Zo was Couleur Café

De 22ste editie van Couleur Café was een feest vol wereldmuziek, hiphop, reggae en ook steeds meer rock en electro: een muzikale wereldreis zonder het terrein van Thurn & Taxis te verlaten. Zondag maakte de stralende zon het feest compleet.

De openingsavond markeerde de comeback van de Franse hiphopreuzen van IAM, al was de absolute topper Seun Kuti, de jongste zoon van de Nigeriaanse afrobeat-pionier Fela Kuti. Leuke verrassing was het honderd procent vrouwelijke salsaorkest Zule Max uit Antwerpen. Patrice en Ziggy Marley (zoon van), die afsloten op het hoofdpodium, vielen tegen. Patrice is na een reggaebegin verworden tot een doordeweekse popartiest, en Ziggy is nooit uit de schaduw van zijn vader geraakt. Vreemd dat Couleur Café toch (opnieuw) in de val gelopen is.

Zaterdag begon met een intens heimwee­moment met Raggasonic, vaandeldragers van dancehall bij de zuiderburen en na twaalf jaar inactiviteit weer op de planken. Smod (zoon van Amadou & Mariam) kon ons niet overtuigen, maar de salsamuffin (mix van salsa, reggae, ska en cumbia met rockallures) van Sergent Garcia deed het goed op het hoofdpodium, en Tiken Jah Fakoly maakte na het vuurwerk het feest compleet. De Ivoriaanse reggaester-politicus had bijna geen stem meer (te veel optredens of te veel joints?), maar na een paar nummers kwam hij toch op dreef.

Zondag was er hiphop in alle vormen: smooth met Hocus Pocus, revolutionair met Keny Arkana, vol blazers met Wild Boar & Bull Brass Band (de Brusselse revelatie van het festival) en de furie van Calle 13, een superster in Latijns-Amerika wiens eerste stappen op Belgische bodem veelbelovend waren. De interculturele projecten Band of Gypsies 2 (twee zigeunerorkesten) en Congotronics vs. Rockers konden niet overtuigen. Het eerste kwam niet op dreef, en het tweede bewees dat tien plus tien niet per se twintig is. Zondag liep af met een sisser, met de Franse reggaereuzen Dub Inc, die verworden zijn tot commercië­le teenage dancehall , en de Barcelonezen van Ojos de Brujo, die nog maar een schim van hun voormalige fantastische zelve waren.

De keuze voor de pop/rockgroepen Absynthe Minded, Puggy, Arsenal, Seal en Method Man & Redman (commerciële hiphop), en in mindere mate ook Selah Sue, valt niet te verklaren en is te betreuren: zulke commerciële keuzes verkleinen de kansen voor talentvolle groepen die wel een plaats op het festival verdienen. Ondanks deze kritische kanttekening blijft Couleur Café fantastisch. Brussel mag trots zijn op zo'n mooi jaarlijks multicultureel feest.