kom, het bos blijft mijn favoriete plek. Wat is er onvergetelijker dan 's nachts door een woud te dwalen? Door al dat reizen was ik de simpele dingen die Patrick Watson maken tot wie hij is een beetje vergeten.

Je bent nog steeds tuk op klassiek en instrumentale stukjes. 'The things you do' is bijna ambient.
Watson: Ik was geïnspireerd door Johnny Greenwoods muziek voor There will be blood, ik was er helemaal ondersteboven van. Vroeger waren we nogal bezig met vreemde instrumenten en klanken, nu wilden we gewoon iets moois maken, met goede songs. Niet dé plaat van het jaar, maar een album dat je met plezier in je huiskamer oplegt.

Iets anders: op YouTube vond ik een filmpje getiteld 'John & Yoko meet Patrick Watson'.
Watson: (Lacht luid) Het gaat over die bed-in in Montreal niet? Er is een bekende journalist in Canada met dezelfde naam als ik. Mensen verwarren ons weleens. Ik ben ooit eens gevraagd om in Japan te spreken op een symposium over synchroniciteit. Ik heb er even aan gedacht om op hun uitnodiging in te gaan. tom zonderman

aanvang: 20.00 uur
tickets: UITVERKOCHT
------------------