Roland acteert, speelt en zingt in ‘Oedipus/Bêt Noir’ van Wim Vandekeybus

In 1999 schreef Jan Decorte zijn memorabele Oedipus-bewerking Bêt Noir. Choreograaf Wim Vandekeybus gebruikte de tekst al twee keer in kleinere producties en maakt er nu met Ultima Vez en KVS een grote van. Hij belde bluesheld Roland om de tragedie mee in slechte banen te leiden.

R oland Van Campenhout is vooral een Gentenaar, maar is ook thuis in Brussel. Toen zijn "slecht gerunde" café in Gent definitief overkop ging ("Op een gegeven moment had iemand voor 100.000 frank 'poef', en die zag ik natuurlijk nooit meer terug") verhuisde hij van de ene dag op de andere naar hier. In cafés als l'Archiduc en Le Coq schuurde hij dicht tegen het theaterwereldje aan. "Ik kende mensen als Arno, Josse De Pauw en Marc Didden natuurlijk. Anne Teresa De Keersmaeker hing daar ook rond. Wat opviel, is dat de acteurs die ik kende allemaal muzikant wilden zijn en omgekeerd. Ik heb ook veel met Jan Decorte opgetrokken. In de tijd van Charles et les Lulus (project van Arno en Roland in 1990-'91) wou Jan met mij ook een elektrisch groepje beginnen. Dat was nog in de tijd van de wonderlijke faxen, waardoor er 's nachts hele rollen met liedjesteksten bij mij kwamen binnengerold. En zie, nu komen we elkaar opnieuw tegen via een van zijn teksten."

Broek af
Heeft Roland ook echte theater­herinneringen? "Ik herinner me het begin van de Internationale Nieuwe Scène met Jan Decleir. Maar wat vooral indruk heeft gemaakt was The Living Theatre. In mijn geboorte­dorp Boom zag ik ze begin jaren zestig op de televisie van het café met The connection. De zwarte medemens die daarin meespeelde, hadden ze in Boom waarschijnlijk nog nooit gezien, maar ik voelde toen al dat dat mijn ding zou worden. Een paar jaar geleden heb ik ook veel plezier beleefd aan Beats, een muziektheaterproject rond de Beat Poets, met Josse, Marc en elke dag een speciale gast. Daar heb ik Elko Blijweert leren kennen."

Roland benadrukt tijdens het interview wel drie keer dat hij de livemuziek in Oedipus/Bêt Noir niet alleen maakt. "Elko (Kiss My Jazz, Dead Man Ray, Rudy Trouvé Sextet) is een heel speciale, heel persoonlijke gitarist. De drummer Jeroen Stevens (I Love Sarah) kende ik nog niet, maar het klikte meteen. Die gasten zijn echt ongelooflijk goed."

Wim Vandekeybus kende Roland tot voor dit project nauwelijks, en diens telefoontje kwam dan ook eerder onverwacht. Al zouden tragedie en blues natuurlijk goed samen moeten gaan. "Absoluut. Misschien was dat de reden waarom hij mij gevraagd heeft. Ik weet eigenlijk niet waarom hij dat gedaan heeft. Na de laatste voorstelling zal ik het hem eens vragen. Ik heb er in ieder geval andere projecten voor afgezegd - wat mij niet altijd in dank is afgenomen - en ik ben direct beginnen te werken. Ik hou nogal van de repetitieve muziek van Steve Reich en zo, en had al vanalles in die richting gemaakt. (fijntjes) Maar dat was dan toch niet wat Wim nodig had. Echt blues spelen we ook niet. Wim is zot van punk en rock-'n-roll. Het kan soms niet luid genoeg zijn. Het is trouwens een geschenk om met hem te werken. Ik ben het niet gewoon dat iemand mij zegt om het zo en zo te doen, maar als hij gelijk heeft en je komt zo tot een beter resultaat, dan luister ik graag. Er zitten zelfs passages in die lijken op 'soundscapes'. Van dat woord alleen al zakt normaal mijn broek af. Maar ik heb er geen aan op de scène."

Discipline
Oedipus Rex gaat zoals u weet over de koning van Thebe, die zonder dat hij het weet zijn vader vermoordt en in schande leeft met zijn eigen moeder Iocaste. Roland ziet in het stuk een metafoor voor de verdwazing en verloedering van vooral de hedendaagse westerse mens, die als een volgevreten varkentje achter materiële zaken aanloopt, en het lot makkelijkheidshalve inroept als een excuus voor zijn falen. Roland speelt muziek en zingt, maar vertolkt in het stuk ook Laos, de vader van Oedipus die in het stuk geen tekst heeft, maar wel vaak wordt vernoemd. "Laos is al dood bij het begin, dus dat valt mee. Toch was ik de eerste keren een beetje zenuwachtig - wat in mijn geval nog altijd een groot woord is. Maar ik moet zeggen dat ik mij nu rot amuseer. Het is ook de eerste keer dat ik echt deel uitmaak van zo'n groot geheel. Terwijl ik vroeger dikwijls nog het liefst alleen op een podium stond. De dansers hebben allemaal verschilende nationaliteiten. Daar komen dan ook nog eens de acteurs bij (Carly Wijs, Guy Dermul en Willy Thomas, naast Vandekeybus zelf die Oedipus speelt), maar het functioneert als een termietenhoop. Ik leer veel bij. Zo heb ik met open mond zitten kijken naar de discipline waarmee de dansers uren per dag aan het werk zijn. Dat is voor bluesmuzikanten redelijk nieuw (lacht). Als je uit een traditie komt waar je pas tien minuten voor het optreden in je auto stapt, is dat leerzaam. It rubs off on you. Ik heb geleerd dat je niet te vlug tevreden moet zijn met jezelf. Nee, echt: I'm a happy man. Ze mogen mij nog opbellen voor dit soort dingen."

--------------------------
Oedipus/Bêt Noir van KVS, Ultima Vez & Wim Vandekeybus, met o.a. Roland, van 15 september tot 2 oktober om 20.00 in KVS_BOL, Lakensestraat 146, Brussel, 02-210.11.12, tickets@kvs.be, www.kvs.be