The Souljazz Orchestra: filosoferen op een groove

The Souljazz Orchestra is ongetwijfeld de meest atypische band uit Canada. Het zeskoppig collectief lijmt zonder enige moeite afrobeat en highlife aan salsa en Caribische ritmes met zelfs wat Ethiojazz. Vrijdag presenteert de band zijn nieuwe album Inner Fire in Espace Senghor. “De groove is het glijmiddel van onze muziek.”

The Souljazz Orchestra zag in 2005 het daglicht in Ottawa en in 2007 kwam hun internationale doorbraak met de hit Mista President. Sindsdien brengt het collectief rond toetsenist Pierre Chrétien met de regelmaat van de klok een album uit, stuk voor stuk dansbare en geëngageerde pareltjes. Toch blijft hun muzikale fusie een vreemde eend in het Canadese muzieklandschap. Of hebben we een verkeerd beeld van Canada?

“Het is een zeer multicultureel land, met een van ‘s werelds grootste immigratieratio per capita. Je moet eens naar Ottawa komen, er is echt veel goede muziek,” vertelt Chrétien. “Elke muzikant van Souljazz heeft een specifieke background: sommigen komen uit de jazz, anderen uit soul of rhythm & blues, nog andere uit Afrikaanse, Latino of Caribische ensembles. Als je dat allemaal samenvoegt, bekom je de Souljazz sound. To me, it’s all groove-based music, it’s all related.”

Wat is nieuw op Inner Fire ten opzichte van jullie vorige albums?
Pierre Chrétien: Inner Fire is als een synthese van alles waarmee we tevoren geflirt hebben: de Afrikaanse elementen van onze vroege albums, de spirituele jazz van Rising Sun en een veelheid aan tropische grooves op Solidarity. Dat zijn de vruchten van vele jaren samenspelen.

De song Kingdom Come heeft een heerlijke Ethiojazz feel. Een nieuwe invloed?
Chrétien: Nee, niets nieuws. We hebben al geëxperimenteerd met Ethiojazz op Negus Negast en het is een subtiele invloed op andere nummers. En eigenlijk is Kingdom Come een originele compositie die niet eens de typische Ethiopische pentatonische schalen gebruikt. Het gebruikt vooral een melodische mode in mineur, ik zou het dus geen Ethiojazz noemen.

East Flows The River en Celestial Blues leunen qua ritme aan bij hiphop en doen wat denken aan Chinese Man. Jullie eerste stappen in (akoestische) hiphop?
Chrétien: Ik weet niet of ik het echt hiphop zou noemen. Voor mij is het soul of funk. Maar we hebben al lang een band met de hiphop community. Onze song Insurrection van een hele tijd geleden, is uitgegroeid tot een b-boy hymne (breakdance, red.).

Waarnaar verwijst de titel Inner Fire. Onze innerlijke kracht?
Chrétien: Het album leunt wat dichter aan bij het spirituele. De titel verwijst inderdaad naar die innerlijke kracht, onze ziel, onze passie, die ons vooruit drijft en ons pusht om te blijven gaan. Dat innerlijke vuur hebben we trachten af te beelden op het cd-hoesje. De grafische artiest Lewis Heriz kwam op met een feniks (fabeldier uit de mythologie, red.) gebaseerd op een ontwerp uit het antieke Egypte.

In het verleden hebben jullie openlijk politiek geëngageerde nummers gemaakt, zoals Ya Basta! Niet meer op dit album?
Chrétien: We zijn veelzijdige individuen en we willen ons niet beperkten tot één enkel thema. We hebben er bewust voor gekozen om iets dieper te graven, filosofischer en spiritueler dan tevoren. Maar dat wil zeker niet zeggen dat we in de toekomst geen politieke of sociale kwesties meer zullen tackelen!

Espace Senghor