“Het was makkelijker geweest als het gewoon over de liefde ging, niet?” zegt Isolde Van den Bulcke wanneer ze Delidomia in een verhaal probeert te gieten. De tweede ep die de Gentse onder haar pseudoniem Tristan uitbracht, is een reis van haar onbezorgde jeugd naar de chaotische draaikolk die het leven als twenty-something op deze aardkloot geworden is. “Kortom, een zoektocht naar mezelf,” glimlacht ze over haar tussen droom en nachtmerrie weifelende universum.
© Tobi Johnson
Tristan in wonderland
Dat haar songs titels dragen als ‘Maljaande’, ‘Weslanda’ en ‘Olso’, maakt het er niet noodzakelijk eenduidiger op. “Ik baken niet graag een betekenis af met een titel,” verduidelijkt Van den Bulcke. “Ik gebruik liever klanken die een gevoel uitdrukken, woorden die dan een connotatie krijgen die voor iedereen interpreteerbaar is. Voor mij is het ook een soort van relativeren, het wordt wat naïever op die manier. Muziek wordt soms zo serieus genomen. Iemand noemde mijn liedjes onlangs ‘kunstig’. Neeeee! Dat is wel het laatste wat ik wil.”
Wat je wel met zekerheid kan zeggen over de muziek van Tristan, is dat het een uitdagende mix is van pop, jazz en r&b, gewikkeld in een cellofaan van donkere, bedwelmende elektronica. Toonden haar de weg? Als tiener was ze verslingerd aan “sterke vrouw” Lykke Li, vandaag durft ze zich te spiegelen aan het werk van radicale popvernieuwers als Björk, Oneohtrix Point Never en Arca. Ze bouwt er een avontuurlijke klankwereld mee uit die perfect gedijt tussen de rist vrouwelijke popverbouwers die in Gent een kleine scene vormen, zoals Tsar B, Sylvie Kreusch en de onvermijdelijke Charlotte Adigéry.
Max Colombie van Oscar and the Wolf noemt Tristan intussen een nieuw rolmodel voor vrouwen die compromisloos hun ding doen. “Dat is megalief van Max,” lacht Van den Bulcke. “Maar dat schept enkel verwachtingen die ik niet zal kunnen waarmaken.”
De verwachtingen zijn er wel. Net dankzij Van den Bulckes onbegrensde geest. Is die gegroeid door haar liefde voor jazz, die ze deelt met haar lief Lander Gyselinck, drummer-zonder-oogkleppen bij STUFF. en BeraadGeslagen? “Ik zit in mijn eerste master jazzzang in Gent,” knikt ze. “Ik wil mijn stem kunnen beheersen zoals een muzikant zijn instrument. Ik hou van de taal van de jazz, ze is onuitputtelijk. Na vijf jaar begrijp ik er nog altijd niets van. Maar dat is goed, want ik wil er nooit klaar mee zijn. Zo zie ik ook mijn ‘carrière’. Ik wil niet weten waar ik ga uitkomen. Stel je voor dat ik ooit alles gedaan zou hebben, ik zou me verlamd voelen. Ik wil net die grenzeloosheid. Hoor je dat in mijn muziek?” (Lacht)
TRISTAN 3/5, 22.00 Café Maison du Peuple
Lees meer over: Sint-Gillis , Muziek , Tristan , Café maison du peuple
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.