André P. van Ham: Geen relâche op maandag

Sinds 1976 staat vzw Kunst en Cultuur in Sint-Pieters-Woluwe garant voor een aantrekkelijk aanbod Nederlandstalig theater. De voorstellingen in het Cultureel Centrum hebben ongeveer twee keer per maand plaats op maandagavond, en worden nog altijd druk bijgewoond. Vierhonderd abonnementhouders: directeur en programmator André van Ham, 82 jaar oud, legt uit hoe hij dat nog elk jaar klaarspeelt.

Uw kwaliteitsvol Nederlandstalig aanbod is behoorlijk groot voor een gemeente. Wat is daarvan de voorgeschiedenis?
André van Ham: “In 1976 werd het gemeentehuis hier uitgebreid, en liet FDF-burgemeester François Persoons er ook een cultureel centrum in installeren. Hij wilde daar naast Franstalig theater ook Vlaams theater in. Ik werd de flamand de service in het ‘Centre culturel et de congres de Woluwe Saint-Lambert’, waarvan de werking later splitste in ‘Arts et Culture’ en ‘Kunst en Cultuur’, toen dat voor het verdelen van de subsidies nodig werd. Onder die vlag opereren wij nu al vijftien jaar in een financieel gezonde situatie.”

Hoe ziet een gemiddeld jaarprogramma er bij jullie uit?
Van Ham: “Ik heb twee regels. Ik voer geen theatergroepen op die gevestigd zijn in Brussel: ik moet niet doen wat het Kaaitheater of de KVS doet. Verder zoek ik naar een programma dat bevattelijk is voor iedereen tussen 18 en 88 jaar, maar dat wel hedendaags is, in de zin dat het hedendaagse thema’s behandelt, ook al zouden sommige mensen daar aanstoot aan kunnen nemen. Zo openen we nu het seizoen met Scarlatti (op 6 oktober), een stuk dat een heleboel vragen stelt over multiculturaliteit, religie, klassenverschillen, enzovoort.”
“Onze beperking is dat we geen hele week kunnen programmeren. Gemiddeld zijn er twee voorstellingsavonden per maand – van oktober tot aan de Goede Week. In principe op maandag, vanwege de relâche in de Franstalige theaters op maandag.”

En hoeveel publiek komt er dan op af?
Van Ham: “Mensen uit Woluwe, de rest van Brussel en uit Vlaanderen. We verkopen nu meer dan vierhonderd jaarabonnementen. Toen we vijftien jaar geleden begonnen, waren dat er 85. Ik ga dan ook zeer laag met mijn prijzen. Waarom? Omdat ik subsidie krijg en omdat ik van de regel ben dat zo’n gemeentelijke subsidie, waar iedereen al aan meebetaald heeft via de gemeente, terug mag gaan naar de toeschouwers. Zo kan je met een abonnement bij ons al een voorstelling zien voor 5 euro, want we vragen 60 euro voor twaalf voorstellingen. Qui fait mieux?”