Verscheurend mooie 'broketronica'
Geluidskunstenaar James Scott en zangeres Anneke Kampman spelen graag met alles waar muziek uit komt, liefst nog op de kop getikt op een of andere car boot sale, tot het uit elkaar valt. Speelgoedinstrumenten geven hun sound een kinderlijk, naïef kantje. U zit goed als u aan CocoRosie of Ms. John Soda moet denken, maar de groep zelf noemt Silent shout van The Knife en Tender buttons van Broadcast als essentiële platen. De feeërieke stem van Kampman betovert, terwijl Scott er unheimische elektronica overheen smeert. Verscheurend mooi heet zoiets.
De albumtitel verwijst naar een stroming uit de Duitse stille film van de jaren 1920. Filmfans?
Anneke Kampman: Niet echt. Ik heb ooit wel eens Das Cabinet des Dr. Caligari gezien en ben mij daarna wat voor stille films gaan interesseren. In die Kammerspiel-films drukken gelaatsuitdrukkingen grote emoties uit, en ik zag daarin een parallel met de manier waarop James en ik in onze slaapkamer kleine brokjes muziek aan elkaar plakken die onderhuids grote emoties in zich dragen.
Jullie zijn Schotten, maar jullie muziek heeft een dromerig IJslands kantje à la Sigur Rós of Björk.
Kampman: Die bemerking krijgen we wel vaker. Schotlandis ook erg donker in de winter, ik vermoed dat het wat qua sfeer gelijkaardig is met die landen in het Noorden.
James Scott: Onze muziek komt het beste tot haar recht in een warme, knusse omgeving. Zoals thuis, terwijl het buiten erg koud is. We hebben het geluk dat we wat basiskennis hebben van opnemen (Scott en Kampman studeerden muziekproductie in Edinburgh, tz), dus kunnen we alles zelf doen.
De zang lijkt soms te versmelten met de muziek.
Kampman: Voor mij is de stem een instrument als de andere, en ik gebruik ze nogal percussief. Ik hou wel van iemand als Joanna Newsom, maar eigenlijk ben ik meer geïnspireerd door instrumentale muziek dan door zangers. Ik wil ook niet per se grote verhalen vertellen, ik hou nogal van ambiguïteit. Ik vind het leuk dat mensen andere betekenissen oppikken dan die die ik erin heb willen stoppen.
Je zet de luisteraar graag op het verkeerde been. In 'Bear' wordt een lieflijk beeld plots verstoord door een gruwelijke passage.
Kampman: Die tekst is geïnspireerd door de film Grizzly man van Werner Herzog, waarin een man die bevriend is met beren uiteindelijk door een ervan wordt verscheurd. Ik wilde die idee uitdrukken dat wij dingen willen controleren en manipuleren, maar dat dat niet altijd lukt. Dat de natuur nog altijd de controle behoudt bijvoorbeeld. Dat voel ik ook vaak bij mezelf. Je probeert je eigen leven op orde te krijgen, maar dan gebeurt er weer iets dat je niet had zien aankomen.
Conquering Animal Sound
14/4, 20.00, €5/8/11
Lees meer over: Sint-Joost-ten-Node , Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.