Strip: Kraa 2: de schaduw van de arend

Voor velen staat Benoît Sokal gelijk aan Canardo. Maar de Brusselaar heeft meer in zijn mars dan de avonturen van een cynische eend met een drankprobleem. In de winkels ligt nu deel twee van een verhaal over een arend die qua wreedheid slechts voor de mens moet onderdoen.

De jonge arend Kraa en de jonge indiaan Yuma kunnen elkaars gedachten lezen. Beiden staan er alleen voor na de gruwelijke dood van hun familie. Ze zijn niet in staat om met lede ogen toe te zien hoe mensen hun vallei willen industrialiseren. Het zou Alaska of Siberië kunnen zijn. In elk geval een wildernis waar het 's winters onmenselijk koud kan zijn. Onder meer de winterlandschappen geven Sokal de kans om zijn tekenkunsten bot te vieren. Ook de kleuren vormen een tegengewicht voor de bijna niet te harden wreedheid. De wreedheid waarmee de nietsontziende arend moordt. Maar vooral de wreedheid van de mensen die nergens voor terugdeinzen en uit roekeloze geldzucht en megalomanie moorden en sjoemelen tot ze erbij neervallen.

De thema's zijn duidelijk: mens versus natuur. Hoe ver reikt de waanzin van de mens? In een derde deel kunnen de verhaallijnen misschien alsnog verstrengelen tot boeiend drama. Wat bijvoorbeeld met de jonge verpleegster die verliefd wordt op Yuma? Maar voorlopig laat het verhaal geen verpletterende indruk na. Opmerkelijk is dat telkens als Kraa in beeld komt de strip fel opleeft. De arend krijgt helaas niet echt veel scènes. Dat Kraa zelf vertelt, is nochtans een troef van deze goeie reeks.