Waarom Prince van Brussel hield

Prince hield van Brussel. Dat bleek uit de gretigheid waarmee hij onze hoofdstad de voorbije jaren bezocht voor zijn legendarische aftershows.

De allergrootste Prince-fans zullen zich in lyrische bewoordingen uitdrukken over zijn aftershows: concerten die op het allerlaatste moment, na de reguliere stadionshows van Prince, werden vastgelegd in een kleine, intieme club. Het is daar dat de Amerikaanse superster alle registers open trok, soms meer dan drie uur lang. Hij toonde zich er een absolute meester op de gitaar en piano, jamde eindeloos met zijn topmuzikanten, nodigde er gasten uit zoals Larry Graham of hij waagde zich er aan opvallende covers.

De twee verrassingsconcerten die Prince in Viage speelde in 2010, luidden hoedanook het begin in van een innige band met Brussel. Goed, we herinneren ons het uitstekende concert dat Prince speelde in Vorst Nationaal in 1998 en het daaropvolgende verrassingsoptreden: ook waanzinnig goed, maar de show in Viage was toch van een heel andere orde. De sfeer in de kleine club was ronduit zinderend. Het publiek at uit zijn hand en bouwde een feestje, tot groot vermaak van Prince. De tekst van zijn culthit ‘All the critics love you in New York’ turnde hij er om tot “All the critics love you in Belgium”.

Hij keerde diezelfde zomer nog eens terug naar Viage, een aantal dagen voor een show in het Sportpaleis in Antwerpen. Het werd een generale repetitie voor die grote show, met een ontspannen Prince die de fans helemaal opzweepte en hartverscheurende versies bracht van live-favorieten zoals ‘Sometimes it snows in april’.

In de wandelgangen van de muziekindustrie mochten we toen vernemen dat Prince erg opgezet was met de organisatie van die clubconcerten (door de Antwerpse muzikant-concertpromotor Nathan Ambach). Alles liep op wieltjes, de organisatoren sloofden zich voor Prince uit, de technische set-up gebeurde snel en ook al kon Prince tijdens dat eerste Viageconcert niet beschikken over de gewenste effectpedalen voor zijn gitaar, toch was het het begin van een nauwe band met Brussel en met zijn clubs. Of was het dankzij de vegetarische pasta die nog in allerijl voor Prince werd klaargemaakt in Viage? Wij waren er toen bij, zagen er de man souperen en passeerden hem even later op een halve meter afstand, tijdens het voorprogramma van Graham Central Station. Dat we toen onze bewondering niet hebben uitgesproken, ligt aan de behoorlijk nors kijkende bodyguard die de superster vergezelde.

Bronstige rock 'n roll
In 2014 trakteerde hij Brussel op maar liefst drie concerten van een uur, vlak na elkaar gespeeld, in de Botanique. Het bleek de ultieme traktatie voor zijn Belgische fans: drie totaal verschillende shows waarin niet alleen zijn hits de revue passeerden, maar ook zijn recente, bronstige rock-‘n-rollnummers en een cover van The Isley Brothers.

Prince zag er toen kerngezond, fit en behoorlijk viriel uit. Hij dolde met het publiek, maakte grapjes en schreeuwde dat hij “too many hits” had. Het publiek at uit zijn hand. Dat mocht wel, want je betaalde genoeg geld voor zijn speciale clubshows (de prijzen schommelden de voorbije jaren tussen de 100 en 150 euro). Je betaalde bovendien cash aan de ingang aan een medewerker van Prince, die de totaalopbrengst aan het einde van de nacht naar verluidt onder zijn muzikanten verdeelde. Geen wonder dat sceptici dat systeem soms gekscherend zijn ‘zwarte kas’ noemden.

Het drieluik in de Botanique was het laatste Brusselse wapenfeit van Prince. Hij plande eind vorig jaar een soloconcert in het Koninklijk Circus, in het kader van zijn Piano & A Microphone-concertreeks. Maar de aanslagen in Parijs staken er een stokje voor en Prince zegde de toernee af. Begin dit jaar speelde hij toch nog een aantal van die intieme pianoshows in Australië en Amerika.

Stelt u zich dat even voor: Prince aan een vleugelpiano in het knusse amfitheater dat het Koninklijk Circus is. Wouldn’t that have been nice?

(op BRUZZ hoor je nog de hele dag de grootste hits én ook zelden gehoorde liedjes van Prince, op 98.8 of via www.bruzz.be)