“Ik hou van drama,” zegt de Brusselse rapper die de voorbije twee jaar furore maakte als Zwangere Guy. Op zijn nieuwe plaat Wie Is Guy? schudt hij zijn pijnlijke jeugd van zich af, gravend in de verknipte ziel van Gorik en het weedverslaafde, schoolmoeë en paranoïde crapuul dat hij ooit was. “Wie had toen kunnen denken dat een van Oudheusden ooit in de krant zou staan met een positief verhaal?”
Het is dan ook een enorme stap. Van de schoolverlater die op zijn veertiende als dakwerker begon en wegliep van alles en iedereen, omdat hij in de knoop lag met de drugsverslaafde stiefvader die thuis de plak zwaaide. Tot de hiphopheld die hij nu is. ‘Gorik Pt 1’, de voorloper van zijn nieuwe plaat, was vorig najaar een beenharde getuigenis over huiselijk geweld. Toch stootte de track meteen Stromae van de eerste plek in De Brusselse 100 van onze radiocollega’s. Wie Is Guy? zet koers op dezelfde flow: met een grote mond en een klein hartje wordt laconiek maar pertinent afgerekend met het verleden. Het antwoord op de vraag van een miljoen is diffuus, maar zoveel emotioneel exhibitionisme moet in deze Insta(nt)-tijden ook nationaal een doorbraak kunnen forceren.
“Zie me hier nu staan,” klopt Gorik van Oudheusden zichzelf breed glimlachend op de borst. “Het is me gelukt.” Eerst versleet hij nog een pleiade aan pseudoniemen, van Omar G. tot Dokter G., om finaal als Zwangere Guy te landen. Terwijl de Anspachlaan beneden geniet van de eerste lentezon, laat de Brusselse rapper zijn blik afglijden van de Ancienne Belgique, waar hij straks twee keer de grote zaal zal vullen, naar het monumentale Beursgebouw. “Ik kijk liefst uit op iets groots,” had hij ons goed twee jaar geleden ook al gezegd wanneer hij ons in zijn appartement met zicht op het Justitiepaleis enthousiasmeerde voor zijn solodebuut. Zwangerschapsverlof Vol. 3 zou hij in een zeldzame bescheiden bui nog gewoon een mixtape noemen, maar de positieve respons gaf zijn zelfvertrouwen wel een gigantische boost en deed dromen van nog grootsere dingen.
We bevinden ons op het balkon van de etage waar binnenkort zijn nieuwe muziekstudio wordt ingericht. Die zal hij delen met STIKSTOF, het hiphopcollectief dat met hem het pad effende voor de Nederlandstalige hiphop in de hoofdstad. Met stamcafé Les Brasseurs op het gelijkvloers hebben ze hun zaakjes goed voor mekaar. Eén keer roepen naar beneden en de pintjes staan klaar. Het ijzer smeden als het heet is, quoi. Van Oudheusden kan alleen maar tevreden zijn over de hoge vlucht die zijn carrière heeft genomen.
“Het was nu of nooit,” klinkt het over het licentiecontract dat hij met muziekgigant Universal heeft afgesloten. “Zo’n deal is nieuw voor mij. Vroeger zou ik het gezien hebben als mijn ziel verkopen aan de duivel, maar ik heb goed onderhandeld. Trouwens, ik ben vorig jaar dertig geworden. Dat is best oud in hiphopkringen. Als ze dan achter je aan zitten, moet je niet te lang twijfelen.” Hij is er ook de man niet naar om bij de pakken te blijven zitten. De isolatie- en pleisterwerken van de studio liggen al achter de rug. “Naast rapper ben ik ook een business minded man. Ik heb zestien jaar gewerkt. Dat kan niemand mij nog afpakken. Eerst op leercontract in de bouw. Op de werf heb ik geleerd op tijd te komen. Sindsdien is het een van de belangrijkste waarden in mijn leven.”
Aan zijn schoolloopbaan heeft hij minder goede herinneringen en al zeker geen diploma overgehouden. “Omdat ik lak had aan de leraars en het systeem. Ik heb alleen een getuigschrift van metser en dakwerker. Bedrijfsbeheer ben ik later in avondschool gaan doen, om mijn eigen baas te kunnen worden.” Nu betaalt hij zichzelf als chief van zijn eigen bvba met vier werknemers elke maand een loon uit. “Eerst deed ik gewoon werk, en nu is mijn leven, ben ik zelf mijn werk geworden, want op de nieuwe plaat geef ik me helemaal bloot.” Verstopte hij zich lang achter all things G(uy), dan richt hij de spots nu vol op Gorik. Bleef hij vroeger soms nog steken in de dikke vernislaag van grootspraak, die hiphop voor jonge snaken zo aantrekkelijk maakt, dan dringt hij op zijn dertigste door tot de naakte essentie.
Ik voel me goed als Guy maar Gorik die is vaak verdwenen / Heb personages in mijn hoofd die elkaar tegenspreken
“Ik hou ook zelf van eerlijke artiesten, en daar komt vaak verdriet bij kijken. Goeie soul, goeie R&B pinkt al eens een traan weg. Ook nu het zo goed met me gaat, maak ik het graag dramatisch. Ik hou van drama, drijf door, zoek altijd de confrontatie op, ook met mezelf. Toen ik ‘Gorik Pt 1’ had geschreven, wist ik dat ik het daar niet bij kon laten. Er moest context bij. Eén zin uit de plaat doet me direct huilen: ‘Kon ik terug, dan gaf ik zus direct een beter leven’. Ik ben egoïstisch geweest, heb iedereen achter gelaten. Dacht: ‘Jij doet niets voor mij? Ciao!’ Uit zelfbehoud, en een totaal gebrek aan sociale controle.”
“Ik had veel aan mijn maten / maar ik had niets aan mijn eigen Ik heb geliefdes bedrogen / want wou de liefde bedrijven Ik heb gekozen voor oorlog / want gaf geen fok om het einde”
“Als je niets meer te verliezen hebt, denk je niet na over de gevolgen, kan niemand je nog iets maken. Ik ben blij dat je de nadruk legt op ‘Beter Leven’, want het is ook mijn favoriet. Het wordt live op piano ingespeeld, met eerlijke bars. Zoals alle echte hiphop staat het met twee voeten in de realiteit. Ik ben van nature heel rustig, maar als ik begin te drinken, dan ga ik door tot ik erbij neerval. Met drugs was dat ook zo, of in de liefde. Ik moet altijd kunnen overdrijven, en dat is gevaarlijk. Ik kon soms echt para(noia) worden, waarschijnlijk omdat ik vroeger te veel gerookt heb. Dan hoorde ik de duivel, of een engel, of allebei. Nu rol ik nooit nog een joint. Ik neem alleen nog een trekje tijdens het uitgaan of na een show. Met mate en met maten. Maar op deze plaat ga ik nog eens all the way en geef ik al de zotte personages en stemmen een plaats. Eigenlijk wilde ik eerst alleen mijn vroegere problemen op school aankaarten, kritisch zijn over het systeem. Maar achteraf bekeken was de school niet zo slecht, en zaten de problemen vooral thuis, en misschien ook wel bij mezelf, bij de drank en de drugs, was ik zelf het crapuul. Ja, ik meen het als ik rap: ‘Zonder hiphop hing ik nu al jaren aan een knoop’.
“Onze maatschappij lijkt door te schieten in ikkigheid, in een overgewaardeerd denken van autonomie /…. / We willen zonodig dat alles altijd leuk, leuk, leuk is en dat me lijkt een vergissing”
“Naast een aantal persoonlijke voicemailberichten staan er in goede STIKSTOF-traditie ook een aantal andere samples op de plaat. Een goed hiphopalbum moet gevarieerd zijn. Mijn vriendin, die psycholoog en therapeut in opleiding is, gaat soms naar de lezingen van psychiater Dirk De Wachter en wees me op de overeenkomsten tussen ons. Ook ik vind dat je verdriet moet kunnen toelaten, om daarna misschien weer even gelukkig te zijn, maar niet constant. Ik raad iedereen aan om af en toe ook eens de ergste versie van zichzelf in de ogen te kijken. Ik kon dit niet uitstellen tot ik er zogezegd klaar voor was. Je bent nooit klaar om je miserie achter je te laten, maar het moet. ‘Demain J’Arrête’, waarvoor Lefto me de aanstekelijke beat leverde, reflecteert over de sleur waar ik te lang heb ingezeten.”
Guy kruipt in zijn pen en voert die polemiek / Ik hou het old skool lijk een goeie geuze of oude kriek / Kom uit de wijk waar dat zwijgen ook een pluim verdient / Snitch niet of we zetten u in diskrediet
“Ze vragen mij nu soms ook in praatprogramma’s en dat is raar. Ik voer de polemiek liever door in mijn pen te kruipen. Maar dat gaat niet altijd vanzelf. Deze plaat heb geschreven met een woordenboek bij de hand, en niet alleen in Brussel. Soms voelde ik de nood om me even af te zonderen. Dan boekte ik een kamer in Gent of Oostende en moest iedereen me even gerust laten. Billy Joel had met ‘New York State of Mind’ een ode aan zijn stad geschreven. Ik ken vooral de hiphopsample die NAS eruit gepikt heeft en vond het tijd dat ik een Brusselse variant schreef, omdat ik de geestestoestand van de stad herken als geen ander. Al spelend som ik in de track enkele van mijn lievelings-mc’s en -dj’s uit New York op, en maak ik gebruik van slang. Maar ik gebruik ook vier talen: Nederlands, Engels, Spaans en Frans. Dat hiphop 44 jaar geleden ontstond in de Bronx, en ik er nu in Brussel mijn ding mee kan doen vind ik heel bijzonder. Dat ik de eerste Nederlandstalige rapper op Pure FM ben een hele eer. En er staat een hele generatie klaar. Aan het buitenland denk ik niet, geef mij maar het verenigen van ons land, anders was ik wel in slecht Engels beginnen janken. Niet dat ik niet van de aandacht hou. Ik sta graag in het middelpunt van de belangstelling. Wie had ooit kunnen denken dat een van Oudheusden in de krant zou staan met een positief verhaal?”
> Zwangere Guy.
1/3, 20.00, GUY-SHOP, Vlaamse Steenweg 162
27, 28/3, 20.00, Ancienne Belgique
28/6, Couleur Café
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.